Zondag 27 december 2009
Dag 85: Dierendag

Alhoewel m'n reis op dierendag begon, was er toen weinig van te merken. Vandaag daarentegen stond volop in het teken van allerlei dieren. Het begon vanochtend, toen ik na m'n ontbijt om 9.30 uur naar de hoek van de straat liep en een tuktukchauffeur vroeg me naar het Tiger Kingdom te brengen. In Kanchanaburi had ik bij de Tiger Temple al de mogelijkheid om in aanraking te komen met tijgers, maar vele verhalen vertelden mij dat de tijgers daar enorm slecht verzorgd worden, kleine kooien hebben, vastgeketend zitten en aan de drugs zitten om tam te blijven. Hier vlak buiten Chiang Mai was dat echter niet het geval, waardoor ik wel op bezoek wilde gaan. Na een (goede en relatief veilige) rit van zo'n 40 minuten arriveerde ik bij het park, waar je diverse (redelijk prijzige) mogelijkheden had. Zo kon je de babytijgers bezoeken, tijgers van 5 en 8 maanden oud en de grote katten. Babyleeuwtjes waren er zelfs ook nog. Ik besloot voor een combo-aanbieding van de tijgers van 5 maanden en de grote te gaan. Je mocht dan een kwartier bij elke soort blijven. Van tevoren werd je goed gewaarschuwd geen flits te gebruiken bij de foto's, geen onverwachte dingen te doen en de tijgers voorzichtig van achteren te benaderen. De tijgers waren dan wel tam, maar het zijn en blijven wilde beesten, dus je weet maar nooit. De verblijven van de tijgers zagen er inderdaad goed verzorgd uit, met wat gras, water, boompjes en struiken. De tijgers zelf lagen niet aan de ketting, maar lagen vredig op de grond te suffen. Overdag zijn ze namelijk nooit echt actief. Eerst bracht ik een bezoekje aan de tijgers van 5 maanden, waarvan er drie waren. Onder begeleiding van een verzorger mocht ik bij de 'kleine' tijgers zitten en ze aaien. Kietelen en zacht aaien vonden ze niet leuk; liever hebben ze dat je ze flink aait. Bij een enkeling die sliep mocht ik er ook nog naast komen liggen voor een bijzondere foto. Aangezien de andere twee kleintjes trek hadden, kreeg ik van de verzorger de fles, waarna ik er een te drinken mocht geven. De andere werd op dat moment jaloers, waarna hij op een speelse manier naar m'n been begon te happen. De verzorger kwam gelukkig meteen in actie om hem vervolgens de fles te geven. Hierna begonnen ze leuk met elkaar te spelen. Het kwartier was vanzelfsprekend snel om, maar het was wel erg prachtig en lief om te zien! Misschien nog liever en speelser waren de pasgeboren tijgertjes, welke ik van een afstandje kon aanschouwen. Terwijl ik de 8 maande oude tijgers van achter het hek bekeek, wachtte ik op mijn beurt bij de grote tijgers. Even later mocht ik het hok in van een 20 maanden oud mannetje en zijn twee even oude zussen. Deze tijgers waren een behoorlijke slag groter en indrukwekkend om te zien. Ook hier mocht ik er bij komen liggen voor foto's, maar bij elke beweging van het beest moest ik oppassen. Ik denk dat iedereen wel opzij deinst als zo'n groot beest z'n hoofd naar je toe begint te draaien. Het vrouwtje had namelijk zin in een wandelingetje, iets wat we niet tegenhielden. Voorzichtig bleef ik toekijken, totdat het kwartier om was en ik het hok verliet. Het was een zeer bijzondere en gave ochtend! M'n chauffeur was op mij blijven wachten, waarna hij me naar m'n volgende bestemming van vandaag bracht: de dierentuin. Alhoewel het misschien niet het meest spectaculaire is wat je hier kunt doen, scheen deze dierentuin wel een van de grootste en mooiste van hier te zijn, waarbij de dieren ook nog eens goed verzorgd worden (in