Donderdag 14 januari 2010
Dag 103: Trip naar de trippers

Het was vanochtend 7.30 uur toen m'n wekker ging. Na een ontbijtje met de Fransman van gisteren en Fabian en Miriam, stapte ik met die laatste twee een uur later een tuktuk in. Deze bracht ons naar het minibusstation, waar we om 9 uur met nog enkele anderen vertrokken naar Vang Vieng, een stadje dat ten zuidwesten van Phonsavan ligt en een paar uur noordelijk van de hoofdstad Vientiane. Het werd uiteindelijk een rit van zo'n 6 uur, aangezien we voornamelijk bergafwaarts gingen en de weg in een prima staat was (men zegt dat de terugweg een klein uurtje langer duurt). Wel volgde opnieuw bocht na bocht. Gelukkig was de minivan comfortabel genoeg en stond er ditmaal geen radio aan, waardoor het prima uit te houden was. Het was een mooie route door de (hier en daar behoorlijk bewolkte) bergen, waarbij vooral het laatste stuk tot een hoogtepunt gerekend kan worden. Hier waren namelijk rijstvelden te zien met een decor van groene karstgebergten. Deze gebergten had ik eerder al in Yangshuo (China) en Halong Bay (Vietnam) gezien, maar hier waren ze veel meer als één gebergte aan elkaar verbonden. Rond 15 uur kwamen we uiteindelijk aan in de plaats waarover je vele reizigers hier in Zuidoost-Azië hoort praten: Vang Vieng. Dit plaatsje ligt langs een rivier welke voornamelijk gebruikt wordt voor het zogenaamde 'tubing', het dobberen op een opgeblazen binnenband op de rivier (net zo'n band als in het Tikibad). Vele mensen op mijn reis had ik er over horen praten en velen hadden er ook een t-shirt van ('In the tubing - Vang Vieng, Laos'). Het dobberen wordt bij het tuben bij de meeste mensen echter achterwege gelaten, aangezien zij zich focussen op het drinken in de vele bars langs de rivier. Maar daar zal ik nog wel achter komen. Eerst moest ik op zoek naar een guesthouse, aangezien het hostel waar ik voor vier nachten heen wilde voor vannacht geen bed beschikbaar had. In het centrum vond ik een prima privé-kamer, waarna ik een rondje door de paar straten heb gemaakt. Hierbij werd meteen duidelijk dat Vang Vieng een hele maffe plek is en totaal anders is dan Laos. Het stikte hier namelijk van de Westerse toeristen, in de meeste gevallen tussen de 20 en 30 jaar. Iedereen liep er zomers bij en enkelen liepen zelfs nog in hun badkleding rond, omdat ze net terug waren gekomen van het tuben. Sommigen hadden ook duidelijk een slok te veel op, ofwel van de buckets met mixdrank, danwel van de 'happy shakes'. Verder stikte het hier ook van de bars en restaurantjes. Het overgrote deel hiervan was een zogenaamde 'tv bar': op verhoogde platformen waren matrassen en kussens neergelegd waar je op kon liggen. Allemaal wezen ze in dezelfde richting: naar een lage eettafel voor je, met daarachter aan de muur enkele televisies, welke eindeloze herhalingen draaien van televisieseries. In een enkele bar zag ik The Simpsons en Family Guy, maar de meesten leken een complete seriesbox van Friends uit te wisselen. Het was in ieder geval wel een geweldig ontspannen manier om van een westerse maaltijd van aardappels te genieten! Nadat ik wat langer ben blijven hangen voor nog een aflevering van Friends (die goede oude tijd...), boekte ik bij het Green Discovery tourbureau een tour voor morgen, waarna ik nog even ben gaan internetten en uiteindelijk ben gaan slapen. Er staat namelijk genoeg op het programma morgen!

