Woensdag 10 maart 2010
Dag 158: De Surin Eilanden

Door Fiona, de baas van het duikpersoneel, werden we veel te vroeg om 6.15 uur gewekt, waarna we een kwartiertje kregen om aan tafel te komen. Dit was niet om te ontbijten, maar om een uitgebreide duikbriefing te krijgen. De boot was al gearriveerd bij de Surin-eilanden, welke door de zonsopkomst mooi verlicht werden. Omdat het de eerste van de 13 duiken was, kregen we eerst veel info over de werkwijze op deze boot en alle veiligheidsvoorschriften. Daarnaast werden we in vijf groepjes verdeeld. Ik kwam zelf in een groep met het Engelse/Australische koppel Brad en Michelle en de Amerikaanse Kathleen, welke mijn duikbuddy zou zijn. Wij zouden elke duik samen maken, onder begeleiding van Alex, een divemaster in opleiding, welke na deze week echter klaar zou zijn. Instructrice Fiona ging daarom ook met ons mee, om ons in de gaten te houden, maar ook omdat ze alle duikplekken beter kent. Na de algemene uitleg volgde de eerste normale duikbriefing, welke niet alleen interessant, maar ook erg lollig was. Op een whiteboard was de kaart van de duikplek getekend en met behulp van boeken werd laten zien welke vissen we tegen zouden kunnen komen. Niets kon ons echter gegarandeerd worden deze hele trip; met name de 'big things' (voornamelijk manta rays en whale sharks) werden liever niet in de mond genomen. Met een banaantje en een koekje achter de kiezen hezen we onszelf in onze wetsuits en BCD's en liepen we met de rest van de uitrusting naar de achterkant van de boot. Groep voor groep sprongen we vervolgens het water in om te genieten van onze eerste duik! South East Rocks leek een goed begin van de trip te zijn, aangezien het een mooie duikplek was, waarbij we al leuke dingen te zien kregen. Het zicht was niet perfect, maar met zo'n 10 meter toch al stukken beter dan ik tot dusver voornamelijk heb gehad. Ik zal niet elke duik in geuren en kleuren vertellen, maar wel enkele hoogtepunten opsommen (vissen weliswaar in het Engels). Bij elke duik zagen we in ieder geval volop koraal en vissen in alle vormen, formaten en samenstellingen. Bij deze eerste duik zagen we (overigens vaker terugkerende) triggerfish, kleurrijke parrotfish, prachtige butterflyfish, snake sea stars en altijd schattige clownfish (Nemo!), verstopt tussen de heen en weer zwiepende anemonen. Sweetlips kwamen ook voorbij, net als een unieke Napoleon wrasse. Tenslotte zagen we nog een lange en dikke eel z'n kop uit z'n holletje steken. Het was een verfrissend begin van de dag, waarna de Thaise crew ons aan boord hielp. Aan tafel konden we vervolgens genieten van een lekker ontbijt, bestaande uit toast, bacon (erg geliefd bij iedereen), worstjes, ei, jam, komkommer, tomaat en patat (waarom de Thaise vrouwelijke kookchefs ons dit gaven was zelfs de westerse duikbegeleiding niet duidelijk, maar niemand leek er om te klagen), gevolgd door ananas. Hier bleek het (naast m'n duikgroep) met de Amerikaanse broers Jarod en Trevor en de Zweedse meiden Linda, Eva en Anna ook wel te klikken. De eerste twee dagen zouden we vier duiken per dag maken, maar aangezien er voor de veiligheid enkele uurtjes tussen moet zitten, hadden we dus nog genoeg vrije tijd. Hier bij de Surin eilanden konden we deze besteden op het strand van een van de eilanden, aangezien er ook een klein bootje was om ons heen en weer te brengen. Het was -hoe kan het ook anders- een prachtig eiland met een parelwit strandje, omringd door helderblauw water. Na het bekijken van een grote blauwe vlinder en het spelen met een bal in ondiep water gingen we terug naar de boot voor de volgende duikbriefing. Bij Walkers Reef doken we opnieuw het water van 27 graden in, om te genieten van de tropische vissen, waaronder bannerfish, lange en dunne trumpetfish, enorme scholen van damselfish/fusiliers, gevaarlijke lionfish, kale nudibranches en een vreemde black frog fish op en rond een grote rots welke voorzien was van veel koraal. Terug op het droge werden we getrakteerd op een Thaise lunch van rijst, enkele curry's, vlees en groente, gevolgd door meloen. Tot 15 uur kregen we vervolgens de tijd om op het bovendek uit te rusten en te zonnen. Het was een ideaal moment om weer in m'n goede boek te duiken. De echte duik volgde om 15.30 uur, toen we Lighthouse Rock gingen verkennen. Alhoewel we een behoorlijke tijd aardig wat last hadden van een verschrikkelijke thermocline (enorm koud en bijna geen zicht), kregen we daarna wel scorpionfish, batfish en een kreeft te zien. Hoogtepunt waren enkele Hawksbill schildpadden (van een meter lang), welke rustig door het water gleden en stuurden met hun voorpoten. Dit was erg gaaf om te zien! Op de boot wisselde elke groep zijn verhalen weer aan elkaar uit, hielden de meesten hun logboek netjes bij en kregen we spaghetti om de ergste honger te stillen. Nadat ik wat in een hangmat heb liggen luieren en de zon mooi onder heb zien gaan, kregen we om 19 uur opnieuw een briefing, ditmaal voor een nachtduik bij Au Pak Gard. Met onze zaklampen verlichtten we een grote opgerolde aal, dunne rondzwemmende wormpjes, kleine krabbetjes en garnalen met reflecterende oogjes en slapende vissen. Toen we de lampen echter op onzelf richtten om het donker te maken, konden we met onze armen en benen zwaaien om het vele fluorescerende plankton mooi op te laten lichten. Na de duik was het tijd voor een uitgebreid diner met vis, waarna we nog even rond de tafel met elkaar hebben zitten kletsen. Het was overduidelijk dat iedereen behoorlijk moe was geworden van deze dag, waarna we om 22 uur onze bedden opzochten. Morgen zal het programma namelijk min of meer hetzelfde zijn.