tegenstelling tot die van Saigon bijvoorbeeld). Daarnaast was het een mooie gelegenheid om nog enkele beesten te zien die ik nog niet in het wild was tegengekomen. Het was inderdaad een grote en mooie dierentuin (met aardig wat weekendtoeristen), waarbij het mij overbodig lijkt om alle dieren hier op te sommen. Ik zal het bij de hoogtepunten houden. Na flamingo's en enkele beesten van de Afrikaanse savanne kwam ik bij de reuzenpanda terecht. Aangezien dit beest tegenwoordig nogal zeldzaam is (zelfs in dierentuinen; ik kan me niet herinneren of ik er ooit een in het echt gezien heb), dacht de dierentuin hier een slaatje uit te kunnen slaan door extra toegangsgeld te vragen. Ronduit belachelijk natuurlijk, maar het was het geld uiteindelijk wel waard, want de twee panda's die ik te zien kreeg waren wel erg mooi en nog actief ook! Het zijn leuke beesten, welke begonnen te eten op het moment dat ik kwam. Ergens hadden ze best wel menselijke trekjes: onze goedaardige dikzakken gingen er op een bankje lekker voor zitten, waarna ze met hun poten de takken met blaadjes om hun heen oppakten en in hun mond stopten om te eten. Het was net zo'n luilak die thuis op de bank met een zak chips tv zit te kijken, maar dan vele malen leuker en liever om te zien! De pasgeboren baby konden we helaas alleen via een webcam bekijken. Het bezichtigen van de Snow Dome leek mij wat overbodig omdat ik, in tegenstelling tot de meeste Thai, wel weet wat sneeuw is. Ik ging daarom naar het Aquarium, een groot gebouw vol met, euh... aquaria. Hier binnen zag het er allemaal prachtig uit en waren er ook vele onderwaterwezens te bewonderen. Eén aquarium was zelfs helemaal in de kerstsfeer gemaakt (en de kerstmuziek draaide overal). Daarnaast bevond zich er nog een behoorlijk lange tunnel waar de vissen langs en over je heen zwemmen (zoals in Sea Life). Na dit onderwateravontuur bezocht ik nog enkele andere zoogdieren (de twee tijgers hier waren echter stukken minder interessant), waarna de vogels, reptielen en de primaten aan bod kwamen. Na de pinguins had ik het hele park wel doorlopen, waarna ik op zoek ging naar de uitgang. Vanwege de omvang van het park duurde dit nog wel even, maar de betaalde monorail nemen hoefde van mij ook niet. Met veel mooie foto's verliet ik uiteindelijk aan het eind van de middag de mooie dierentuin, waarna ik met een taxi terug ging naar het centrum. De chauffeur zette me op een dusdanige plek af zodat ik nog even een stukje over de grote en populaire zondagavondmarkt kon/moest lopen. Ik liep er slechts kort overheen (aangezien ik 's avonds terug wilde komen), maar zag al snel dat de kraampjes vergelijkbaar waren met gisteravond. In het guesthouse heb ik wat gerelaxed, gekletst met anderen en lekker gegeten. Na een kort bezoekje aan een internetcafé ben ik met Phan naar de avondmarkt gegaan, iets dat we eerder deze week al hadden afgesproken. Het was leuk om eens met een lokaal iemand over de markt te lopen, aangezien deze toch met een andere blik de markt aanschouwt. Zelf kocht ik niets anders dan enkele diverse zoete snacks, waarvan de meeste gelukkig erg lekker waren. Phan kwam echter -ongepland- met meer spullen thuis, aangezien ze sommige sjaaltjes echt niet kon laten hangen en ook nog wat voor haar kleine zusje wilde kopen. Het was een gezellig avondje, waarna ik uiteindelijk iets later naar bed ging dan ik oorspronkelijk in gedachten had. Morgenochtend moet ik namelijk vroeg opstaan, aangezien ik om 8 uur al wordt opgehaald voor een 2-daagse mahout tour!

