Vrijdag 11 juli 2008 - Dag 1
Op Schiphol was het lang wachten, aangezien het inchecken een stuk sneller verliep dan gedacht. Toen we om 19.45 uur eindelijk door de handbagagecontrole heen mochten, ontmoette ik mijn eerste twee groepsleden: Anne en Koen. Ook maakten we kennis met een jongen die met Koning Aap reisde, terwijl wij met Shoestring weg gingen. Het vliegtuig van KLM was behoorlijk groot. Naast me, aan het raam, zat een meisje van Koning Aap. Links van me kwam Anne zitten, aangezien zij mocht wisselen met iemand anders. Iets verderop zagen we een andere groepsgenoot, Michelle. De vlucht was erg gezellig en we hebben veel met z'n drieën zitten kletsen. Misschien dat we Alette in Dahab nog terugzien, aangezien hun route anders is dan de onze, maar hier en daar toch hetzelfde is. De vlucht ging snel, maar het was jammer dat je buiten zo weinig kon zien in het donker. De vriendelijke stewardessen brachten ons zo nu en dan drankjes, nootjes en een maaltijd met kip, aardappel, ratatouille en een taartje. Toen we aankwamen in Egypte, zagen we dat de Nijldelta mooi verlicht was. De aankomst verliep goed, het was toen 1.45 uur lokale tijd, een uurtje later dan in Nederland. Toen we het vliegtuig uitstapten, was het buiten klam benauwd en zo'n 26°C! Met z'n allen moesten we in een bus om naar de aankomsthal te gaan, waar we door een medewerker van Shoestring werden opgewacht. Nadat we door de douane waren gegaan en een visum hadden gekregen, hebben we lang staan wachten op onze koffers. Hier maakten we ook kennis met het stel Arthur en Ilona. Met z'n zessen werden we naar een luxe busje (met airco) gebracht, waar we kennismaakten met chauffeur Hassan en de vriendelijke Engelstalige gids Mohammed. Door het verlichtte Cairo reden we naar het Indiana Hotel, terwijl we onderweg kennismaakten met elkaar. De groepsleden waren tot zover erg leuk. In het hotel kreeg ik een kamer (eveneens met airco) met Koen. Ilona en Arthur hadden hun eigen kamer en Michelle en Anne zaten samen op een kamer. Voor Koen en mij was de badkamer onvindbaar. Hij bleek achter een gordijn te zitten, waarvan we eerst dachten dat er gewoon een balkon achter zat, omdat ernaast een deur naar het balkon zat. In de kamer was het warm en het duurde even om in slaap te komen. Vanwege de airco werd het later toch nog koud, waardoor een deken geen overbodige luxe was. Het bed zelf was prima. Opvallend was dat na nog geen 5 minuten de stroom al uitviel, maar gelukkig was dat maar voor even.

Zaterdag 12 juli 2008 - Dag 2
Om 8.30 uur zijn we opgestaan en we kwamen erachter dat de douche hier best prima is. Om 9.30 uur hadden we een simpel, maar prima ontbijtje. Het was alleen even oppassen met waterige dingen, zoals komkommer, aangezien we het water hier maar beter niet konden drinken. Een halfuur later stapten we het busje in om mineraalwater te kopen en geld te pinnen, om vervolgens door te gaan naar het Egyptische museum. Het was een groot gebouw, met een voortuin met beelden en een vijvertje met papyrus- en lotusplanten. Helaas mochten we geen foto- en filmapparatuur meenemen naar binnen. Hier bleek ook dat we entreekaartjes moesten kopen en dat deze dus niet inbegrepen zaten in het excursiepakket van Shoestring (dit was alleen voor het vervoer). Gelukkig halveert een studentenkaart de prijs van een kaartje. Binnen kregen we een rondleiding van Mohammed, waarbij we de belangrijkste dingen hebben gezien. Hij legde leuk uit en zijn Engels was redelijk goed te volgen. Daarna hebben we zelf nog een halfuur door het eigenlijk erg rommelige museum gelopen. We zagen veel beelden, sarcofagen, hiërogliefen en vele andere schatten uit piramides en tombes. Een hele verdieping was zelfs aan de schatten uit het graf van Toetanchamon gewijd. Het was een interessant museum, ondanks de ietwat korte tijd die we hadden. Om 13.45 uur zijn we met het busje naar Gizeh gereden, waar we, met uitzicht op de top van een piramide, hebben gegeten in het 1st Class Restaurant. Voor een redelijke prijs kregen we hier een lekker uitgebreid warm en koud buffet. Mohammed zelf ging aan een andere tafel zitten om ons toch nog wat privacy te geven. We waren de enige klanten, dus we werden door het personeel wel steeds aangekeken. Hierna gingen we door naar de piramides. De eerste was groot en indrukwekkend. We zijn eromheen gelopen en gingen daarna door naar de tweede. Terwijl Koen en Michelle in de schaduw gingen zitten en Arthur en Ilona de piramide zijn ingegaan (die niet heel speciaal was, met nauwe gangen en saaie muren), hebben Anne en ik enkele rotsen beklommen om foto's en film te maken. We hadden een mooi uitzicht over de piramides en Cairo. Overal kwamen we mannen op kamelen tegen die ons tegen betaling wilden meenemen. Ook waren er straatventers, die je de spullen gewoon in je handen duwden. Het was trouwens warm vandaag. Gelukkig was het met een windje nog prima uit te houden. Een pet en zonnebril waren in ieder geval erg handig. Hierna gingen we naar een plek waar we alle drie de piramides goed konden zien en mooie groepsfoto's konden maken. Toen gingen we door naar de Sfinx, die dichtbij was. Helaas viel deze voor iedereen tegen, mede omdat hij een stuk kleiner was dan verwacht. Nadat we hier hadden rondgekeken, gingen we door naar een parfumwinkel, waar we welkomstdrankjes kregen en enkele mannen ons lekker maakten met allemaal bijzondere mannen- en vrouwengeurtjes. Uiteindelijk had alleen Anne wat meegenomen na flink afdingen van Michelle. Daarna gingen we naar een papyruswinkel, waar we zagen hoe papyrus gemaakt werd en hoe stevig en waterbestendig het was. De winkel hing vol met mooi schilderingen en je kon je eigen naam in hiërogliefen zetten (een cartouche), wat ik na flink afdingen liet doen. Ook Anne, Arthur en Ilona gingen voor iets moois. Toen zijn we in de spits, een enorme chaos van auto's, karren met paarden en ezels en voetgangers, naar het hotel teruggegaan, nadat we Mohammed, die in Cairo woont, hadden afgezet. Het viel ons op dat er op elke hoek wel een politieagent stond. Met z'n allen hebben we bij een supermarktje in de buurt wat dingetjes gekocht. Hierna hebben we bij de Kentucky Fried Chicken gegeten. De bediening was doof, dus er was veel vrolijke gebarentaal. Het eten was lekker. Vanaf 21.00 uur hebben we op de kamers gehangen, totdat we gingen slapen.

