Maandag 25 januari 2010
Dag 114: 4000 eilanden (ongeveer dan)

Na een koude douche en een ontbijtje bij het water, zat ik om 8 uur klaar om opgehaald te worden. Nadat de sangthaaw gearriveerd was, werd ik met enkele anderen naar de ferry river crossing gereden. Ditmaal was het geen voertuigenferry, maar een klein platform dat gedragen werd door twee houten bootjes. Na enkele opstartprobleempjes met de motor waren we toch binnen tien minuten aan de overkant. Daar zou voor ons een minivan klaarstaan die ons naar Si Phan Don (de 4000 Islands) zou brengen. Dit was zoals gevreesd niet het geval, waardoor we enige tijd hulpeloos om ons heen hebben staan kijken. Gelukkig kwamen er even later toch enkele minivans aan rijden, waarna het even een gedoe was om iedereen erin te proppen, maar we uiteindelijk toch de weg naar het zuiden namen. Si Phan Don bestaat, zoals de naam al doet vermoeden, uit zo'n 4000 eilanden, alhoewel dat afhankelijk is van het seizoen. In het regenseizoen zijn veel kleine eilandjes (welke in droge seizoen vaak slechts zandbanken zijn) namelijk overstroomd door het water van de Mekong. Er zijn echter enkele eilanden die wel bewoond zijn, waaronder het grootste eiland, Don Khong. Alhoewel de minivan doorreed naar het zuidelijker gelegen eiland Don Det (vlakbij de grens met Cambodja), werd ik afgezet bij dit centraal gelegen eiland. Eerst moest ik nog wel de ferry naar het eiland nemen. Eenmaal aangekomen in het oostelijk gelegen dorpje Muang Khong vond ik al snel een kamer in een guesthouse waarvan het restaurant opnieuw idyllisch aan het water lag. Het was een vredig gezicht om in alle rust en stilte een enkel bootje voorbij te zien varen (of een eendje voorbij te zien zwemmen). Het dorpje zelf was heel klein en bestond uit enkele guesthouses met restaurants en gewone huisjes. Ik huurde een eenvoudige fiets, waarmee ik een deel van het vlakke eiland heb verkend. Van Muang Khong loopt er een geasfalteerde weg naar een ander dorpje aan de westelijke oever, welke het eiland dwars doorkruist. 8 Kilometer lang reed ik door het boerenland, waar buffels rustig in de velden aan het grazen waren. Af en toe passeerde ik een boerderijtje, waarbij de kleinsten opnieuw vrolijk 'sabaydee' tegen me riepen. Met een fel zonnetje en een vrolijk muziekje op de achtergrond (telefoon met mp3-speler functionaliteit) was het een lekker tochtje. Al snel kwam ik bij de andere oever aan, waar ik even een kijkje heb genomen in het rustige dorpje hier. Vervolgens heb ik de weg langs de zuidelijke kust teruggenomen, om zo terug te fietsen naar m'n begintpunt. Zo nu en dan had ik tussen de huisjes (met schotelantennes; stroom en televisie is hier nog niet zo lang geleden geïntroduceerd) en de bomen een uitzicht op het water. Op de weg was het niet druk en slechts af en toe werd ik gepasseerd door (of passeerde ik) een brommer of een andere toerist op de fiets. Toen ik weer terug was bij het guesthouse heb ik de rest van de middag weer besteed aan helemaal niets. Nou ja, ik heb eventjes op internet gezeten (wonder boven wonder hadden ze dat hier) en heb me verder uitstekend vermaakt met m'n Eye of the World boek, welke met elke bladzijde beter en beter wordt. Het is heerlijk om hier zo even te kunnen relaxen na enkele drukke en volgepakte weken in Laos en voordat ik overdonderd ga worden door Phnom Penh en Siem Reap. Zorg er overigens wel voor dat je genoeg geld meeneemt naar de eilanden, aangezien er geen ATM's zijn. Ik was daarom blij dat ik nog dollars bij me had om te wisselen voor kip. Nadat de zon onder was gegaan, heb ik me nogmaals aan de Laotiaanse laap gewaagd. Alhoewel ik ditmaal geen koreander kreeg, was de smaak niet heel veel anders dan de vorige keer, ook al had ik nu laap van vis, in plaats van kip. 's Avonds heb ik eveneens ontspannen buiten gezeten, met het geluid van krekels, gekko's en enkele andere toeristen om me heen. Toevalligerwijs kwam ik hier opnieuw Rob tegen, waarna ik nog een tijdje gezellig met hem en zijn reisgenote heb zitten kletsen. Ondertussen konden we ook nog genieten van een erg vrolijk zingende visser die op zijn bootje voorbij vaarde. Ik ging uiteindelijk op tijd naar bed, aangezien ik morgenochtend op de boot naar Don Det wil stappen.