Vrijdag 15 januari 2010
Dag 104: Caving en kayaking

In Vang Vieng verblijven en niet de gelegenheid hebben om leuke mensen te ontmoeten is een doodzonde. Vandaar dat ik vanochtend na een goede nacht uitcheckte bij het guesthouse en met m'n spullen naar het Spicylaos Backpackers Hostel liep, waar ik online al een reservering voor de komende drie nachten had gemaakt (afgelopen nacht was niet beschikbaar). Via een rustig weggetje liep ik hier naartoe (het lag wat verder van het centrum), alhoewel het nog wel even zoeken was. Nadat ik het gevonden had (de weg ervoor leek ook nog opnieuw geasfalteerd te worden), checkte ik in en kreeg ik een bed toegewezen. Het hostel was op z'n minst uniek te noemen, aangezien de dorm een groot halfopen houten gebouw was. Op houten platformen waren vervolgens matrasjes geplaatst met muskietennetten erboven. Ook de douches, toiletten en de lounge bestonden uit houten palen, schotten en daken. Met enkele hangmatten, een sauna, een tv kamer en meer zag het er wel erg gezellig uit. Ondanks dat ik hier vroeg was aangekomen, mocht ik nog een ontbijtje nemen (zelfservice met de aanwezige baguettes), alvorens te vertrekken voor m'n dagtour. Het hostel en zijn gasten zou ik later nog wel beter leren kennen. Om 9.15 uur begon m'n Discover Vang Vieng tour, waarna ik terecht kwam in een groep van 12 mensen. Achterin een truck werden we vervolgens iets noordelijker gebracht, aangezien zich hier vier grotten bevonden die we zouden bezoeken. De eerste grot was de Elephant Cave, welke de kleinste en minst indrukwekkende was. Het was namelijk niet meer dan een hol waarin een boeddhabeeld stond en een grote voetafdruk van boeddha. De naam had deze grot te danken aan een stuk van de rotswand welke de vorm van een olifant had. Op een steenworp afstand bevond zich de tweede grot, welke wel groot en diep was. Aangezien er geen verlichting in de grot is en er meerdere gangen zijn, werd er erg aangeraden om deze met een gids te bezoeken, welke wij gelukkig hadden. Je zou namelijk niet de eerste zijn die door dit gangenstelsel zou verdwalen om vervolgens niet meer levend terug te keren. Met zaklampen betraden we de donkere grot, waarna we er een tijdje in rondgelopen hebben. Onderweg konden we op de grond, de wanden en het plafond de indrukwekkende stalagmieten en -tieten aanschouwen. De derde grot was ongeveer hetzelfde, maar was iets indrukwekkender. Hier en daar moesten we wel oppassen om onze hoofden niet te stoten, om niet uit te glijden (het was binnenin uiteraard vochtig) en om niet in een van de diepe gaten te vallen. Het was speciaal om op deze manier twee grotten te verkennen! De uitgebreide lunch die we vervolgens aangeboden kregen bestond uit een baguette, rijst, saté en een knolraap, welke de gids 's ochtends op de heenweg snel nog even voor ons langs de weg had gekocht. Het was vandaag een warme en zonnige dag, dus we vonden het helemaal niet erg om ons hierna om te kleden in onze badkleding. Het was namelijk tijd om de Water Cave te bezoeken! Deze grot bestond uit een lange gang die half onder water stond (in het regenseizoen is de grot niet toegankelijk). Maar in plaats van door de grot te zwemmen, kregen we een tube waar we in konden gaan zitten. Via een touw konden we ons vervolgens de grot in