Maandag 28 december 2009
Dag 86: De olifanten van Jumbo

Het was een korte nacht slaap, waarna ik om 8 uur op het terras van het guesthouse begon te wachten om te worden opgehaald. Na zo'n 20 minuten gebeurde dit en stapte ik met een Duits koppel in een pickup-truck waar al een Amerikaan in zat. We hadden drie verschillende tours geboekt, maar zouden allemaal beginnen in het Jumbo Elephant Camp in Baan Chang. Na een korte stop bij dezelfde vlindertuin als bij de trekking en een verder gezellige rit, kwamen we hier aan. Het kamp (welke dicht bij de plek van de trekking lag) zag er netjes uit en had een stenen gebouw met een keuken, enkele kamers en sanitaire voorzieningen. Buiten stond een houten eettafel direct naast een grote open plek met zes olifanten, variërend van 5 tot 45 jaar oud. De meeste aandacht werd echter opgeëist door Susu, een zeer jonge en speelse pup, welke niet van ons af kon blijven. Daarnaast waren er enkele mahouts, de officiële olifantenverzorgers, waarvan een onze gids was. Alhoewel de mahouts in de meeste gevallen konden wisselen, namen ze elk een eigen olifant onder de hoede. Terwijl de Amerikaan aan zijn olifantentochtje en trekking van 1 dag begon, kregen de Duitsers en ik een mahoutpak, bestaande uit een wijde blauwe broek, een rood shirt en een roze sjaal voor om ons hoofd. Onze gids gaf ons vervolgens een introductie over het 10 jaar oude kamp en haar bewoners. Ook leerde hij ons enkele woordjes van de 'olifantentaal', welke al vele generaties gebruikt wordt om ze te berijden. Het zag er naar uit dat de olifanten goed verzorgd worden hier, waarbij ze bijvoorbeeld vaak genoeg nieuwe maïsplantstengels kregen, maar ook lekkere verse banaantjes. Olifanten eten 200 kg per dag, dus kregen we een mand met een behoorlijke hoeveelheid kleine bananen, welke wij aan de olifanten mochten voeren. Dit was erg apart om te doen! De olifanten hielden hun slurf omhoog, deden hun mond open en staken hun ontzettend dikke tongen naar buiten, waarna we er een trosje minibananen op konden leggen, welke ze vervolgens als een vuilniswagen naar binnen schoven. Lekker vonden ze het wel! Hoe lekker de slurfzoen was die ik vervolgens kreeg, mag je zelf raden. Na voedertijd was het tijd om ons de beginselen van het rijden te leren. We moesten echter eerst op de olifant zien te komen, wat ook al niet meeviel. Het was namelijk niet meer vanaf een verhoogd platform eventjes op een bankje op een olifantenrug stappen, maar vanaf de grond een olifant zonder enige teugels, zadels of bankjes beklimmen. Met een commando zakte de olifanten enigszins door een van z'n voorknieën heen, waarna je op z'n bovenbeen kon staan en je op hem kon klimmen. Het was hier noodzakelijk om z'n oor goed beet te houden. We probeerden om met enkele commando's de olifanten te laten lopen en te sturen, maar of ze nou naar ons luisterden of gewoon hun echte mahout achterna liepen, was ons niet helemaal duidelijk. Ook hadden we een stok met een scherpe punt er aan gekregen. Even vreesden we dat deze manier van werken verkeerd was, maar gelukkig viel het heel erg mee. Door deze bij de een van de oren te houden (je moest het beest uiteraard niet piercen) en zachtjes tegen dat oor te schoppen, kon je de olifant de andere kant op sturen. Voordat we verder gingen, hebben we nog geluncht, waarbij we een lekkere en uitgebreide maaltijd van rijst, groente en kip kregen. Begeleid door enkele ervaren mahouts hebben we vervolgens een tocht door de jungle