Dinsdag 26 januari 2010
Dag 115: Fietsen door een klein paradijs

Tijdens m'n ontbijtje zag ik enkele 'kapiteins' al in de weer met hun boten. Om 8.30 uur kwam er namelijk een behoorlijke meute naar de oever: allemaal toeristen die met de boot naar het eiland Don Det of Don Khon wilden gaan. Ik was een van hen. Het kleinere en iets toeristischere eiland Don Det was mijn keus. Beide eilanden liggen echter naast elkaar en zijn verbonden met een brug. Met de boot werd ik samen met negen anderen in een kleine anderhalf uur tijd naar het bijna uiterste zuiden van Laos gebracht. Het was prachtig zonnig weer, dus de boottrip was heerlijk verfrissend. We vaarden langs allerlei bootjes met toeristen en vissers en zagen eilandjes welke onbewoond waren of waarop de lokale bevolking zichzelf of hun kleding bij de oever waste. Hier en daar zochten buffels ook verkoeling in het water. Bij aankomst op een miniscuul zandstrandje op Don Det verliet ik de boot, waarna ik op zoek ging naar een guesthouse. Heel moeilijk was dat hier niet, aangezien het noordelijke gedeelte van het eiland geheel gevuld was met guesthouses en aanliggende restaurants. Langs de westelijke Sunset Boulevard (wat stukken chiquer klinkt dan het smalle zandpad daadwerkelijk is) en de oostelijke (ja, je raadt het al) Sunrise Boulevard bevond zich een enorm scala aan leuke kleine houten of stenen bungalows. Bij Mr. B's Sunset View Guesthouse nam ik een simpele bungalow aan het water (een kamertje met een bed), maar wel met een balkon met twee hangmatten en een stoel, welke een geweldig uitzicht op het water gaf, een stuk van Don Det en andere eilandjes. Zie dat ergens anders maar te krijgen voor €3,50. Toch besloot ik hier nog niet heerlijk in de hangmat te slingeren, maar eerst op zoek te gaan naar een tour rond de eilanden voor morgen en een bus naar Cambodja voor overmorgen. Moeilijk was dit niet, waarna ik besloot om Don Det en Don Khon te verkennen. Alhoewel de eilanden vrij klein zijn, zijn ze net iets te groot om alles met de voet te doen, vooral ook vanwege de brandende zon op enkele lange paden zonder schaduw. Eerst besloot ik echter te lunchen, waar de familie in het restaurant aandachtig op de grond naar de telvisie zat te kijken. Elektriciteit was nog maar net op het eiland gearriveerd, waardoor de meesten nog nooit eerder een tv gezien hadden. Na de lunch huurde ik een fiets, waarna ik de guesthouses van Don Det achter me liet en over een zandweg door het boerenland ben gaan fietsen. Het was hier echter minder interessant dan gisteren, aangezien er niet heel veel te zien was. Het duurde echter niet lang voordat ik de 2 kilometer naar het andere eind had afgelegd, waar zich een brug naar Don Khon bevond. Hier zei ik Rob en Trish gedag (die tot hier gelopen waren en terug wilden gaan) en moest ik een belachelijke 20.000 kip betalen om Don Khon te betreden. Hier bevond zich een oude locomotief, welke uit de tijd van de Franse overheersing stond. Dwars door Don Det heeft vroeger namelijk de enige spoorlijn in Laos gelegen (ook de brug was er een onderdeel van), alhoewel dit echter maar voor korte duur was. Via een klein dorpje met een paar guesthouses nam ik een prima te fietsen zandweg langs de oostkust. Onderweg passeerde ik enkele huisjes, boerenland, bos en kinderen en vissers in het water. Het was een leuk tochtje, waarbij ik aardig wat kilometers heb afgelegd. Aangekomen bij het zuidelijke punt rustte ik uit bij een restaurant (waarbij ik wel erg lang moest wachten op m'n ijsthee; waarschijnlijk