Woensdag 11 november 2009
Dag 39: De Jolly Roger

Het slapen in de trein was deze keer wat minder plezierig, mede vanwege de erg koude airconditioning. Moe kwamen we om 5 uur al aan op het station, waarna we lopend de weg wisten terug te vinden naar het hostel. Hier moesten we nog even wachten totdat we een douche konden nemen en ontbijten. Ik zei m'n groepsgenoten gedag, waarna ik om 8 uur met zo'n 30 anderen in een bus stapte. Het was nu alweer tijd voor m'n volgende trip: een cruise over de befaamde Halong Bay! Het was een lange en erg vermoeiende trip van vier uur (zeker als je weinig geslapen had), waarbij we onderweg nog bij een cafeetje annex toeristenwinkel pauzeerden. Met de gehele groep (vrij gemixed, maar de meesten tussen de 20 en 35) gingen we vervolgens aan boord van de Thangh Hung 18. Aangezien deze naam allesbehalve interessant klinkt, staat de boot beter bekend als de Jolly Roger. De boot was gemotoriseerd en had enkele verdiepingen. Verspreid bevonden zich tweepersoonskamers met een badkamertje, in het midden zat een eetzaal en boven op het dek lagen diverse bedden. Terwijl iedereen hier plaatsnam en zich goed insmeerde tegen de zon (welke behoorlijk scheen tussen de vele wolken, waardoor het vrij warm was), begonnen we te varen. Het uitzicht had hier inderdaad wat weg van dat van Yangshuo, maar nu doemde de karstbergen op in de zee, wat uiteraard een prachtig gezicht was. Na een lekkere lunch met onder andere diverse soorten vis, kwam het bier tevoorschijn, ging de muziek aan en was het tijd voor een ontspannen middag. Uiteraard waren we niet de enigen in deze baai, waardoor er genoeg andere boten om ons vaarden. Zowel kleine als grote en met en zonder mooi zeil. Later in de middag werd het anker uitgegooid, waarna we de gelegenheid hadden om vanaf het hoge dek de diepte in te springen. Alhoewel sommigen eerst wat twijfelden (en de sprong langer duurde dan je zou verwachten), zwommen we wat later toch allemaal in het lekker warme water. Dit was een fijne verfrissing. Om nog wat actiever te worden, werden de kano's tevoorschijn getoverd, waarna we in tweetallen een behoorlijke tijd rond de bergen hebben gepeddeld. Aangezien het water rustig was, viel dat best mee. Onderweg kwamen we langs kleine grotten en vaarden we zelfs onder een kleine opening door, waardoor we in een stille verborgen baai terechtkwamen. Twee meiden hadden alleen niet moeten proberen om te kijken hoe makkelijk het zou zijn om om te slaan. Ach, opdrogen deed je toch snel. Terug op de Jolly Roger kregen we opnieuw een heerlijke maaltijd, met veel vis (en garnalen en mosselen), vlees en kip. Terwijl het buiten donker werd en alle boten hun lichten ontstaken, begon op onze boot een happy hour van enkele uren. 'Buy two, get one free', wat betekende dat je niet de tweede, maar juist het derde mixdrankje gratis kreeg. Terwijl de alcohol rijkelijk vloeide, werd het een lange, maar zeer gezellige avond!

