Woensdag 24 februari 2010
Dag 144: Back to Bangkok

Vanochtend had ik opnieuw de gelegenheid om wat uit te slapen, aangezien ik terug naar Bangkok wilde gaan, maar dit toch niet heel ver rijden zou zijn. Omdat ik nog enig tegoed op mijn etenskaart had staan van het FoodPark in CentralFestival, liep ik hier naar toe om een laat ontbijt te nuttigen. Nadat ik bij het hotel had uitgecheckt, ging ik op zoek naar vervoer om in Bangkok te komen. Alhoewel sommige taxichauffeurs me 100 baht wilden laten betalen voor een ritje naar het busstation, heb ik het voor elkaar gekregen hier voor 30 baht te komen. Van dit station vertrekken er dagelijks vele bussen naar Bangkok, dus het duurde niet lang voordat ik achterin een bus kon plaatsnemen. In zo'n anderhalf uur reden we naar de stad waar ik 2,5 maand (!) geleden al voor een kleine week was geweest. Aangezien ik hierna naar het zuiden wil, was het een logische en noodzakelijke stop. Het busstation bevond zich vlakbij de skytrain, dus stapte ik hier na aankomst in. Aangezien het Urban Age Hostel in Silom me vorige keer zo goed was bevallen, ben ik hier wederom naartoe gegaan. De stad, de skytrain en het hostel voelden weer vertrouwd aan. Het was fijn om eens op een plek te komen zonder dat je rond hoeft te zoeken naar het een of ander, simpelweg omdat je het al kent en direct alles weet te vinden. De receptioniste kende me ook nog en was blij me weer te zien. In de lobby van het hostel maakte ik meteen kennis met de Nederlandse Loes, die de komende weken het vasteland van ZO-Azië wil gaan bezoeken. Mijn ervaringen kwamen hierbij handig van pas, waardoor we een tijd lang gezellig hebben zitten kletsen en vervolgens om de hoek wat zijn gaan eten. Aangezien Loes hierna een trein moest halen, ben ik naar de shoppingcentra in Siam gegaan (welke er vanwege het gebrek aan kerstversiering er nu iets minder sfeervol uit zagen) om bij een van de bioscopen de film Percy Jackson & The Lightning Thief te kijken. Na deze vermakelijke film was het al laat genoeg om terug te keren, zodat ik rond middernacht in m'n bed lag.

Donderdag 25 februari 2010
Dag 145: Sissende slangen

Nadat ik vanochtend bij het hostel een ontbijtje had genomen, ben ik eerst op zoek gegaan naar accomodatie voor de komende week. Dit was hard nodig, omdat ik naar Ko Samui en Ko Pha Ngan wil gaan en er bij laatstgenoemde op 1 maart de bekende maandelijkse Full Moon party wordt gehouden. Dit zorgt ervoor dat hotels en resorts de prijzen enorm opkrikken en de beschikbaarheid behoorlijk laag is. Gelukkig vond ik op beide eilanden een slaapplek, waarna ik ergens ben gaan lunchen. Hierna besloot ik naar een plek te gaan welke redelijk dichtbij het hostel lag, maar ik in december nog niet had bezocht. Als onderdeel van het Rode Kruis bevindt zich hier in Bangkok namelijk de Snake Farm. Hier worden vele slangen gehouden welke gebruikt worden om tegengif te maken voor mensen die door deze beesten gebeten worden. Er zitten er namelijk een hoop hier in Thailand (en de rest van ZO-Azië). Alhoewel het even duurde voordat ik de ingang had gevonden, bleek het een bezoekje meer dan waard. In de tuin bevonden zich al enkele slangen in hokken. Zoals verwacht lagen de meeste redelijk stil, soms helemaal klein opgerold. In een hok bevond zich ook een klein muisje, welke op dat moment nog niet doorhad wat hem in korte tijd zou overkomen. Alhoewel de slang de muis wel bleef aanstaren, heb ik hem helaas niet tot actie zien overgaan. In een gebouw waren vervolgens nog veel meer terraria met slangen te zien. Het was mooi om de kleine en grote slangen te zien, waarvan sommige giftig waren, maar sommigen ook niet. Gelukkig waren er hier een paar slangen die wel iets actiever waren, dus dat was iets vermakelijker om naar te kijken. Ik vond het leuk dat ik ook de slang tegenkwam die ik bij een van de tempels in Angkor voorbij had zien kruipen. Toen ik de beschrijving van deze red-kneck keelback snake las, was ik echter wel blij dat ik destijds m'n afstand heb gehouden, want het bleek een giftige (maar geen dodelijke) slang te zijn. Op de tweede verdieping van het gebouw was daarnaast nog een hele hoop biologische informatie over slangen te vinden, wat erg interessant was. Naast informatieborden en video's waren er ook skeletten te bekijken, slangen op sterk water, eieren en zelfs de binnenkant van een grote open gesneden python. Om 14.30 uur nam ik buiten met andere mensen plaats op een tribune, waarna medewerkers enkele slangen op een normale (diervriendelijke) wijze demonstreerden. Het was namelijk geen toeristische slangenshow met allerlei kunstjes. Twee koningscobra's werden voor ons op de grond geplaatst, waarna ze meteen recht overeind kwamen staan en begonnen te sissen (en uit te halen) tegen de verzorgers. Ook enkele andere giftige slangen werden voorzichtig aan ons laten zien, samen met slangen die niet gevaarlijk waren. Met twee daarvan, waaronder een grote Burmese python, was het nog mogelijk op de foto te gaan. Het was een interessante demonstratie, waarbij iemand veel over de slangen en hun verzorging uitlegde (en hoe medewerkers diverse malen waren gebeten). Toen ik alles wel had gezien, ben ik via een drukke weg naar het treinstation gelopen. Zo zag ik meteen weer een stukje van Bangkok dat ik nog niet kende. Ik wilde een bed boeken in de slaaptrein van morgenavond, maar het bleek dat elke plek al volgeboekt was. Een medewerkster wist me echter wel op een nachtbus te wijzen. Alhoewel dit iets minder comfortabel is, is het wel iets makkelijker, omdat deze me tevens bij de ferry naar Ko Samui afzet. Ik besloot hier voor te gaan, waarna ik met de metro terugging naar het hostel om enkele foto's online te plaatsen. In de avond heb ik bij de Food Court van een van de shoppingmalls lekker gegeten, waarna ik eigenlijk niet meer wist wat ik wilde doen. Ik heb daarom slechts een beetje rondgedwaald, alvorens naar het hostel terug te keren om daar te gaan slapen.

