Dag 1: Naar Moeder Rusland
Dinsdag 27 december 2011

Om 6.00 uur reden we al weg van huis; het was tijd voor een onvergetelijke week naar Sint-Petersburg en Moskou! Binnen drie kwartier waren we op Schiphol aangekomen, waar we uiteraard veel te vroeg waren. Het wachten bij de gate kon beginnen. Eerst zouden we naar München vliegen, om van daaruit met een ander toestel door te vliegen naar Sint-Petersburg. Aangezien we maar een overstap van drie kwartier zouden hebben, waren we niet heel blij toen we zagen dat het vliegtuig voor de onze langer bij de gate bleef staan dan gepland. Met een kwartier vertraging vertrokken we om 9.00 uur alsnog, in een klein vliegtuig waarbij we voor de verandering eens onder de vleugel zaten. De vlucht van 75 minuten verliep prima en zelfs bij Lufthansa kregen we nog een broodje te eten. In München was het haasten om bij de gate te komen, maar zelfs na een lange rij bij de paspoortcontrole waren we op tijd. Om 11.05 uur stegen we op vanuit zonnig München, om 2,5 uur boven de wolken te vliegen. We kregen een prima maaltijd en ik doodde de tijd met het lezen van de Lonely Planet. Toen we in grauw en grijs Sint-Petersburg aankwamen, verbaasden we ons over het gegeven dat het 16.55 uur was, 3 uur later dan in Nederland, in plaats van 2 uur, zoals onze telefoons aangaven. Toen we het vliegtuig uitstapten, merkten we dat het met het weer wel meeviel; het was ongeveer 6 graden. Toch stond er buiten een politieagent met zo'n bekende ronde Russische warme muts. We waren in het grootste land ter wereld aangekomen!

In de aankomsthal was het een drukte van jewelste, omdat iedereen nog arrival en departure cards moest invullen en in de lange rijen van de douane moest plaatsnemen. Terwijl we wachtten, keken we naar advertenties met het Cyrillische schrift, wat even wennen was. De bagagehal was rommelig, maar al snel vonden we 1 van de 2 tassen. De tweede verscheen echter niet. Uiteraard moest het mij overkomen om m'n bagage kwijt te raken! Ik baalde en moest bij de Lost and Found uiteindelijk talloze papieren in viervoud invullen. Waarschijnlijk zou het met een volgende vlucht komen en morgen naar het hostel gebracht worden. Met een tas minder verlieten we het vliegveld en stapten we al vrij snel in een lokale bus naar de stad; de speciale Airport Express reed niet. De stadsbus was echter prima te doen voor 21 roebel (ongeveer 70 cent) en de kaartjesmevrouw wees ons de juiste halte voor een overstap naar de metro. Net als op de weg was het hier erg druk. De metro was makkelijk en snel en niet veel later waren we op onze bestemming. Via een drukke weg, vol met auto's, mensen en winkeltjes, liepen we naar het hostel, Babushka House, op de 3e verdieping in een zijsteegje. Hier werden we enthousiast onthaald door de receptionistes. Het zag er gezellig uit en de tweepersoonskamer leek ook van prima kwaliteit.

Door niet heel erg koud, maar wel winderig Sint-Petersburg liepen we rond over met kerstlichtjes versierde drukke straten, op zoek naar een plek om te eten. Er waren veel koffietenten, fastfoodrestaurants en sushirestaurants. Bij zo'n laatste namen we een lekker hapje eten. Zelfs om 22.30 uur, toen we terugliepen, was het nog druk. Omdat Sint-Petersburg Nederlandse architectuur als inspiratie had genomen bij de bouw, voelden we ons snel thuis, met statige en mooie gebouwen, zoals in de Haagse binnenstad, maar dan allemaal met teksten in het Russisch. Op onze erg warme kamer was het vervolgens tijd om uit te rusten na een lange dag.

