Donderdag 21 januari 2010
Dag 110: Terug naar het verleden

Enorm veel en goed heb ik niet geslapen, ondanks dat de weg vebazingwekkend vlak en recht was. Dat kwam omdat ook deze weg kortgeleden vernieuwd was en hier geen bergen zijn waar je doorheen hoeft te slingeren. Om 1.30 uur kwamen we langs de weg tot stilstand, waarna alle lichten aangingen en we de bus even konden verlaten als we wilden. We waren echter niet de enige bus die hier op dat moment stopte en dat wisten alle verkopers dondersgoed. Enorm veel kraampjes met exact dezelfde etenswaren stonden hier te wachten op hongerige klanten. Erg veel waren dat er echter niet. Na zo'n twintig minuten sloten alle verkopers hun tent, waarna wij weer verder gingen. Ook om 3.30 uur was er nog een korte stop, maar weinig mensen gaven iets om de enkele barbecuetent die buiten opgesteld stond. Om 4.30 uur bereikten we Savannakhet, waar ik in het donker en in de miezerregen een tuktuk wist te vinden die me naar het centrum bracht. Ik had een guesthouse in gedachten, maar onderweg vreesde ik al het ergste, omdat daadwerkelijk elk gebouw gesloten was. Het guesthouse dat ik had uitgekozen was dus ook dicht en er leek niemand te zijn die open kon doen. De tuktukchauffeur zag m'n wanhoop en was gelukkig vriendelijk genoeg om me bij een ander guesthouse af te zetten om het nogmaals te proberen. Hier deed de eigenaresse wel open en alhoewel ze in eerste instantie zei dat het guesthouse vol zat, bleek ze even later toch nog een klein kamertje te hebben. Hier kon ik vervolgens nog enkele uurtjes slapen. Na tienen ben ik door het centrum gewandeld, waarbij ik erachter kwam dat Savannakhet nog saaier was dan ik in eerste instantie dacht. Alhoewel de plaats een redelijke omvang heeft (met zo'n 10 straten parallel aan de Mekong en zo'n 15 daar dwars overheen), was het er erg rustig en is het aantal highlights gering. Het was in ieder geval een prima dagje om te relaxen. Bij een heel simpel restaurantje nam ik een ontbijtje, waarna ik door de straatjes ben gewandeld. Onderweg werd ik uiteraard nagestaard door de lokale bevolking die zich vast weer afvroeg waarom een westerling hier nu weer was beland. Toch was ik niet de enige falang, aangezien ik hier en daar een andere voorbij zag lopen en fietsen. Ik was van plan het Dinosaur Museum te bezoeken (de enige bezienswaardigheid naast enkele tempels en een provinciaal museum), maar kwam daar vlak voor lunchtijd aan, waardoor het een uurtje op slot ging. Via een wat liep ik daarom nog maar een ander rondje, onderweg menige keren opgejaagd door de straathonden, welke mijn komst niet op prijs leken te stellen. De manier waarop ze tegen me begonnen te blaffen en me achterna zaten was ronduit beangstigend. Ik zocht toevlucht bij een restaurant voor een simpele lunch van rijst, waarbij ik aan de praat raakte met een pas getrouwd stel dat voor enkele maanden vrijwilligerswerk doet in het oosten van Thailand. Voor een paar dagen waren ze echter even de Mekong overgestoken om iemand te bezoeken. Het was een leuk gesprek, waarna zij verder gingen en ik terugging naar het Dinosaur Museum. Op een diagram was te zien dat het museum niet bepaald veel bezoekers kreeg, maar ondanks dat heb ik me zeker vermaakt. Het museum was heel erg klein (één openbare ruimte) en binnenin waren diverse botten te bezichtigen van vijf verschillende dino's die hier in de regio zijn opgegraven. Compleet waren ze niet, maar wel interessant om te zien. Voordat ik echter de Franse informatieborden kon lezen, werd ik enthousiast onthaald door de eigenaar, welke me maar al te graag zijn collectie wilde laten zien. Meer dan een halfuur heeft hij me uitleg gegeven over de botten, waarna hij me ook nog een hele berg andere botten in een andere ruimte liet zien. Van deze moest nog worden uitgezocht van welke dino ze waren. Ook moest de beste man nog vele botten aan elkaar lijmen. Tenslotte kreeg ik nog een video te zien van de opgravingen. Het was uiteindelijk een vermakelijk bezoekje. Buiten was het helaas weer zachtjes gaan regenen, waardoor ik even heb gewacht alvorens terug te lopen. Bij het guesthouse ontmoette ik vervolgens vijf personen die hier ook voor een dagje beland waren. Ik heb een tijdje met hen zitten kletsen, waarna ze er helaas vandoor gingen. Ze hadden liever vanavond al een bus naar Vientiane, in plaats van morgen. Voor mij had het echter weinig zin om de bus naar Pakse te nemen, aangezien ik anders weer in de nacht zou aankomen. Morgenochtend vroeg lijkt me beter. Het was alweer etenstijd, dus ben ik op zoek gegaan naar een plek om te eten. Nadat ik deze gevonden had en m'n honger had gestild, heb ik nog even een internetcafé bezocht (waar ook twee jonge monniken zaten te internetten!), alvorens op tijd m'n bed in te duiken, aangezien ik de bus van 7 uur wil nemen.