Donderdag 11 maart 2010
Dag 159: Richelieu Rock

We hadden vanochtend het geluk om een half uur langer dan gisteren te kunnen slapen, aangezien de duikbriefing niet heel lang hoefde te zijn. De boot was in de nacht al gaan varen, dus bevonden we ons om 7 uur al op de nieuwe duikplek. Echt zichtbaar was dit niet, aangezien we omringd waren door alleen maar water. Enkele andere duikboten verraadden echter dat er meer was, onderwater welteverstaan. Een half uur later doken we met onze uitrusting het water in; het was tijd om rond Richelieu Rock te cirkelen, welke volgens velen tot de beste duikplek van Thailand wordt verkozen. Ook heb je er de meeste kans om walvishaaien te spotten. Helaas wilde het weer vandaag niet helemaal meewerken, waardoor dit in het water viel. Er hing wat bewolking in de lucht en de wind had enkele golven veroorzaakt, wat resulteerde in een niet al te geweldig zicht onderwater. Desondanks konden we hetgeen aanschouwen wat deze plek zo indrukwekkend maakt: de enorme hoeveelheid aan vissen. Grote scholen van allerlei soorten vissen zwommen onder, boven, naast en tussen ons in. Vooral een groep barracuda's maakte indruk, net als een enkele great barracuda. Daarnaast was er prachtig paars koraal te bewonderen en hadden we nog het geluk om een geel zeepaardje te zien, welke met zijn staart aan een stukje koraal aan een wand hing. Met een afmeting van 10 cm was het niet makkelijk om deze te spotten. Waar je ook oog voor moest hebben, waren vele kleine transparante kwalletjes (of ander soort wezentjes) die constant voorbij kwamen zweven. Je moest daarvoor echt vlak voor je bril kijken, maar het was wel heel apart om deze organismen te zien, aangezien je ondanks hun doorzichtigheid toch soms een bek open en dicht zag gaan. Ik had zelfs het idee kleine doorzichtige longen en ribben te zien. Terug op de boot kregen we weer een lekker ontbijt, vierden we kort iemands verjaardag en kregen we weer genoeg tijd voor ontspanning. Dat laatste lukte prima op het zonnedek. Omdat Richelieu Rock nog meer te bieden had, zijn we na het middaguur nogmaals hier het water in gedoken. Opnieuw bleef het mooi en zagen we ditmaal ook vele clownvissen en zelfs een zeeslang, welke zich op een grappige manier voortbeweegt door het water! Na een Thaise lunch, veel geklets en veel geluier hebben we een derde duik gemaakt. De boot was hiervoor doorgevaren naar het eiland Koh Tachi, waar we bij de Pinnacle zijn gaan duiken. Alhoewel we veel last ondervonden van sterke stroming, zagen we nog wel een horned sea star fish (maar dan zonder hoorns), een andere zeeslang en diverse batfish. Kijkend 'in the blue' zagen we helaas niets groters. Na een sandwich, vele koekjes (deze bleven mateloos populair) en genoeg water maakten we onze tweede en laatste nachtduik. Ditmaal hadden we het genoegen om enkele kreeften en een rode krab te zien, welke zich in hun hol verscholen probeerden te houden. Wat ook leuk was, maar op den duur ook irritant begon te worden, waren veel enorm kleine beestjes (visjes?) die zich als muggen om de zaklamp hadden verzameld en heen en weer bleven schieten. Het was niet eenvoudig om deze van je af te schudden. Het was in ieder geval een leuke duik, waarna de Thaise maaltijd met kip er daarna best wel in ging. Niet heel veel later was het alweer tijd om naar bed te keren, aangezien we allemaal weer behoorlijk moe waren.