Dag 2: Klassiek Sint-Petersburg
Woensdag 28 december 2011

De telefoonwekker ging tegen achten, waarna ik erachter kon komen hoe luxe de douches hier waren. Het gratis ontbijt dat we konden ophalen, stelde echter niet veel voor met een beetje brood, een kwarkje, heet water, theeblaadjes, maar geen zeefje. Tijdens dit ontbijt kregen we een telefoontje van de luchthaven: m'n tas was terecht en zou later vandaag gebracht worden! Er stond een mooie dag op het programma door het klassieke hart van Sint-Petersburg. Toen we rond 9.30 uur naar buiten liepen, was het nog hartstikke donker, iets dat nog zo'n 1,5 uur zou blijven! Het was koud, maar met een graad of 2 boven nul nog best uit te houden. Tussen de verlichtte gebouwen, de vele kerstlampjes en de paar kerstbomen, liepen we via Nevsky Prospekt, de hoofdweg van de stad, richting het Hermitage, één van 's werelds grootste en bekendste musea. Onderweg maakten we echter nog diverse uitstapjes die de wandelroute van de Lonely Planet aangaf. We zagen mooie klassieke gebouwen, veel mensen en vele auto's, alvorens we een parkje konden bekijken, een brug over het water en een theater. We kwamen uit bij de grote, met lampen beschenen Kazan-kathedraal, welke geïnspireerd was door de Sint-Pieter in Rome. Alhoewel hij een stuk kleiner was, waren de zuilen eromheen, geplaatst in een halve boog, typerend. Binnen zag het er ook mooi en ruim uit, en bleven we nog even kijken naar een mis. Langs een gracht liepen we richting een ander hoogtepunt van de stad: de Church of the Savior on Spilled Blood, een kerk welke zijn inspiratie had gehaald uit de Basiliuskathedraal in Moskou. Met bruinoranje zijden en bollen op de top in diverse kleurtjes, was dit een fascinerend, typisch Russisch pronkstuk. Op een tourbus met enkele Japanners na, viel het aantal toeristen mee, alhoewel dat ook kon komen omdat de kerk gesloten was.

Langs het kanaal, met ernaast het Nederlandse consulaat, en een paar straatjes, kwamen we bij de rivier die de stad doormidden breekt. Aan de overkant zagen we twee eilanden, met op één het fort dat we later nog zullen bezoeken. Aan onze kant bevond zich het Winterpaleis van de Russische tsaren, waarin nu een groot deel van het Hermitage gevestigd zit. Met veel tegenwind liepen we om dit grote, groen-witte, imposante gebouw heen, naar het grote paleisplein, bekend om Bloody Sunday en de Oktoberrevolutie. Hier bevond zich niet alleen een hoge zuil met een standbeeld van Alexander I, maar ook de ingang van het museum. We liepen hier rond 11.30 uur naar binnen en wisten ons hier maar liefst 4 uur te vermaken. Maar er was dan ook ontzettend veel te zien, wat nog mooi was ook! En dan mocht ik als 'student' (altijd handig om je pasje te bewaren!) nog gratis naar binnen. Over drie gigantische verdiepingen bevonden zich meer dan 300 ruimtes met uiteenlopende kunstwerken. Zonder in veel detail te treden, hier een losse opsomming: Griekse en Romeinse beelden, Egyptische kunst, enorm veel Nederlandse, Vlaamse, Franse, Spaanse en Italiaanse schilderijen, harnassen en wapens, Aziatische voorwerpen, enz. Al met al zeker een bezoek waard en een must-visit voor elke kunstliefhebber!

Vermoeid hebben we een drankje gedronken in een eetcafé, alvorens terug te keren naar het hostel. De bagage was helaas nog niet gearriveerd. Hier rustten we uit, om vervolgens via een alsmaar drukker wordende straat terug richting het Hermitage te gaan. We hadden namelijk kaartjes gekocht voor een voorstelling van de welbekende Notenkraker! Ballet is legendarisch in Rusland, dus wilden we deze kans niet laten schieten. Aangezien het statige Mariinsky Theater ontzettend duur was (meer dan €300), kozen we voor een voorstelling in het iets beter betaalbare Hermitage Theater. De twee uur durende show die we voorgeschoteld kregen was echter adembenemend mooi. De zaal was niet heel groot, waardoor we dichtbij het orkest en het podium zaten en alles erg goed konden zien. Met een man of 50 werden de drie aktes van het stuk prachtig uitgebeeld. De muziek was herkenbaar en groots, de kostuums waren mooi en de dans was zeer gevarieerd en van heel hoog niveau. Het stuk was speels en afwisselend en daardoor allesbehalve saai. Een echte aanrader! Met een grote glimlach verlieten we het theater, om bij een restaurantje eenvoudige beef stroganoff te bestellen, een typisch Russisch gerecht. Terug in het hostel kon ik terugkijken op een gave dag, en met het arriveren van m'n bagage ook vooruit kijken naar nog een paar prachtige dagen!

