Zondag 14 maart 2010
Dag 162: Thailand's grootste eiland

Vandaag heb ik tot laat in de ochtend in bed gelegen. Alhoewel dit lang lijkt, viel het aantal uurtjes slaap vanwege gisteravond echter best mee. Na een ontbijt/lunch werd me door de receptie verteld dat ik Khao Lak simpelweg kon verlaten door op de hoofdweg een bus aan te houden. Bussen richting Phuket zouden elk half uur voorbij rijden, maar helaas heb ik zo'n drie kwartier moeten wachten. Toen ik eenmaal in een bus was gestapt, heb ik een tijdje zitten twijfelen over m'n volgende bestemming. In eerste instantie had ik Krabi in gedachten, om van daaruit naar Ko Phi Phi te gaan en om daarna Phuket aan te doen. Krabi heeft zelf echter niet enorm veel te bieden, dus besloot ik bij een zekere splitsing (na een uur rijden) niet van bus te wisselen, maar meteen door te reizen naar Phuket. In de komende week kan ik dan altijd nog een uitstapje naar Phi Phi maken. Al snel reden we de brug over die het vasteland met Thailand's grootste eiland verbindt. Op dat moment was het echter nog steeds zo'n 30 km naar Phuket Town, welke in het zuidoostelijke deel van het eiland ligt. Midden op het eiland zelf is niet enorm veel boeiends te zien/doen, de omliggende kust daarentegen ligt vol met mooie stranden en luxe resorts (aldus de Lonely Planet). Het centrum waar ik nu heen ging, lag echter niet aan de kust; deze zou ik later deze week nog wel zien. Nadat ik was uitgestapt liep ik door het (op het eerste gezicht niet bijster interessante) stadje, op zoek naar een slaapplek. Verrassend genoeg bevond zich hier een nieuw backpackers hostel, welke van alle backpackers gemakken was voorzien: enkele nette dorms, lockers, schone badkamers, een openbare ruimte met pc's en een tv met dvd's, reisinformatie, een dakterras. Nadat me een bed was aangewezen, ben ik naar de weekendmarkt gelopen, welke een stuk verder weg bleek te zijn dan ik aanvankelijk dacht. Het was alweer een tijdje geleden dat ik een grote markt heb bezocht, dus het was wel weer even leuk om hier overheen te lopen. Er was veel kleding, er waren aardig wat nep-dvd's en zelfs enkele kraampjes met huisdieren ontbraken niet. Omdat de middag alweer voorbij was, heb ik bij diverse eetkraampjes allerlei hapjes bij elkaar verzameld als 'diner': stokjes met kip, een erg unieke gefrituurde aardappeltwister aan een stokje, een bakje mais, verse jus d'orange en een ijsje van ingevroren Fanta. Hierna ben ik terug gelopen naar het hostel, waar ik in de avond ontspannen van het wifi-netwerk gebruik heb gemaakt en een begin heb gemaakt aan een grote inhaalslag van m'n reisverhaal.

Maandag 15 maart 2010
Dag 163: Disneyland Phuket

Vannacht kon ik weer wat langer slapen, dus daar maakte ik vanochtend goed gebruik van door lang op bed te blijven liggen. Na een warme douche (jeeh!) en een ontbijt in de tuin van het hostel, ben ik door Phuket Town gelopen om te bekijken wat voor interessants hier te vinden was. Dat bleek niet enorm veel te zijn. Via een plattegrond liep ik naar de meest in het oog springende bezienswaardigheid: de Shrine of Serene Light. Het was niet veel meer dan een klein tempeltje, maar de versieringen op het dak van de tempel en van binnen waren wel erg uniek. De beeldjes en figuren die hier stonden waren namelijk verrassend kleurrijk, wat mooi was om te zien. M'n tocht vervolgde door enkele straten met hotels, banken en simpele winkeltjes, waarvan een deel gevestigd was in statige koloniale gebouwen van vroeger. Ik nam een kijkje bij een klein winkelcentrum, nam daar een lunch en liep nog een stukje door een Chinese wijk met radiostations, een kaal parkje en een Chinees medicijnenwinkeltje welke van een afstandje al duidelijk te ruiken was. Terug bij het hostel boekte ik een bootticket naar Ko Phi Phi, waar ik morgenochtend naartoe zal gaan en twee dagen/nachten zal blijven, alvorens naar Phuket terug te keren. M'n oog viel hier ook op Phuket FantaSea, wat omschreven wordt als 'the ultimate cultural theme park'. Voor zover ik wist draaide het hier volledig om een wervelende show van 1,5 uur. Het klonk wel interessant en ik boekte een ticket, zodat ik na een vroege avondmaaltijd (in een restaurantje met een tv waarop beelden te zien waren vanuit Bangkok, waar al twee dagen een grote demonstratie van Taksin-aanhangers tegen de overheid werd gehouden) om 17.15 uur werd opgehaald door een minivan met een vrolijk aangeklede chauffeur. In een klein uurtje arriveerden we aan de andere kant van het eiland, bij het Kamala strand. Waar ik vervolgens in terecht kwam had ik niet voor mogelijk gehouden. Het was veel meer dan slechts een show, vooraf gegaan aan een optioneel buffet (waar ik niet voor had gekozen). Er was inderdaad een heel themapark aan verbonden, maar dan zonder de echte attracties. Geheel in Disneyland-stijl stonden er in dit grote park vele winkeltjes welke geheel versierd waren met hun eigen thema. Souvenirkraampjes waren er ook volop. Alles had echter wel sterke Thaise invloeden, maar dan geheel gericht op entertainment. Daarnaast was er een speelhal met allerlei kermisspelletjes (zoals blikwerpen), geheel in de onderwater/Similan-stijl. Alles wat ik van Thailand had gezien, kwam hier op een of andere manier wel terug. De echte show zou pas om 21 uur beginnen, dus ik had nog volop tijd om hier rond te kijken. Zo betrad ik gebouw waar allerlei jungle-scenes werden uitgebeeld, waar zelfs een witte tijger niet ontbrak. Buiten werd ik vervolgens door een jonge en nieuwsgierige olifant besnuffeld. Een bandje speelde nog ergens muziek en bij een openluchtpodium werd ook een korte show met twee acts waren. De tweede dansact, met dansende zakenmensen in pak en met koffers, was erg origineel. Een half uur voor de echte show kon ik samen met een paar duizend andere toeristen het Elephant Theatre betreden, welke er van buiten erg mooi uit zag, aangezien het een mix was van een Khmer-tempel (met name Angkor Wat) en beelden van olifanten. De show die uiteindelijk volgde was spectaculair en erg vermakelijk. Het was een gevarieerde mix van dans, muziek, acrobatiek en illusies. Zo werden er schaduwfiguren op een doek geprojecteerd, kwam het dansende apenballet (van Luang Prabang) weer terug, zweefden trapeze-artiesten door de lucht, werden 'toeschouwers' doormidden gezaagd, kwam het plattelandsleven voorbij, werd er gedanst met paraplu's en lampjes en werden olifanten uiteraard ook nog ingezet om enkele kunstjes te vertonen. Ja, het was ontzettend toeristisch, maar desondanks heb ik een leuke avond gehad. Met een minivan werd ik rond 22.45 uur weer teruggebracht naar m'n hostel, waar ik rond middernacht kon gaan slapen. Morgen wordt het helaas weer vroeg opstaan voor m'n reis naar Ko Phi Phi.