Vrijdag 12 maart 2010
Dag 160: Omringd door duizenden vissen

Vandaag konden we opnieuw iets langer blijven liggen, omdat we slechts drie duiken zouden maken. Toch was het hele ochtendritueel weer hetzelfde. Eerder in de ochtend was de boot verder gevaren naar Koh Bon, een eiland dat onderdeel is van het Similan Marine National Park. Hier maakten we onze eerste duik van de dag. Wow, wat was dat een adembenemend mooie duik! We kwamen terecht in een onderwaterwereld met een ontelbare hoeveelheid vissen. Overal waar we keken, zagen we vele verschillende vissen zwemmen. Zo zagen we twee triggerfish die elkaar achterna zaten (wat paringsgedrag bleek te zijn), een vreemde zwarte cowrie, welke in het midden een wit ei had, en grote scholen pullers en fusiliers, welke glinsterden in het licht. Ook erg gaaf om te zien was een 'feeding frenzy' van enkele sweetlips, welke tussen grote scholen kleinere visjes (zoals de fusiliers) zwommen in de hoop ze te kunnen verorberen. Daarnaast lagen er in het water nog enorm uitgestrekte velden van prachtig staghorn koraal waar uiteraard van alles tussenin leefde. Na deze bijzondere duik hebben we ontbeten, waarna we enkele uurtjes vrij hadden. Sommigen maakten in deze tussentijd gretig gebruik van een loopplank, welke buiten de boot was gehangen en nu diende als een duikplank. Wat volgde waren vele maffe sprongen in het water. Omdat er zoveel te zien was rond Koh Bon, hebben we onze tweede duik ook hier gehouden. Het was nog steeds een prachtige duik. Aangezien er een klein beetje stroming stond, konden we heerlijk stil blijven hangen en ons mee laten voeren langs al het moois. Het was net De Droomvlucht, maar dan met vissen. We zagen verder nog een nudibranch, twee krabbetjes en vele jellies. Hoe vaker je onderwater zit, hoe meer je ook op het leefgedrag van vissen gaat letten. Zo zijn er bijvoorbeeld wrasse die op de bodem stenen oppakken en elders wegwerpen, aangezien ze hopen dat er iets te eten onder zit. Andere vissen hebben daarentegen weer een lange tong waarmee ze tussen het zand wroeten. Het was opnieuw een geweldig uur. Terwijl wij gingen lunchen, vaarde de boot naar de 'echte' Similan eilanden. Onderweg kregen we onverwachts bezoek van een hele groep dolfijnen (een stuk of 10), welke aan de oppervlakte zwommen om te ademen en af en toe nieuwsgierig rondom de boot circkelden. Ze vonden het zelfs leuk om aan de voorkant van de boot met ons mee te racen. Een tijdje hebben we rondjes gevaren om van deze leuke beesten te genieten, welke zo nu en dan even verdwenen, om wat later weer tevoorschijn te komen. Op eiland nummer 9 deden we bij Breakfast Bend de laatste duik van de dag, welke mooi was, maar bij lange na niet zo overweldigend was als de eerdere twee. We hebben hier veel zand gezien, met verder nog een unicornfish en een shortnose pipefish als hoogtepuntjes. In plaats van een nachtduik zouden we vandaag een barbecue op de boot hebben, maar voordat we hier aan begonnen, kregen we de gelegenheid om het eiland hier te verkennen. Nadat we met de dingy op het eiland waren aangekomen, kon ik het woord 'paradijs' opnieuw herdefiniëren. We bevonden ons in een baai met helderblauw water, wit zand zo fijn als poeder en met groene bomen begroeide bergen (en een rots in de vorm van het hoofd van Donald Duck). Terwijl de zon langzaam begon te zakken, zetten wij voet naar een uitkijkpunt, welke te bereiken was via een klim over zand, boomwortels en rotsen. Bovenaan bevond zich een grote rots welke ondersteund leek te worden door allerlei dunne takken. Het bleek dat dit gedaan was om te bepalen of de rots niet weg zou glijden, aangezien deze op een scheve andere rots lag. Hier konden wij dan weer op zitten, om te genieten van het verbluffende uitzicht op de baai, het eiland en de oranje zonsondergang. Terug op de boot begonnen we op het bovendek aan een lekkere barbecue. De Thaise crew had allerlei lekkere stukken vlees, vis en krab bereid en op de barbecue zelf lagen nu aardappels in folie en een enorme vis voor iedereen. Met een cocktail in onze hand en een bord op onze schoot was het smullen geblazen. We maakten er met z'n allen een enorm gezellige avond van. Daarnaast was er voor een andere jarige nog een speciale pannenkoekentaart in elkaar geflanst, welke er niet alleen mooi uitzag, maar ook nog eens lekker smaakte. De avond werd later dan eerdere avonden, maar later dan middernacht hebben de meesten het niet gemaakt. Morgenvroeg zouden we immers opnieuw een duik hebben.

