Woensdag 23 december 2009
Dag 81: Oh my Buddha!

Je hebt van die trips die leuk kunnen zijn, je hebt ook van die trips die drie keer niets zijn. Tot dusver behoort deze trip gelukkig tot die eerste categorie en weet ik zeker dat het een geweldige Kerst gaat worden! Maar eerst vandaag nog! 's Ochtends heb ik in de openbare ruimte samen met vele anderen zitten wachten totdat we werden opgehaald voor de diverse trekkingen. Ikzelf stapte met twaalf anderen in een pickup-truck die maar net groot genoeg was zodat de achterste er net niet uit zou vallen. De groep bestond uit enkele Fransen, Duitsers, Canadezen en Zweden. Geheel toevallig was een van die Zweden een meisje die ik (alhoewel we een tijd lang in ons geheugen moesten graven) in Ho Chi Minh City aan de ontbijttafel had ontmoet. Onze eerste stop tegen tienen was erg uniek, aangezien we even langs de toeristenpolitie gingen, waar een Britse man ons wees op alle gevaren hier in Thailand. Drugs staat bijv. garant voor de dood en de veiligheid op de weg is 0 (dus schreeuw tegen de chauffeur als hij te roekeloos rijdt). Daarnaast sta je er altijd alleen voor, maar gelukkig waren zij er nog. Het was een maf begin van de dag, maar toch leuk om na 2,5 maand nog even gewaarschuwd te worden. We reden even verder voor een korte stop bij een mooie orchideeën- en vlinderboerderij, waar iedereen ondertussen aan elkaar begon te wennen. Aangezien we een lange dag te gaan hadden, deden we vervolgens een lokale markt aan, waar we nog het nodige eten en drinken konden inslaan. Onze vrolijke gids ('Jonnie Wanker', alhoewel we een lange tijd dachten dat het 'Johnny Walker' was) kocht hier de lunch en het diner. Hierna begon ons laatste stukje in de wagen, waarbij we de met jungle begroeide bergen in reden. Terwijl we onderweg genoten van het uitzicht op de groene omgeving, werd ons enthousiasme groter. Toen we olifanten in de velden zagen staan, hadden we door dat we er bijna waren, omdat we zouden beginnen met een olifantenrit. Bij aankomst zagen we al enkele olifanten met tweepersoonsbankjes voor ons klaarstaan. Het waren er te weinig, dus moesten sommigen op de nek plaatsnemen! Ik had zelf een plek op een bankje, maar toch was de ervaring op een olifant vanaf dit perspectief zeer bijzonder. Zoals je wel kunt verwachten, was de rit vrij schommelend. In een stoet liepen we vervolgens een stukje. Niet elke olifant was echter zo braaf (vooral die van ons leek z'n eigen willetje te hebben), dus vaak genoeg bleven we staan zodat het beest van de lekkere plantjes langs het pad kon genieten, of juist een andere kant op liep omdat de plantjes juist daar te vinden waren. Het was alleen zielig om te zien dat de mahout een katapult nodig had om haar weer op het goede pad te krijgen, aangezien het roepen van 'Huuu!' niet altijd succesvol was. Onze olifant (Dja Si, of hoe je het ook schrijft) was om nog een andere reden speciaal, omdat we constant achtervolgd werden door een nog maar 'klein' (want het zijn best grote beesten) olifantje, welke met zijn slurf vaak de staart van zijn moeder beetpakte. Dit was erg lief om te zien en zo nu en dan snuffelde hij ook met z'n modderige slurf naar ons! Iets verderop bevond zich een rivier waar de olifanten een slokje konden drinken. Uiteraard vreesden we bovenop voor het ergste, maar gelukkig wisten we het, op enkele spetters na, redelijk droog te houden. De grond lukte dat op sommige plekken echter niet, aangezien de olifanten zo nu en dan hun achterklep open zetten om vele liters te lozen. Over een bergpaadje liepen we vervolgens verder, waarna we weer naar het beginpunt terugkeerden en de olifanten gedag zeiden. We hadden ons zeker vermaakt! Hierna kregen we een eenvoudige, maar lekkere lunch bestaande uit rijst en groente. Toen we weer vol energie zaten, begonnen we aan een trekking van zo'n drie uur. Het was een zware tocht, omdat het vrij warm was en we voornamelijk bergopwaarts gingen. Maar toch was het ook een mooie tocht, omdat we over junglepaadjes liepen welke ons een prachtig uitzicht gaven op de rijke vegetatie, de vredige beekjes (met hier en daar een watervalletje) en de hoge bergen in de verte. Zelf klommen we echter ook steeds hoger, terwijl we af en toe even pauzeerden om uit te rusten. Het was tevens een erg gezellige groep, omdat iedereen goed met elkaar op leek te kunnen schieten, ondanks de enkele communicatieproblemen omdat het Franse gezin geen Engels kon (een ander Frans koppel kon gelukkig vaak als tolk dienen) en het Engelse niveau van het Duitse koppel matig was. Dieren kwamen we helaas niet tegen en de enige apengeluiden die we hoorden, kwamen van de altijd enthousiaste gids vandaan. Aan het eind van de middag bereikten we het kamp van de Lahu minderheid, welke bovenop een berg lag en uit enkele houten huisjes bestond. De lokale bevolking deed hier gewoon z'n ding, wat niet heel veel leek te zijn. Verder renden de honden in het rond en speelden de kleine kinderen met elkaar. Onze gids wees ons vervolgens op onze slaapplek, een van de houten hutten, waarin allemaal matrasjes voor ons waren neergelegd. Het zag er goed uit. Terwijl Jonnie het diner begon voor te bereiden, konden wij gebruik maken van de douche (een hokje met een emmer vol water en een schepbakje; bedenk zelf maar wat jij zou doen). Daarnaast konden we genieten van een prachtige zonsondergang achter de bergen! In onze hut hadden we tegen zevenen een lekker diner met enkele Thaise gerechten. 's Avonds ging buiten voor de deur het kampvuur aan, waar we met z'n allen omheen zijn gaan zitten. Het werd een erg gezellige avond met veel geklets, enkele raadseltjes, spelletjes en een gitaar. Hier hebben we ook ontzettend moeten lachen om de catchphrase van Jonnie: 'Oh my Buddha!'. Ook kwam het lokale kinderkoortje nog enkele liedjes voor ons zingen, wat erg leuk was! We genoten ervan, waarna we onze bedden in doken om uit te rusten na een lange dag. We hadden zeker zin in de andere twee dagen.