Dag 3: Een kijkje in het verleden
Donderdag 29 december 2011

De wekker, de douche en het ontbijt waren vandaag exact hetzelfde als gisteren, met als enige verschil dat er nu theezakjes lagen. Met warme kleding, warmer dan gisteren nu ik m'n tas weer had, liepen we naar buiten. De warme kleding, muts en handschoenen waren vandaag ook meer nodig dan gisteren. In tegenstelling tot een enigszins zonnige dag gisteren, was het vandaag een stuk frisser, bewolkter en natter. Echte regenbuien hebben we niet gehad, maar zo nu en dan voelden we wat druppels. Sneeuw hebben we helemaal niet gezien; ongewoon voor de tijd van het jaar, zegt de receptioniste. Laten we hopen dat de weerberichten kloppen en het in Moskou wel sneeuwt. Door het donker liepen we over Nevsky Prospekt naar het Russiche museum, waar een standbeeld voor stond. Het museum, met Russische kunst, sloegen we over, en we liepen verder langs een paleis, de Mars Fields en de Summer Garden, naar de rivier. Hier bevond zich een brug naar een ander eiland van de stad, met daaraan grenzend het Peter & Paul Fortress. We zagen deze vanaf de brug al van een afstandje, met een paar torens die boven de muur uitstaken. In het fort kochten we een combi-ticket voor diverse bezienswaardigheden. Een grote kathedraal lag centraal in het fort, met binnenin allemaal graftombes van belangrijke personen uit de geschiedenis van de stad, waaronder Peter de Grote. Verdere aankleding van binnen was te vinden in de vorm van een steiger (voor restauratiedoeleinden) en enkele kunstpalmbomen. In het fort bezochten we ook de gevangenis, waar we over twee verdiepingen in de grote, maar erg kale cellen mochten kijken en leerden over het 'leven' hier. Daarnaast beschikte het fort over een groot museum over de geschiedenis van de stad; over de bouw, het transport, de levensstijl en veel meer dan we in eerste instantie hadden verwacht. Interessant was het echter wel. Het was al over lunchtijd en namen in het café iets te eten en drinken. Het raketmuseum daarnaast was ook inbegrepen in ons kaartje, maar maakte helaas niet echt veel indruk. We verlieten het fort en liepen naar de overkant, waar zich het Artillery Museum bevond, een groot museum over het oorlogsverleden van het land. Tot onze grote teleurstelling was deze vandaag en de rest van de week gesloten; de voorkant en de tuin zagen er met een paar dozijn tanks, luchtafweergeschut en andere legervoertuigen namelijk zeer indrukwekkend uit. Genoodzaakt liepen we verder langs het water, met een ouderwets schip dat nu van binnen was omgebouwd tot een fitnessruimte en restaurant!

We liepen een brug over naar een ander eiland, waarvandaan we een mooi uitzicht hadden over de rivier met aan de overkant het Winterpaleis en de Admirality. Een bruidspaar vond het hier ook fotogeniek en poseerde netjes voor de camera (van hun gezelschap). Via een brug kwamen we weer aan 'onze' kant van de rivier terecht en liepen we naar het bekendste standbeeld van de stad: The Bronzen Horseman, een beeld van Peter de Grote op een paard op een rots. Een paar meter verder bevond zich de grote St. Isaac-kathedraal, met een hoge en grote gouden koepel die je op vele plekken in de stad kunt zien. Het was nu een museum en eenmaal binnen snap je waarom: het zag er prachtig uit omdat alles versierd was. Het plafond stond helemaal vol met afbeeldingen, op alle randen stonden gouden beelden en zelfs daar weer onder waren schilderingen te vinden. Je keek je ogen uit. Nadat we dit volop hadden gedaan, liepen we langs een standbeeld en een kanaal verder. We kwamen uit bij het welbekende Mariinsky Theater, in de kleuren groen en wit. Een voorstelling daar zat er voor ons echter niet in, en we liepen iets verder naar de nog imposantere St. Nicholas-kathedraal. Van buiten dan, aangezien deze mooie koepeltjes had en -zeer apart- helderblauwe muren had. Van binnen was het niet zo heel bijzonder.