trekken, met een headlight op ons hoofd en een drybag met waardevolle spullen op onze schoot. Een tijdje trokken we ons zo voort, terwijl we onderweg de mooie wanden met onze lampen beschenen. Halverwege moesten we een stukje lopen, waarna we nog een stuk verder konden peddelen met onze armen (hier was geen touw meer), waarna we uitkwamen bij een hot spring. Dit was niet te zien, maar wel te voelen in het heerlijke warme water! Hierna keerden we om, waarna we een trek door het platteland hebben gemaakt. Onderweg bekeken we het mooie karstlandschap en maakten we plezier met enkele kindertjes van het Hmong-dorp waar we doorheen liepen. Met de truck zijn we vervolgens een klein stukje terug gereden, om in tweetallen in een kayak de rivier te betreden. In iets meer dan een uur tijd zijn we zo terug naar Vang Vieng gepeddeld. Bij het begin van de route keken we eerst onze ogen uit, aangezien we hier het tuben konden aanschouwen (dit was namelijk ook het beginpunt voor tuben). Om ons heen bevonden zich allerlei bars aan de oever. In sommige van deze stond het stampvol drinkende en feestende mensen in badkleding. Luide muziek knalde uit de speakers. Op sommige plekken waren torens gebouwd waar je vanaf kon springen of van waar je aan een swing kon gaan hangen om er vervolgens mee het water in te zwaaien. Hier en daar was ook een glijbaan te zien. Het was een zeer apart gezicht om te zien, vooral als je beseft dat je je in Laos bevindt! Deze partyplek leek meer iets voor Zuid-Thailand, maar in Laos verwacht je dit zeker niet. Het feestgedruis leek zich echter alleen in de eerste 300 meter ofzo te bevinden, aangezien de enkele bars daarna (welke in de resterende 4 kilometer vrij schaars waren) vrijwel verlaten waren. En het tuben zelf? Ach, er waren er een paar die daadwerkelijk met een opgeblazen band de rivier af dreven. Wij peddelden zelf gewoon vrolijk verder over de ondiepe rivier, waardoor we op moesten passen niet vast te lopen op de rotsen. Hier en daar hadden we kleine stroomversnellingen, wat het iets makkelijker maakte. Het was een mooie en zonnige tocht langs de hoge bergen. Bij het eindpunt wees onze gids ons nog op de zon, aangezien er op dat moment een gedeeltelijke zonsverduistering aan de gang was. Dit was echter slechts te zien als je door een zak chips heen keek of er een goede foto van maakte, aangezien de omgeving niet donkerder werd. Hiermee kwam de tour tevens ten einde, waarna ik terug ben gelopen naar het hostel. Hier maakte ik kennis met de gezellige mensen die in het hostel verbleven (in totaal was er zo'n plaats voor 20 man) en met het mooie uitzicht op palmbomen en de rivier. Een tijd lang hebben we in de lounge gehangen, gekletst, gedronken en enkele zenuwslopende potjes Jenga gespeeld. Met een grote groep zijn we vervolgens bij een tv bar gaan eten, waarbij we elkaar beter leerden kennen. Toch hadden we nog veel moeite met alle namen, zodat het makkelijker was om ons bij onze landen te noemen ('Hey Sweden/American/San Francisco girl!'). Bij een bar ernaast, waar het overigens behoorlijk druk was, hebben we nog een tijd rondgehangen, waarna het feestje werd voortgezet in een bar bij het water. Op verschillende tijdstippen keerden we terug naar het hostel om te genieten van een welverdiende nacht.