Zondag 13 juli 2008 - Dag 3
Net als gisteren kregen we opnieuw geen wake-up call, maar gelukkig werkten de telefoonwekkers nog wel. Het ontbijt was iets uitgebreider dan gisteren en er was nu bijvoorbeeld ook cake. De thee was echter nog even zwart, omdat de zakjes gewoon in de kan bleven hangen. De koffie was ook al niet te drinken. Om 9.00 uur gingen we naar de twee piramides van Sakkara. De busrit was lang, maar het bleef leuk om het verkeer te zien: er waren geen borden en verkeersregels, het was één chaos met veel getoeter en overstekende voetgangers, maar ongelukken waren er ook niet. Bij de piramides was het warm, maar de koele wind was opnieuw heerlijk. Mohammed vertelde over de twee gesloten piramides, waarna we er zelf omheen mochten lopen, over enkele zand- en rotsduinen. De piramides bestonden uit zes lagen en uit kleinere stenen dan die van de piramides van Gizeh. Een enkele werknemer leek de grote piramide aan het restaureren te zijn. We hadden een mooi uitzicht op de woestijn en andere piramides. Iets over tijd kwamen we terug bij Mohammed, om vervolgens nog een oude ruïne te bezoeken. Hierna gingen we naar de Citadel. Onderweg reden we over een ringbaanweg langs lelijke nieuwbouwwijken. In de Citadel lag een hoger gelegen moskee. We moesten allemaal de schoenen uitdoen en de dames kregen een gewaad om. De moskee was groot en had enkele koepels, veel verlichting, een graf en een altaar. Op de grond legde Mohammed uit hoe het vijfmaal daagse bidden verliep. Buiten hadden we een mooi uitzicht over Cairo. Na een paar vieze wc's gingen we door naar de markt Khan El-Khalili. Mohammed wachtte ons op bij een cafeetje, terwijl wij mochten rondlopen. Maar eerst hadden we een lunch in een klein tentje, waar ze nauwelijks Engels spraken. Met veel moeite kregen we een flinterdun pitabroodje met patat erin. Vreemd, maar het was te eten. Michelle liep vervolgens alleen over de markt, terwijl de andere vijf bij elkaar bleven. Het waren drukke en kleine straatjes met veel winkeltjes met van alles en nog wat: kleedjes, shirtjes, souvenirs, beeldjes, etenswaar, vuurwerk, etc. Elke verkoper sprak ons wel aan. Volgens hen was alles heel goedkoop of zelfs gratis. Anne en Ilona hebben na lang onderhandelen bij meerdere verkopers ergens sjaaltjes meegekregen tegen een goedkoop prijsje. In het cafeetje hebben we wat gedronken en Mohammed leren tellen in het Nederlands. Wij op z'n beurt dan weer in het Arabisch. Terug in het hotel hebben we rond het zwembad op het dak gehangen. Later zijn we met z'n vijven (Michelle at liever noodles en wilde daarna internetten) lopend op zoek gegaan naar een restaurant. Na lang lopen en zoeken hadden we nog niets gevonden. De straten waren druk, we zagen een kindje met een hazenlip, gekke reclameborden, dure hotels en een lelijke shoarmazaak, maar geen goede tent. Uiteindelijk vonden we langs de Nijl toch een leuk visrestaurant. We mochten zelf een verse zeebaars uit het ijs kiezen, die voor ons vieren werd klaargemaakt. Koen nam liever garnalen. Vooraf kregen we dun, maar bol, brood. De baars kregen we in z'n geheel en we mochten hem dus zelf kaalplukken. Het was wel erg lekker. Toen het donker werd, hadden we een mooi uitzicht op de verlichtte Nijl. Het was erg gezellig, ook toen we de kop van de baars begonnen te analyseren. De rekening was nog vrij goedkoop (zo'n €40 in totaal). Daarna hebben we geprobeerd het hotel terug te vinden. Na een drukke oversteek en veel gezoek vonden we deze uiteindelijk. We zijn niet al te laat gaan slapen. Het was alleen jammer dat de kamertelefoon deze nacht maar liefst drie keer zomaar is overgegaan.