gemaakt. Zelf zat ik op een redelijk jonge en kleine olifant, wat niet enorm comfortabel was (omdat z'n hoofd wat lager zat en ik aardig voorover gebogen zat). Daarnaast was hij een beetje eigenwijs en bleef hij dikwijls staan. Gelukkig wilde hij zo nu en dan wel naar de echte mahouts luisteren en anders volgde hij zijn moeder wel. Onderweg grepen de olifanten ook behoorlijk wat planten en takken om op te eten. Voor hen was het net een grote supermarkt waar alles gratis. Soms bleven de beesten bij bomen of rotsen ook nog even staan om er met hun rug tegenaan te wrijven. Een andere manier om te kriebelen hadden ze immers niet. Het was een vermakelijke trip, waarbij we eerst bergopwaarts gingen om bovenaan te pauzeren. De olifanten doken hier het bamboebos in om de blaadjes en takken te verorberen. Ophouden met eten konden ze niet. Na de pauze gingen we verder, bergafwaarts ditmaal, waarna we uiteindelijk weer bij het kamp uitkwamen. Omdat de olifanten vies waren geworden van de trip, begeleidden we ze naar het water, waar ze van een lekker bad konden genieten. Wij hielpen ze hiermee, door ook het water in te stappen en hun ruggen te boenen met een borstel, wat ze erg fijn leken te vinden. Dit was leuk om te doen, waarbij we verrassend genoeg droger bleven dan ik van tevoren dacht (de olifanten spoten ons niet helemaal nat met hun slurf). Na dit avontuur konden de olifanten in het zonnetje lekker opdrogen, waarna wij een frisse douche konden nemen en onze mahoutkleding konden verruilen voor onze eigen kleding. Voor het Duitse koppel was de training voorbij. Om de tijd tot het diner te doden (aangezien ik nu alleen was), bood gids Kham mij aan om samen naar eenn tempel iets verderop te gaan. Niet per se vanwege de tempel, maar wel vanwege het bos en de tuin eromheen. Generatie op generatie worden in zijn familie namelijk de geheimen van het plantenrijk doorgegeven. Kham gaf me een uitgebreide rondleiding langs de planten en legde me uit dat elke plant wel gebruikt kon worden om iets te genezen. Voor elk kwaaltje was er wel een plant dat het zou verhelpen. Het was erg interessant om op deze manier het leven van de lokale junglebevolking mee te krijgen. Terug in het kamp werd me een uitgebreide (maar erg lekkere) maaltijd voorgeschoteld. Het was veel te veel voor me, ook al adviseerde Kham me telkens om rustig aan te doen. Gelukkig hielp Susu ook een klein handje mee en werd de rest later opgegeten door de andere mahouts. In de avond kregen we nog gezelschap van drie personen die met een trekking bezig waren, waarna we nog een tijd om het kampvuur hebben gezeten om warm te blijven. Wachten totdat de olifanten (welke nu aan de ketting waren gelegd) gingen slapen om hun gesnurk te horen wilde ik niet, aangezien het bijna volle maan was en de olifanten daardoor pas erg laat (en erg kort) zouden gaan slapen. Ik wilde na een lange dag (en met nog zo'n dag in het vooruitzicht) liever uitrusten op het matrasje in m'n slaapkamer.

Dinsdag 29 december 2009
Dag 87: Mahout voor een tweede dag