Vrijdag 26 februari 2010
Dag 146: Het huis van de Thaise zijdekoning

Aangezien ik niet heel erg veel meer te doen had in Bangkok, ben ik vanochtend lang op bed blijven liggen. Nadat ik had uitgecheckt bij de receptie en daar m'n bagage had achtergelaten, ben ik bij een restaurantje iets verderop gaan eten. Een tijdje heb ik zitten zoeken naar een bezigheid voor de middag. Uiteindelijk besloot ik naar een van de bezienswaardigheden hier in Bangkok te gaan waar ik nog niet geweest was, maar welke volgens de boeken wel een aanrader is: het huis van Jim Thompson. Met de skytrain probeerde ik zo dicht mogelijk in de buurt te komen (iets ten noordwesten van Siam), waarna ik nog even heb moeten zoeken naar de precieze locatie. Een plattegrond van Bangkok had ik namelijk niet meer en dit gedeelte van de stad kende ik nog niet. Ik liep door enkele steegjes en over een brug, waar ik tot mijn grote verbazing een jongen tegen het lijf liep die ik eerder in Chiang Mai en Vang Vieng had ontmoet. Ongelooflijk dat dat in zo'n grote metropool mogelijk is! Zijn reis zat er op twee dagen na op, dus een vierde keer zal ik hem niet meer zien. Wel wist hij me de weg naar Jim Thompson's House te wijzen, waarna hij de ferry door een kanaal pakte en ik langs datzelfde kanaal naar m'n bestemming liep. Jim Thompson was een beroemde Amerikaanse architect die in 1967 op mysterieuze wijze in de Cameron Highlands in Maleisië verdwenen is. Voor zijn verdwijning wist hij wel de hele Thaise zijde-industrie nieuw leven in te blazen en hier in Bangkok een bijzonder huis te bouwen en vol te plaatsen met kunstvoorwerpen. Nadat ik een ticket had gekocht, kon ik me meteen aansluiten bij een tour door het huis. In zo'n drie kwartier kregen we de rijkelijk versierde kamertjes van dit bijzondere (uit meerdere gebouwtjes bestaande) houten huis te zien. Zo waren er diverse boeddhabeelden uit de Khmer-periode, stond er veel Chinees porcelein en hingen er vele schilderingen aan de muur. De groene tuin mocht er ook zeker wezen. Nadat ik na de tour zelf nog even had rondgekeken (ook in de shop waar uiteraard veel zijde verkocht werd), ben ik teruggegaan richting het hostel. Onderweg maakte ik nog wel even een stop bij Siam Ocean World, het grootste aquarium van ZO-Azië (welke zich in de kelder van een van de shoppingcentra bevond), maar aangezien ik al een aquarium in Chiang Mai had gezien, liet ik deze voor wat het was. Ook vanwege de absurd hoge toegangsprijs. En daarnaast: ik kan nu duiken, dus is het veel leuker de vissen in het echt om me heen te zien zwemmen! (Ze boden overigens ook de optie aan om hier in het aquarium te duiken!) In de buurt van het hostel heb ik gegeten en bij enkele kraampjes nog meer eten ingeslagen voor m'n reis naar het zuiden. Vervolgens was het tijd om het Urban Age Hostel en Bangkok helaas voor de derde, maar laatste maal te verlaten. Met de metro ging ik naar het station waar ik nog een tijdje heb zitten wachten, alvorens met een hele groep andere toeristen op de nachtbus te stappen. Om 19.30 uur begonnen we aan onze lange tocht naar Surat Thani, een stad aan de oostelijke kust in het zuiden van Thailand. Van daaruit zal ik morgenochtend de ferry naar Ko Samui nemen. Het was daarmee tevens mijn vertrek uit de grote lap vasteland van Zuidoost-Azië; het was tijd om de staart in het zuiden te verkennen!