Het was al etenstijd en we stapten een restaurantje in voor een smakelijke maaltijd. We aten enigszins aan de vroege kant, aangezien we om 19.00 uur aanwezig moesten zijn in het Nikholaevsky Palace voor de voorstelling Feel Yourself Russian. Het paleis zag er mooi en statig uit en we werden op de grote rode trap ontvangen door een man en vrouw in traditionele kleding en een glaasje champagne. In de 2 uur die volgden werden we samen met nog zo'n 50 andere toeristen getrakteerd op een ontzettend vrolijke folkloreshow. Een team van zangers, dansers en muzikanten lieten ons allerlei verschillende dansen tonen, welke erg mooi, grappig en knap waren. Getalenteerde mensen waren het zeker. Er waren er vier mannen die luidkeels zongen (tot onze verrassing kwam de Russische versie van Ik Ben Vandaag Zo Vrolijk ook voorbij), vrouwen die rondzwierden, enkele komische acts en kozakken die aardig uit de voeten konden met hun benen. De diverse prachtige kostuums maakten het compleet. De show was overduidelijk opgezet voor toeristen, maar desondanks gaf het een zeer vermakelijke kijk op de Russische folklore. Met sjaal, muts en handschoenen liepen we halverwege de avond terug richting het hostel, wat nog een heel eind was. Bij Sennaya Square besloten we de metro te nemen, maar niet voordat we bij dit levendige stukje stad een kijkje hadden genomen. Er waren hier eettentjes, marktkraampjes met allerlei prullaria, kerstbomenverkopers (nog steeds na Kerst, en zelfs met vele kopers) en een modern winkelcentrum met verschillende verdiepingen met allerlei soorten winkels en een bioscoop. De metro bracht ons terug in de buurt van het hostel, waar we uitrustten op de kamer en voor de laatste keer in Sint-Petersburg gingen slapen.

Dag 4: Het grote paleis van Catherine
Vrijdag 30 december 2011

Na het standaardritueel in de ochtend checkten we uit bij het hostel, maar lieten we onze bagage nog achter, omdat we pas laat in de avond echt zouden vertrekken. Om 23.55 uur zouden we de slaaptrein nemen naar Moskou, maar voor het zover was, wilden we nog het een en ander doen. We legden enkele haltes af met de metro, waarna we op een plein terechtkwamen met allerlei minibusjes. We zijn degene ingestapt die naar Pushkin ging, een dorpje 27 km ten zuiden van de stad, waar zich het paleis bevond van Catherine. Het was een rit van 40 minuten door de buitenwijken van de stad en over de snelweg. Bij de toegangsweg van het paleis werden we begroet door een groepje muzikanten die kerstmuziek speelde. Om een of andere reden hoorden we ze even later ook het Wilhelmus spelen. Het blauw met witte paleis zag er erg groot, mooi en indrukwekkend uit. Nadat we kaartjes hadden gekocht en, met hoesjes om onze schoenen, de eerste van de vele zalen betraden, keken we onze ogen nog veel meer uit. Veel van de kamers waren prachtig versierd met een overvloed aan goud: gouden beeldjes, spiegels, lampen en andere versieringen. De kamers hadden uiteraard allemaal een ander doel; zo was er een grote slaapkamer, een eetzaal met sjieke tafels en stoelen, een studeerkamer met een antieke schrijftafel, maar ook een kamer met alleen maar schilderijen (terwijl er in andere kamers ook al genoeg van hingen) en een paar kamers geschilderd in andere kleuren dan goud. Eén kamer werd de Amber Room genoemd, vanwege alle stukjes amber aan de wanden. Een tijd liepen we door het paleis, waarna we in het café iets te eten en drinken namen, alvorens een klein rondje te lopen door de grote tuin, met nog een paar gebouwtjes, een meer en veel groen. Vanwege de winter waren vele bomen echter kaal, waardoor het niet zo groen zo zijn als in de zomer. De gehoopte sneeuw was er ook niet. We verlieten het paleisterrein en gingen op zoek naar de bus terug. Dit viel echter niet mee en een aardige tijd hebben we door het dorpje gedwaald op zoek naar de juiste bushalte. De mensen hier wezen ons ook steeds een andere kant op, terwijl ze vrolijk in het Russisch door bleven praten. Uiteindelijk wist een vrouw ons op een juiste bus te wijzen, welke op dat moment arriveerde. Deze ging inderdaad terug naar Sint-Petersburg. Hier namen we twee metro's naar een andere uithoek van de stad.