Even voor achten stond ik op, waarna me een half uur later een ontbijt met rijstsoep voorgeschoteld werd. Daarnaast kreeg ik allerlei bakjes met ingrediënten om de soep mee te vullen. Het was een maagvullend ontbijt. Aangezien ik vandaag de enige was, was het een behoorlijke privétour. Gelukkig werd er goed voor me gezorgd. Na het ontbijt kon ik me weer omkleden in de mahoutkleding, waarna Kham me liet zien hoe je een speciaal medicijn voor olifanten kon maken, welke de spijsvertering schijnt te bevorderen. Met mortar en pestle (ben de Nederlandse termen even kwijt) maalden we eerst rijst en zout fijn, waarna we het mengden met banaan en tamarinde. Toen we een fijn gemalen goedje hadden, maakten we er enkele ballen van (het was net als gehakt), welke we in de zon lieten drogen. Later op de dag gaven we een van de olifanten deze wekelijkse lekkernij. Hierna was het tijd om opnieuw een rit met de olifanten door de jungle te maken. Deze keer klom ik bovenop een grote vrouwtjesolifant (de moeder van gisteren), wat vanwege de grootte niet makkelijk was. Nadat ik er via een been en de oren op was geklauterd, maakten we over een ander pad dan gisteren de tocht. Het rijden ging me nu iets makkelijker af, aangezien ik iets comfortabeler zat en de olifant ietsje beter luisterde. Maar toch vond ze het nodig om erg vaak planten (ze had een specifieke voorkeur) met wortel en al met haar slurf uit de grond te trekken om vervolgens op te eten. Ook de takken met bamboe(blaadjes) naast en boven ons waren schijnbaar erg lekker. Wel moest ik me goed oppassen als ze haar hoofd en slurf omhoog hield om hangende takken te pakken, aangezien dat mij af en toe behoorlijk achterover deed hellen. Na een pauze, waarbij een grote groep bamboetakken niet gespaard bleef, gingen we weer richting het kamp. Ditmaal lifte de olifant mij via haar slurf omhoog, wat een stuk makkelijker en leuker was! Op de weg naar het kamp vond mevrouw het uiteraard opnieuw nodig om zo nu en dan een boom met snoepgoed neer te halen, maar ach, er stonden genoeg bomen. Terug in het kamp roetsjte ik via de slurf weer naar de grond, waarna we konden zien hoe blij vader olifant was om het vrouwtje weer terug te zien. Ik laat tot ieders eigen verbeelding over wat er hier vervolgens gebeurde, maar de mahouts kijken nu in ieder geval alvast uit naar een baby-olifantje over anderhalf jaar. Na dit vluggertje was het voor ons lunchtijd, met opnieuw enkele lekkere gerechten. Hierna was het alweer tijd om het olifantenkamp, de olifanten, de mahouts en Susu gedag te zeggen. Voordat ik echter terug naar Chiang Mai werd gebracht, wilde Kham me nog even naar een olifantenkamp in de buurt brengen. Hier was twee maanden geleden namelijk een olifantje geboren! Het kleintje van 120 kg was erg lief om te zien, ook al bleef het zich voornamelijk tussen moeders benen verstoppen. Bij elke stap die de moeder zette, schoof de kleine een stukje mee. Na een tijdje werd hij echter nieuwsgierig naar de enkele toeristen die zich om hen heen hadden geschaard. Snuffelend met zijn kleine slurf maakte hij vervolgens kennis met ons, wat erg bijzonder was. De kraamvisite duurde helaas niet lang, waarna ik met enkele anderen terug naar Chiang Mai werd gebracht. Ik heb me twee dagen in ieder geval zeer vermaakt. Na een warm welkom in het guesthouse nam ik er een smakelijke maaltijd, waarna ik met enkelen nog even in de openbare ruimte heb gehangen. We hadden veel geluk door niet door een uit de lucht vallende baksteen geraakt te worden; dat is wel de laatste doodsoorzaak die je hier verwacht. De rest van de avond heb ik niet veel meer gedaan. Ik probeerde m'n reisverslag bij te houden, maar dit lukte niet helemaal vanwege een vreemde Amerikaan die het leven in Amsterdam (de coffeeshops) helemaal geweldig vond. Een tijdje heb ik nog even in een internetcafé gezeten, waarna ik ben gaan slapen. Ik moest namelijk op tijd opstaan voor een culinair dagje!