Zaterdag 16 januari 2010
Dag 105: Bergbeklimmen en tuben

Een goede nachtrust was ons helaas niet gegund. 'Wat die Westerlingen kunnen, kunnen wij ook' moeten de monniken naast ons in het klooster gedacht hebben (alhoewel wij hen overigens nooit tot last waren vanuit het hostel). Vanwege een of andere gelegenheid hebben ze namelijk de hele nacht feest lopen vieren, of wat het ook was wat ze deden. De hele nacht werd er muziek gemaakt en gezongen. En helaas waren het moderne monniken, want ze hadden de beschikking over speakers, waardoor wij mee konden 'genieten'. Daarnaast was het een koude nacht, dus enorm veel hebben we allemaal niet geslapen. Toch moest ik op tijd opstaan, aangezien ik gisteren tijdens een dood moment een half-day tour had geboekt voor bergbeklimmen! Bij het boekingskantoortje was ik blij twee andere mensen tegen te komen, zodat ik een deel van mijn geld terug kreeg (bij het boeken was ik slechts de enige, terwijl het aanzienlijk goedkoper wordt als er meerdere personen meedoen) en niet meer alleen zou zijn. Met een gids vertrokken we om 9 uur naar een gebouwtje om klimspullen op te halen: enorm nauwe schoenen (dit is beter voor tijdens het klimmen), een tuigje, zekeringen en touwen. We reden vervolgens een stuk verder, waar we uitstapten en met een bootje de rivier overstaken. Bij de bergwand hier bevond zich een kloof met aan beide zijden een perfecte rotswand om te beklimmen. Hier waren routes opgezet in diverse moeilijkheidsgraden. Na een korte uitleg over de uitrusting begonnen we met een makkelijke klim van enkele meters. De gids begon, zodat hij behendig het veiligheidstouw aan de al aanwezige haken kon bevestigen. Hierna waren wij een voor een aan de beurt. De eerste was makkelijk te doen (niveau 4a), aangezien er genoeg uitsteeksels waren om je aan vast te houden met je handen en om op te staan. Krijtpoeder aan onze handen en de speciale schoenen zorgden vervolgens voor nog meer grip. De volgende klim (niveau 5a) was ietsje moeilijker, maar was nog steeds te doen. De andere twee waren echter wel iets sneller dan mij, aangezien zij al wel vaker aan outdoor climbing hadden gedaan. De derde klim (niveau 6a) was een stuk pittiger, aangezien deze een overhang had die we moesten trotseren. Dit viel niet mee, maar met behulp van een boomtak die langs de rotswand groeide, is het (ondanks dit valsspelen) ons alledrei gelukt. Het was wel goed dat we in totaal met z'n vieren waren, zodat we tussendoor onze armen uit konden laten rusten. De laatste klim lukte slechts twee van ons (waaronder de gids uiteraard), aangezien deze erg lastig was (niveau 6b) en een enorme overhang had. Daarnaast was het aantal te bereiken grepen erg gering. Ik kwam slechts een meter of drie. Na dit zeer vermakelijke maar vermoeiende avontuur reden we weer terug naar Vang Vieng, waar we om 13 uur arriveerden. Bij het hostel besloot ik om van de middag een ontspannen middag te maken. Enkele mensen wilden graag gaan tuben ('tubing is paradise!'), wat mij een prima manier leek om te relaxen. Met zo min mogelijk bagage liepen we naar de hoofdstraat, waar ik als enige een tube huurde. De anderen vonden dit te duur (terecht, aangezien het zo'n €4,50 kostte) en te saai (niet geheel onterecht als je het al eens eerder gedaan hebt), waardoor ze liever bij de bars wilden blijven. Met een jumbo (een grote tuktuk) reden we vervolgens (met de tubes bovenop) vier kilometer noordwaarts naar het beginpunt. Hier dumpte ik mijn tube bovenop de grote stapel met andere tubes, waarna we de eerste bar betraden. Het was hier een drukte van jewelste, maar wel een gezellige drukte. Ik keek toe hoe anderen de mafste capriolen uithaalden op de swing. Na een tijdje besloten we door te gaan naar de tweede bar. Deze bevond zich 20 meter verderop en was via de kade te bereiken en via het water. Terwijl anderen begonnen te zwemmen, dreef ik er met een tube naartoe, waarna ik naar binnen werd gehengeld door iemand die een