hebben ze normale thee gemaakt en deze met ijs even in de koelkast gegooid), waarna ik een kijkje heb genomen op de zuidelijke pier. Hier had ik opnieuw een mooi uitzicht op de brede Mekong (vanwege de felle zon leek hij hier blauw in plaats van groenbruin). Via de voormalige spoorweg fietste ik terug. Alhoewel dit een stuk korter was dan de omweg langs de oever, was het vanwege de vele stenen niet echt makkelijk om te fietsen. Gelukkig had m'n fiets redelijk brede banden. Laat in de middag kwam ik terug bij het guesthouse, waar ik heerlijk in m'n hangmat ben gaan liggen om te lezen. Rond 17.30 uur was ik hier ook getuige van een prachtige zonsondergang. 's Avonds heb ik er tevens prima gegeten en heb ik bij het boekingsbureau van vanochtend mijn beloofde 20 gratis minuten internet geclaimd. Ook hier heeft vanwege de elektriciteit het internet zijn intrede gedaan. Terug in m'n hangmat was het vervolgens een lekker ontspannen avondje (alhoewel het ietwat klam was), waarbij ik op moest passen niet in slaap te vallen. Helaas was er teveel bewolking, waardoor de sterrenhemel niet echt zichtbaar was. Uiteindelijk ben ik in m'n bed gaan liggen om echt uit te rusten voor een laatste dag vol wateravontuur in Laos!

Woensdag 27 januari 2010
Dag 116: Een dolfijne kajaktocht langs watervallen

Het was vandaag m'n laatste volledige dag in Laos en dat was me er een! Ik ben op het moment van schrijven daarom dan ook doodop. Gelukkig heb ik morgen een rustige dag in de bus naar Kratie in Cambodja. Na een pannenkoekontbijt werd ik om 9 uur verwacht bij het gebouwtje van Happy Island Tours. Hier kwam ik na enige tijd wachten in een grote groep terecht (in totaal 15 man). Nadat we onze spullen in een waterdichte tas hadden gestopt, liepen we met drie redelijk zwijgzame gidsen naar de oever, waar enkele één- en tweepersoonskajaks voor ons klaar lagen. Van een man die wel redelijk Engels leek te spreken (maar uiteindelijk achterbleef) kregen we een korte kajakinstructie. Beschermd met een reddingsvest en een helm en bewapend met een peddel stapten we de kajaks in. Ik had er een voor mezelf. Ook vandaag was het prachtig weer, wat ideaal was om te kajakken. Het was een zeer aangenaam tochtje van zo'n 40 minuten, waarbij we van Don Det over kalm water naar de brug met Don Khon peddelden. Het was leuk om de eilanden ditmaal vanaf de waterkant te bekijken. Iets voorbij de brug meerden we aan, waarna we de kajaks het land op sleepten. Het volgende stuk was namelijk niet te peddelen, aangezien er een waterval in de weg lag. Heel erg vond ik dat echter niet, aangezien ik m'n armen zo even kon laten rusten. Vermoeiend was het kajakken namelijk wel. Op het eiland namen we eerst een kijkje bij een wat, waarna we het westelijke pad volgden (vandaar dat ik gisteren alleen het centrale en oostelijke pad had genomen) naar de Li Phi Falls. Het was verbazingwekkend om na het kalme water (wat ik tot dusver rond de 4000 Islands heb gezien) opeens zoveel wild water bij een ruige waterval tegen te komen. Kolkend water stroomde met veel lawaai over de brede rotsen heen, waarna het via een kloof verder stroomde. Na dit schouwspel werden we weer herenigd met onze kayaks, welke door enkele locals over land naar de andere kant waren vervoerd. Voordat we vertrokken, namen we eerst een lekker verfrissende duik in het water. Hierna was het tijd om ons aan de eerste stroomversnelling te wagen. Echt heel gevaarlijk was deze echter niet, net als de paar versnellingen en draaikolkjes die later volgden. Alhoewel