Woensdag 30 december 2009
Dag 88: Koken in de tuin

Om iets voor achten stond ik op, waarna ik in de openbare ruimte met een lege maag naar de mensen heb zitten kijken die wel een ontbijt bestelden. Met opzet nam ik deze niet, omdat ik voor vandaag een heuse Thaise kookcursus had geboekt. Om 8.40 uur werd ik opgehaald door een pick-up, waarbij ik gelukkig met twee Engelsen voorin kon zitten. Nadat we nog enkele Fransen hadden opgehaald, reden we richting een 'organic farm' zo'n 17 km buiten de stad. Onderweg luisterden we naar de eindeloze, maar wel interessante boeddhistische verhalen van de eigenaar over materialistische en spirituele banden met iets of iemand, en hoe zo'n band je gemoedstoestand beïnvloedt. Halverwege de route maakten we een stop bij een markt met vers vlees, groente en fruit. De gids legde ons hier enkele dingen uit over rijst en sausjes. Vandaag zouden we alles met verse ingrediënten gaan bereiden, waarna hij enkele pakjes Knorr demonstratief opzij schoof. We hoefden zelf niets te kopen, maar konden wel even rondlopen, terwijl hij enkele benodigdheden kocht. Een deel van de ingrediënten groeide namelijk in hun eigen groentetuin. Toen we na een stuk rijden bij de farm waren aangekomen, kregen we een rondleiding door deze tuin. Terwijl wij een rood schort voorgebonden hadden en een rieten hoed droegen, liepen we langs vele verse planten, kruiden en specerijen. We kregen hierbij ook de gelegenheid om aan enkele te ruiken, om zo de verschillen tussen bijna gelijk ogende kruiden te achterhalen ('same same, but different'). Omdat de boerderij morgen en overmorgen gesloten is, was het een drukke dag vandaag, maar gelukkig was de boerderij groot en waren er meerdere meesterchefs die elk in een apart gebouwtje groepjes van zo'n 12 personen hadden. In de auto hadden we al een lijstje gekregen waarop allerlei gerechten stonden. Voor elk van de vijf gangen moesten we vervolgens keuze moeten maken tussen drie gerechten om te bereiden. Er was een ding dat we vandaag niet zelf hoefden te bereiden: de rijst. De gewone rijst werd voor het gemak namelijk gewoon in een stoompan bereid, terwijl het proces van de kleefrijst de nacht daarvoor al begonnen was. We mochten allemaal plaatsnemen achter een tafeltje met keukengerei en een fornuis. Door enkele mensen werden dan vervolgens de verse ingrediënten gebracht, afhankelijk van wat je gekozen had. De chef demonstreerde ons als eerste hoe je gele, rode of groene curry kon maken. Met een scherp mes probeerden wij hem daarna na te doen, door enkele ingrediënten fijn te hakken en vervolgens met mortar en pestle tot poeder te vermalen. In een pannetje goten we er vervolgens meer bij (zo kon je dus gelukkig zelf bepalen hoe pittig je het wilde maken) en brachten we het aan de kook, waarna ik uiteindelijk gele curry met aardappel en kip in m'n bakje kon scheppen. Etenstijd was het echter nog niet, aangezien we eerst nog twee gerechten zouden maken. Voor de bereiding van de gerechten moet je er zelf maar een kookboek op naslaan, aangezien ik dat hier niet allemaal ga uitleggen. Ik heb in ieder geval allerlei groenten in stukjes staan hakken voor een dik gevulde Thaise groentesoep. Voor het hoofdgerecht maakte ik kip met cashewnoten klaar. Gelukkig werden de stukjes kipfilet al in blokjes aan ons gegeven, zodat we niet zelf een hele kip (zoals je ze op de markt ziet) hoefden te ontleden. Terwijl het personeel zich vervolgens op de tussentijdse afwas stortte (jeeh!), konden wij aan tafel van onze gerechten proeven (oh jee!), samen met gewone rijst en kleefrijst. Voor iedereen bleek het veel te veel te zijn en bij iedereen was er overduidelijk een favoriet gerecht. Ik was in ieder geval trots op m'n kookkunsten en genoot van m'n kip met cashewnoten. De soep vond ik vanwege de overheersende smaak van een van de ingrediënten helaas niet zo lekker. De curry was echter prima te eten. Na deze uitgebreide lunch was het tijd om nog twee gerechten te maken. Het vierde gerecht was een lastige keuze voor velen, aangezien we moesten kiezen tussen loempia's en pad thai noodles. Aangezien ik niet van plan was het gerecht op de boerderij op te eten, maar in een zakje mee te nemen, besloot ik om voor de vegetarische loempia's te gaan (bij terugkomst in m'n guesthouse was ik er erg blij mee, want ze waren heerlijk!). Als toetje genoot ik van kleefrijst met mango, waarbij er weinig meer te koken viel, aangezien de kleefrijst er al was en de mango al geschild was. Maar we moesten het nog wel zelf mengen met suiker, zout en kokosmelk. Het smaakte goed! Hiermee kwam ook een einde aan de kookcursus, waarna we allen een boekje kregen met de recepten van alle gerechten. Zo kan iedereen thuis ook proberen de gerechten te maken, alhoewel het daar vast niet zo makkelijk zal verlopen als hier op de boerderij. Met een volle maag (en een tasje loempia's of noodles) stapten we allemaal weer de pickup-truck in, waarna we terug reden naar Chiang Mai. Ook nu praatte de eigenaar weer aan een stuk door over boeddhisme, zijn familie (een Belgische vrouw en twee dochtertjes) en de boerderij. Rond 16.30 uur kwam ik vervolgens weer aan in het guesthouse, waar ik lekker heb uitgerust. Aangezien ik niet enorm veel honger had, dineerde ik met slechts mijn overheerlijke loempia's en bruschetta van het guesthouse. Hierna heb ik wat informatie over m'n oversteek naar Laos opgezocht, welke ik in het nieuwe jaar (lees: over twee dagen) wil gaan maken. Nadat ik op de kamer nog een tijd met iemand heb zitten kletsen, heb ik nog even een internetcafé aangedaan, alvorens naar bed te gaan. Nog maar 1 dag te gaan tot het nieuwe jaar!