touw met een plastic fles naar me toe had gegooid. Een tijdje heb ik hier nog rondgehangen, waarna ik de anderen verliet en m'n tube weer instapte. Ik wilde namelijk terugdrijven naar het begin-/eindpunt en aangezien dat zo'n twee uur zou duren, moest ik wel vertrekken. Niet alleen omdat de tube voor 18 uur terug moest zijn, maar ook omdat het tegen zonsondergang redelijk koud wordt op het water. Heerlijk ontspannen ben ik de rivier afgedreven, terwijl ik genoot van het uitzicht en het lekkere zonnetje en onderweg zwaaide naar mensen aan de kant, in kayaks en andere tubes. Vaak heb ik ook nog moeten peddelen, omdat het anders wel erg langzaam zou gaan. De enkele stukjes met wat wilder water waren stukken beter! Ook moest ik hier en daar oppassen niet op de rotsen vast te lopen (of met m'n billen tegen de rotsen te botsen), wat natuurlijk wel enkele keren gebeurde en ik daardoor moest opstaan om weer bij het diepere water te komen. Alhoewel de zon pas rond 17.30 uur ondergaat, wordt het een uur eerder op het water al een stuk frisser, omdat de zon achter de bergen verdwijnt. Ik was blij dat ik toen nog maar een klein halfuurtje te gaan had. Aangekomen bij het eindpunt leverde ik m'n tube weer in, waarna ik in het hostel weer lekker kon opwarmen. Nu wist ik ook eindelijk wat tubing was; het was me in ieder geval goed bevallen! Aangezien ik honger had en de rest nog niet terug was (degene die er wel waren, hadden geen honger), ben ik alleen in een tv bar gaan eten. Gelukkig waren hier genoeg 'vrienden' om me te vermaken. 's Avonds heb ik samen met de andere mensen van het hostel in de lounge gehangen. Niemand had de puf om weg te gaan, maar ook in het hostel wisten we er een gezellige avond van te maken (enkelen konden gitaar spelen en iemand had er zelfs een mondharmonica bij gepakt). Een voor een druipten we vervolgens af naar bed, waar we hoopten ditmaal wel goed te kunnen slapen.

Zondag 17 januari 2010
Dag 106: In the tubing

Na een warmere en stillere nacht dan gisteren ben ik laat opgestaan. Na twee drukke dagen besloot ik om vandaag een rustdag te houden, alvorens door te gaan naar Vientiane. Tijdens het ontbijt verraste hosteleigenaar Pong ons met een enorm jonge puppy, welke hij voor het kersverse hostel had gekocht (naast de twee kittens die al rondliepen). SpicyPuppy viel bij iedereen in de smaak en we waren er zeker van dat hij hier een leuke tijd zal krijgen! Tevens luidde hij het begin van de SpicyWeek in, aangezien hij volgende week teruggaat naar zijn hostel in Chiang Mai. Hij is van plan elke dag allerlei spicy activiteiten te houden, te beginnen met tuben. We waren daarom allemaal uitgenodigd om met hem mee te gaan deze middag. Daar kon niemand 'nee' tegen zeggen, waardoor we even later met de hele groep in badkleding klaarstonden om een rode peper op ons lichaam gesprayed te krijgen met verf. Om de teamspirit te vergroten kregen we ook allemaal een letter op onze rug, die samen SPICYLAOS vormden. Met een jumbo reden we vervolgens naar het beginpunt van het tuben. De rest van de middag hebben we bij de eerste drie bars hier rondgehangen. Enkele trefwoorden: muziek, dans, Beer Lao, buckets, swings, rivier, mud volleyball, party, madness. Geen verder commentaar over deze spicy middag. Grappig genoeg zag ik in het water ook nog twee personen van de Gibbon Experience voorbij peddelen en kwam ik in een van de bars de enige persoon tegen die ik in Kon Khaen (Isan, Thailand) had ontmoet! Rond etenstijd kwamen we weer terug in het hostel, waar ik wat later met enkelen bij een simpel tentje heb gegeten. Dat was wel erg leuk, aangezien we zelf konden koken met onze hot pot. Hierna hebben we bij het hostel allemaal liggen relaxen en ben ik zelf met sommigen in de tv kamer Final Destination 4 gaan kijken (met SpicyKitten slapend op m'n schoot). Aan het eind van de avond ben ik erg vermoeid naar bed gegaan. Vang Vieng zat er bijna op. Morgen zal ik op de bus stappen naar de hoofdstad!