ik geen idee heb hoe lang we precies gepeddeld hebben, leek het een behoorlijke tijd (2 uur?) te zijn, aangezien de tocht lang en zwaar was. Onderweg pauzeerden we wel zo nu en dan, of spetterden we elkaar nat voor enige verkoeling. Uiteindelijk kwamen we bij het zuidelijke punt van Don Khon uit, waar ik de pier zag waar ik gisteren op had gestaan. Nadat we nog iets verder hadden gepeddeld, kwamen we op een plek aan waar we een tijdje stil hebben gelegen in de hoop de zeldzame Irrawaddy dolfijn te spotten. Alhoewel er tegenwoordig helaas niet veel meer rondzwemmen in deze wateren (ook in de Mekong bij Stung Treng en Kratie in Cambodja schijnen ze te zitten), was dit een van hun favoriete plekken, aangezien het hier dieper is (het is immers het droge seizoen). We hadden enigszins geluk, aangezien we een paar keer een vin boven water zagen komen. Meer van de dolfijn (of dolfijnen?) zagen we echter niet en iets later zagen we al helemaal niets meer. De gidsen besloten daarom dat het lunchtijd waren, waardoor we bij het naastgelegen stuk oever aanmeerden om bij een kraampje met bankjes de meegebrachte rijst op te eten. Wel keek er een politieagent op ons neer, aangezien we hier (niet onbewust overigens) voet aan wal hadden gezet van Cambodja! Het was een leuk voorproefje, ook al was er weinig van te merken. Vanaf morgen zal ik in ieder geval meer van dit land gaan zien. Het was weer tijd om verder te peddelen, naar het eindpunt ditmaal. Aangezien m'n armen vrij moe waren (alleen peddelen is toch net wat zwaarder dan met z'n tweeën, vooral als je maar weinig armspieren hebt), heb ik met iemand gewisseld. Hierdoor heb ik het laatste stuk van een klein uur voorin een tweepersoonskajak gezeten met een van de gidsen. Onderweg zwaaiden we nog naar de mensen op de eilanden en de toeristen in boten die voorbij kwamen. (Heeft iemand zich trouwens ooit afgevraagd waarom groepen toeristen in boten altijd naar elkaar zwaaien, maar bijna nooit als ze op straat lopen of in een bus zitten?) Aangekomen op het eind was iedereen behoorlijk moe, maar moesten we de kajaks nog omhoog sjouwen naar de wagen. Terwijl de kajaks vervolgens door de crew werden ingeladen, reden wij met een sangthaaw naar een bijzondere plek. Iets verderop, eveneens bij de grens met Cambodja, bevonden zich namelijk de Khon Phapheng Falls: de grootste waterval van Azië! Dit was een superlatief van de waterval die we eerder hadden gezien. Vanaf een houten platform keken we neer op een enorm lange strook rotsen waar miljoenen liters water overheen raasden. Het was een indrukwekkend spektakel! Met een hoogte van 15 meter waren ze niet zo hoog als de watervallen op het Bolaven Plateau, maar op een andere manier toch erg bijzonder. Deze moest het namelijk meer hebben van zijn grootsheid en bruutheid, in tegenstelling tot de lieflijke manier waarop voorgaande watervallen water naar beneden lieten vallen. Dit was meteen onze laatste stop voor vandaag, waarna we nog een stuk hebben gereden, alvorens in een boot te stappen welke ons terugbracht naar Don Det. De tour was voorbij en uitgeput liet ik me even later in m'n hangmat vallen, waar ik net op tijd was voor een nog steeds prachtige zonsondergang. Enige tijd later heb ik bij een restaurant vis gegeten, waarbij ik op de terugweg nog iemand uit Vang Vieng tegenkwam. Ik was echter erg moe, dus besloot ik naar m'n kamer terug te gaan om m'n tas te pakken. Vroeg ben ik daarna gaan slapen, aangezien ik morgen ook weer vroeg op moet voor een lange busrit naar Kratie.