Donderdag 31 december 2009
Dag 89: Een happy end

De laatste dag van het jaar! Mijn laatste reisverslag van het jaar! Wat gaat de tijd toch snel; 2009 is wat mij betreft omgevlogen. Het blijft ongelooflijk hoeveel er in 1 jaar tijd kan gebeuren. Ook ben ik al bijna 3 maanden weg van huis, wat vreemd is om te beseffen. Het vakantiegevoel dat ik in de eerste paar weken had, is allang verdwenen. Ja, natuurlijk voelt het na al die tijd nog steeds als een vakantie, maar het rondreizen is op dit moment m'n dagelijkse leven waar ik al helemaal gewend aan ben geraakt. Ik hoop dat 2010 me ook vele mooie avonturen gaat brengen in de landen die nog zullen volgen. En daar zullen we snel achter komen, want morgen begint 2010 al en zal ik m'n reis vervolgen richting Laos! Het zuidelijke deel van Thailand zal ik dan na Laos en Cambodja aandoen. Maar eerst m'n laatste dag in Chiang Mai nog, oudjaarsdag! Aangezien ik de laatste dagen telkens vroeg moest opstaan, vond ik dat ik wel mocht uitslapen vandaag. Omdat het waarschijnlijk een lange avond zou gaan worden, was het ook daarom niet onverstandig. Heel veel meer had ik niet meer te doen, maar ik bleef toch liever hier om oudjaar te vieren, dat waarschijnlijk beter is dan aan de grens met Laos. Na een lekker ontbijtje besloot ik om op zoek te gaan naar een kapper, want daar was het na al die weken weleens tijd voor. Dichtbij het guesthouse vond ik een kapper, welke op professionele wijze voor slechts 3 euro de nodige haren van mijn hoofd knipte. Het resultaat was prima, waardoor ik voorlopig wel weer even kan rondlopen! In het guesthouse heb ik vervolgens geluncht, waarna ik iets gedaan heb wat ik nog nooit eerder gedaan heb, en iets dat je hier in Thailand eigenlijk niet kunt missen. Op vele plekken kom je het tegen, al vele malen is het me aangeboden, maar telkens liep ik verder of zei ik 'nee'. Toch was ik wel erg nieuwsgierig geworden naar de traditionele Thaise massage, vooral omdat ik positieve verhalen van anderen had gehoord. Dichtbij het guesthouse bevond zich een prima massagesalon, waar je voor 3 euro een uur lang gemasseerd kon worden. Nadat ik me had omgekleed in pyjama-achtige kleding, kon ik plaatsnemen op een matras, waarna een masseuse begon met het uitoefenen van haar technieken. Jeetje, wat moet ik ervan zeggen? Zo'n Thaise massage is niet geheel zachtzinnig en het bleef me verbazen hoe zo'n Thais vrouwtje zoveel kracht op een lichaam kon uitoefenen. De gevreesde marteling was het niet, maar desondanks was het een behoorlijk geduw en getrek en wist de masseuse precies al die vervelende drukpunten en plekjes met spieren te raken. Terwijl m'n voeten, benen, borst, rug, armen, handen, schouders, nek en hoofd gemasseerd werden, probeerde ik zo ontspannen mogelijk te blijven. Ach, het was natuurlijk even wennen en achteraf gezien was het best een bijzondere ervaring. Ook zal het vast erg goed zijn geweest voor m'n spieren; achteraf had ik in ieder geval nergens last van en voelde het eigenlijk best goed! Dus ondanks die enige zure appel heb ik er best van genoten en kan ik het iedereen aanbevelen! De rest van de middag heb ik niet enorm veel meer gedaan en heb ik