Na een stukje lopen, kwamen we bij een park aan met veel gras, kale bomen, gedeeltelijk bevroren vijvertjes en speeltoestellen. Nog een heel stuk verderop bevond zich hetgeen waarvoor we gekomen waren, de Smolny-kathedraal. Van buiten zag deze er opnieuw apart, maar wel erg mooi, uit. Toen we naar binnen wilden, hield een vrouwtje ons tegen, om in het Russisch te vertellen dat de stroom niet werkte en dat binnen alles donker was. Rondkijken was daarom niet mogelijk. Teleurgesteld liepen we het hele eind weer terug, door oude en vervallen woonwijken met gebarsten gebouwen en vieze auto's (alhoewel je hier geen enkele schone wagen ziet). Na een warm drankje in een cafeetje gingen we met de metro naar Nevsky Prospekt, en terug naar de Church of the Savior on Spilled Blood. Deze koepelkerk hadden we immers nog niet van binnen gezien. De keuze om deze op de valreep toch nog te bezoeken, was niet verkeerd, aangezien hij van binnen minstens zo speciaal was als de St Isaac. Alle muren waren versierd met afbeeldingen, net als de plafonds. Deze waren echter niet geschilderd, maar ingelegd met allemaal kleine gekleurde steentjes, wat alleen van dichtbij goed te zien was. Over de afbeeldingen op het hoge plafond ben ik dan ook niet zeker. Na de kerk doken we een souvenirwinkeltje in, waar we allebei het meest typische Russische souvenir kochten: een setje matroesjkapoppetjes! Bij een restaurant genoten we vervolgens van een heerlijke pizza, waarna we alvast naar het station liepen om onze gereserveerde treinkaartjes op te halen. Het was druk op het grote station en bij de vele loketten stonden ook lange rijen. Het duurde een eeuwigheid voordat we aan de beurt waren (ons geduld werd ernstig op de proef gesteld), omdat iedereen minstens 5 minuten bezig was bij het loket. Het vrouwtje keek eerst even verbaasd naar onze reservering, maar wist uiteindelijk toch tickets uit te printen. We liepen hierna terug naar het hostel, waar we nog een uurtje hebben uitgerust.

Met al onze bagage verlieten we Babushka House en gingen we opnieuw naar het station, waar om iets over elven de Red Arrow aan kwam rijden. Dit is een legendarische rode slaaptrein die al decennia lang dagelijks om 23.55 uur, onder begeleiding van het Russische volkslied, naar Moskou vertrekt en daar 8 uur later, 700 km verder, aankomt. De trein zag er met recht klassiek uit, maar wel erg mooi! Bij elke coupé stond een dame te wachten om mensen met tickets binnen te laten. We stapten coupé 2 binnen, liepen door de gang met sjieke geelrode gordijntjes en betraden onze slaapcabine met vier bedden en een tafeltje. Het leek allemaal sterk denken aan de treinen die ik in China had genomen. Precies op tijd vertrok de trein en langzaam verlieten we Sint-Petersburg. Na een lekker bakje thee was het tijd om te gaan slapen. Het eerste deel van deze reis was voorbij.