Zaterdag 13 maart 2010
Dag 161: De Similan Eilanden

Gisteren had Alex nogal wat problemen met het equalizen van z'n oren, waardoor hij niet mee kon duiken. Vandaag was hij wel weer van de partij, waardoor we om 7.30 uur bij eiland nummer 5 bij Batfish Bend het water in doken. Batfish zagen we echter niet, maar wel kwamen we een clown triggerfish tegen, net als vele kleine basslets, waaronder de Indian flame fairy basslet, welke om te sturen zijn bovenvin als een zeil op en neer kan hijsen. Op de zandbodem kwamen we nog enkele goed verstopte Kuhl's stingrays tegen, net als vele kleine garden eel, welke rechtop uit het zand staken en om zich heen keken. Wat ook weer prachtig om te zien was, waren enkele schildpadden, waarvan er een in een mooie spiraal als een helikopter kwam neerdalen en uiteindelijk onder een rots parkeerde om eten te zoeken. We voelden ons allemaal ook gevleid dat we gekust werden door cleanerfish, wat de eerste keer even schrikken was omdat we ze onze lippen niet zagen naderen. In de pauze die na de duik volgde, konden we na een ontbijt het eiland verkennen, welke vanzelfsprekend beeldschoon was. We konden hier op het strand liggen zonnen, in het water badderen en spelen, en via een junglepad naar een uitzichtspunt klimmen. Met de boot zijn we tenslotte naar een ander eiland gevaren, waar we tot onze grote teleurstelling aan onze laatste duik begonnen. De duik zelf was in ieder geval voor ons groepje zeker niet teleurstellend. Er stond erg veel stroming en we moesten constant oppassen niet tegen de enorme rotsen op te knallen. Heel veel vissen zagen we niet, maar halverwege de duik hebben we nog wel een van de 'big things' gezien. Op de bodem van de zee lag namelijk een leopard shark van zo'n 2,5 meter lang! Het beest lag stil en het enige dat je zag bewegen waren z'n kieuwen om te ademen. Gevaarlijk is het beest niet, maar toch wilden we hem niet storen, dus kwamen we niet al te dichtbij. Ok, het was dan wel geen mantarog of walvishaai, maar we waren toch erg blij dat we onze duikserie met dit indrukwekkende beest mochten afsluiten. Hierna was het helaas tijd om de eilanden gedag te zeggen, waarna we terug vaarden naar het vasteland. De uren die volgden konden we lunchen, luieren, zonnen en lezen. Later in de middag arriveerden we bij de pier, waar we met twee taxi's terug werden gebracht naar het duikcentrum. Het waren vier geweldige dagen geweest en we vonden dat we dat op een waardige manier moesten afsluiten. Nadat we ons in onze hotels/bungalows hadden opgefrist en hadden gegeten, verzamelden we ons 's avonds in de Happy Snapper, een bar waar een groot deel van de avond live muziek werd gespeeld. Vooral twee Blues Brothers wisten vele voetjes van de vloer te krijgen. Het werd een lange, maar erg gezellige avond, welke ver na middernacht nog eens in het zwembad van het duikcentrum werd voortgezet. Hoe gezellig onze groep was, bleek wel uit het feit dat wij als eerste van dit duikseizoen (vanaf oktober) een poolparty hadden, iets dat bij Sea Dragon enkele keren per seizoen schijnt te gebeuren. Veel te laat -en veel te nat- keerde ik uiteindelijk terug naar m'n bungalow. Het duikavontuur was voorbij en het was tijd om lekker te slapen.