voornamelijk m'n route door Laos zitten plannen, welke volgens m'n huidige schema het maximum van 30 dagen lijkt te halen. Maar uiteraard gaat dat in Laos pas echt duidelijk worden. Wel heb ik aan het eind van de middag nog een bezoekje gebracht aan het enige park(je) dat Chiang Mai rijk is, maar heel bijzonder was het niet. Na een simpel diner in het guesthouse kon oudjaarsavond beginnen, ook al had ik nog geen enkel idee wat ik zou gaan doen. Ik was echter niet de enige, aangezien vele mensen zich wel hadden klaargemaakt voor een feestelijke avond, maar toch nog op het terras of in de lounge zaten om nieuwe mensen te ontmoeten en plannen te maken. Ook ik ontmoette hier leuke en gezellige mensen (iedereen die ik eerder had leren kennen, had Chiang Mai al verlaten) en uiteindelijk zijn we om 19.45 uur met een grote groep, inclusief enkele personeelsleden, een pick-up truck ingestapt. Het personeel wist namelijk wel een leuke tent aan de rand van de stad. Het was een grote club/lounge/bar/restaurant, waarin vele Thai zich al hadden verzameld aan de tafels. Dat we als westerlingen werden aangekeken waren we ondertussen wel gewend. Een tijd lang hebben we hier gezellig in de lounge gehangen, maar enorm beviel ons de locatie niet, aangezien de muziek te hard stond om zelfs je buurman fatsoenlijk te kunnen horen. Met de hele groep zijn we vervolgens naar een straat vol bars gereden, welke ook nog op loopafstand van het guesthouse lag. Ook hier was het gezellig druk, en stonden vele mensen op straat om de avond te vieren. Velen staken hier ook lampionnen aan, welke vervolgens de lucht in vlogen. De donkere lucht werd hierdoor zeer sfeervol verlicht met oranje lampjes! Andere mensen waren al begonnen met het afsteken van vuurwerk en weer anderen stonden voor de deur te feesten. Tot iets voor twaalven hebben we gezellig in een bar gehangen, waarbij de groep zich opsplitste, maar andere toeristen zich ook weer bij die groepjes mengde. Het aftellen wilden we echter bij het water met de lampionnen en het vuurwerk meemaken, waardoor ik in een groep van acht ofzo in de laatste minuten van het jaar nog een stukje door de barstraat liep. Op het kruispunt bij het water was het nu nog drukker geworden en via iemands telefoon hebben we de tijd in de gaten gehouden, aangezien een echte countdown er niet was. Hierdoor begon iedereen hier op een willekeurig moment iets rond middernacht te juichen, te feesten en/of vuurwerk af te steken. Happy new year! Overal om ons heen barste de feestvreugde los, alhoewel deze bij de Thaise mensen een stuk gematigder leek te zijn dan bij de vele westerlingen. We genoten van de vreugde en bekeken het vuurwerk (alhoewel het bij lange na niet zoveel was als bij ons) en de lampionnen. Ook wij kochten een lampion, welke we na veel moeite aankregen en uiteindelijk lieten opstijgen. Uiteindelijk zijn we teruggegaan naar de bar (onderweg iedereen een gelukkig nieuwjaar wensend), waar we er nog een lange en vrolijke nacht van hebben gemaakt. (En hoe klein het wereldje wel niet is, werd opnieuw duidelijk toen ik in die bar iemand tegenkwam die ik in Nha Trang had ontmoet!) De beste wensen voor 2010 allemaal!