Donderdag 12 november 2009
Dag 40: Op een onbewoond eiland

Vanochtend waren de gevolgen van gisteravond bij iedereen behoorlijk merkbaar, aangezien iedereen vanaf 7.30 uur (!) maar langzaam de eetzaal kwam binnendruppelen voor het ontbijt. Brak en vermoeid hebben we vervolgens in alle rust een uurtje op het dek kunnen liggen, terwijl de boot alweer verder vaarde door de baai. Na aankomst van een andere boot, verlieten we de Jolly Roger voor deze, om verder te varen naar Castaway Island! Het was vandaag behoorlijk bewolkt en er stond aardig wat wind, dus de boottocht op zee was af en toe heftig. Later kwamen we weer in de vredige baai terecht, waar we een uur later aankwamen op een groot eiland dat voornamelijk een enorme rots was. Aan de andere kant bevond zich echter een strandje. Aangezien je niet om de rots heen kon lopen was het meer Castaway Beach dan Island, maar ach, uniek was het zeker! Op het strand bevonden zich enkele hutten met matrasjes, waarop we 's avonds konden slapen. We hadden een mooi uitzicht op de baai en de golven die constant aanspoelden op het strandje. In het water lagen kano's, welke we konden gebruiken als we wilden. Verder was er nog de mogelijkheid om te tafeltennissen, te snorkelen of te volleyballen. Tegen betaling kon je voor enige tijd de rots nog beklimmen, tuben, wakeboarden of jetskiën. Toch hebben we de hele middag niet enorm veel dingen gedaan, mede omdat het weer niet heel erg meewerkte en het nogal bewolkt en aan de frisse kant was. Ondanks dat we dus een lange middag hebben liggen ontspannen op het strandje, zijn we nauwelijks bruiner geworden. We ervaarden enigszins hoe het was om Expeditie Robinson mee te maken: lange en saaie dagen op een onbewoond eiland, afgesloten van de buitenwereld. Desondanks was deze oase van rust een welkome afwisseling op m'n tot dusver drukke reis. 's Avonds was er een barbecuebuffet, waarbij we diverse soorten vlees en vis als maaltijd hadden. Later op de avond kregen we van de gids zelfs nog een show met ronddraaiende fakkels, welke er spectaculair uit zag. Daarna werd er met de hele groep nog een absurd maar lachwekkend spel gespeeld, waardoor iedereen dus weer veel te laat (en sommigen veel te bezopen...) naar z'n bed ging.

Vrijdag 13 november 2009
Dag 41: Een lange reisdag

Het werd uiteindelijk een nacht waarin ik maar weinig wist te slapen, enerzijds omdat het aan de koude kant was en anderzijds omdat ik scheef lag (de hut stond scheef). Daarnaast was ik door onbekende insecten diverse keren in m'n armen gebeten/geprikt (ondanks de deet), wat nogal jeukte. Om 7.30 uur hadden we alweer een prima ontbijt en een half uur later werden we door de boot opgepikt om ons eilandje te verlaten. Vier hadden er echter voor gekozen om nog een dagje te relaxen, dus hen lieten we achter. De kans dat ze de zon zouden treffen vandaag was echter klein, want het was nog bewolkter en kouder dan gisteren. Het uur op de boot bleven we dus maar stilletjes binnen zitten. Vervolgens stapten we weer over op de Jolly Roger (terwijl een volgende groep onze boot weer op kwam om naar het eiland te gaan), welke ons terugbracht naar de haven. Gelukkig kregen we nog wel weer een heerlijke uitgebreide lunch. De busrit die daarna volgde was lang en saai. Zo vrolijk als iedereen was op de heenweg, zo duf zat iedereen nu op z'n stoel. Onderweg bleven we ons opnieuw verbazen over de losstaande rijtjeshuizen (smal, hoog, mooie voorkant, kale zijkanten) en de inhaalpogingen van sommige chauffeurs (vb.: A haalt B in, terwijl C tegelijkertijd A inhaalt en tegenligger D compleet moet uitwijken naar de zijkant van de weg). Na een tussenstop bij een souvenirwinkel kwamen we om 16.40 uur terug bij het hostel. Hier nam ik afscheid van de groep, waarna ik drie kwartier de tijd had om te douchen, te eten, m'n spullen op te halen en m'n busticket te ontvangen. Mijn reisdag was helaas nog niet voorbij. Met een groep anderen van het hostel werden we met een wagen (het is best apart om achterin tussen de bagage in te zitten en alle lampen van de scooters achter je in je gezicht zien schijnen) naar een sleeper bus gebracht. Deze zou ons dan naar Hue brengen, m'n volgende reisbestemming, in Centraal-Vietnam. Daar zou ik dan eindelijk weer wat bij kunnen slapen en relaxen, iets waar ik na al die drukte van afgelopen week wel aan toe ben. De bus bestond uit drie rijen met stapelbedden, welke gedeeltelijk gekanteld waren. Helemaal plat liggen kon dus niet. Uiteraard waren de bedden voor Vietnamese mensen gemaakt, waardoor wij lange westerlingen maar net (of bij sommigen net niet) in de bedden pasten. Het duurde een poos voordat de bus eindelijk vertrok (we moesten op iedereen wachten), nadat deze op diverse plekken nog wat mensen oppikte. Uiteindelijk was het een behoorlijk volle bak. Na een kleine twee uurtjes rijden (het schommelde wel heen en weer in die bus) kregen we bij een restaurant in Ninh Binh nog de gelegenheid om wat te eten en voor het laatst naar het toilet te gaan. Rond 22 uur begon de bus vervolgens aan z'n 10uur durende rit naar Hue, waarna wij konden proberen te slapen.