Donderdag 24 december 2009
Dag 82: Kerst in de jungle

We waren van tevoren al gewaarschuwd dat het 's nachts koud zou worden en dat hebben we inderdaad gemerkt. Gelukkig hadden de meesten warme kleding bij zich, zodat de nacht toch nog enigszins vol te houden was. Toch waren de extra dekens erg fijn. Alleen jammer was dat de kippen en hanen in het dorpje elk uur een concert leken te houden. Het was een rustig ochtendje, waarin we genoten van een prachtige zonsopkomst, terwijl Jonnie alweer in de keuken stond voor het ontbijt. Even later zaten we met z'n allen op de grond van de hut aan de toast, ei en ananas. Het enige dat ontbrak was de sneeuw, de kou (het warme zonnetje was namelijk al gaan schijnen) en de kerstcadeautjes. Maar ach, toch hadden we het idee dat het een erg bijzondere Kerst zou worden. Om 10.30 uur begonnen we aan de trekking, waarbij we eerst 49 minuten (volgens Jonnie, maar het konden er ook 39 of 59 worden) zouden lopen naar de eerste stop. Vandaag gingen we voornamelijk bergafwaarts, wat de trekking niet makkelijker maakte. Het waren vaak namelijk nogal smalle, steile en gladde paadjes, waarbij we goed moesten oppassen om niet uit te glijden. Naar beneden vallen doe je namelijk niet graag. Door de jungle, met uitzichten op bergen, koeien en meer jungle, liepen we naar de rustplek, een klein dorpje in de middle of nowhere. Ze hadden er echter wel een lokale 7-Eleven (een klein hutje met wat voedsel), zodat we eventueel wat te eten en drinken in konden slaan. Ook vermaakten we ons met enkele katapulten, welke de rest van de trekking bij ons bleven. Daarnaast hadden we overigens ook constant gezelschap van enkele honden, welke bij het olifantenkamp behoorden, maar Jonnie zo goed kenden dat ze wekelijks met hem mee gingen voor drie dagen. We liepen verder, waarna we uitkwamen bij een mooie waterval. Hier hadden we de gelegenheid om te zonnen, te pootjebaden of te zwemmen in het koude water. Bij een tafel hebben we vervolgens een noodlesoep gegeten, terwijl om ons heen allemaal kippen met heel veel kuikentjes rondscharrelden. Via een junglepad (langs en over watertjes, modderige paadjes, smalle boomstronken en gladde stenen) liepen we naar een volgende waterval. Vanaf deze plek was het niet ver meer lopen naar onze verblijfplaats, een kamp midden in de jungle! Op een enigszins open plek langs het water, omringd door groene bomen, bevonden zich enkele houten hutjes. Een daarvan was gevuld met matrasjes om op te slapen; enkele anderen hadden een simpel toilet en een nog eenvoudigere douche (maar in ieder geval een buis waar water uit viel). Terwijl onze Jonnie zich op het diner stortte, konden wij ons lekker ontspannen. Om de kerstsfeer er in te houden, ondanks de kerstliedjes die we onderweg al gezongen hadden, kwamen twee meiden op een gegeven moment met een leuke verrassing aanzetten: met bamboe, bladeren en bloemetjes hadden ze een eigen kerstboom gemaakt, welke ze buiten naast de bankjes en de kampvuurplek neerzetten. Terwijl het donker begon te worden en de kaarsjes en het kampvuur aan gingen, begonnen wij aan ons kerstmaal. Ok, het was zeker niet de luxe maaltijd die iedereen thuis gehad zou hebben, maar het was in de jungle wel het meest originele kerstdiner dat ik (en vele anderen) ooit gehad heb! Na de soep en de rijst met pompoen, bonen en kip namen we plaats rond het kampvuur, waar de Zweedse meiden ons lieten kennismaken met hun kersttradities. Hand in hand dansden we even later op een enorm maffe manier rond het vuur, terwijl we de Zweedse liedjes mee probeerden te zingen. Verder was het een lange en erg gezellige Kerstavond (met veel geklets, muziek en Jonnie's geroosterde bananen), welke ik zeker nooit vergeten zal! Ik was blij dat ik het hier deze dagen zo goed getroffen had!

Vrijdag 25 december 2009
Dag 83: Raften op wild water

Merry Christmas! Ondanks dat het gisteravond rond het kampvuur lekker warm was, was de nacht opnieuw behoorlijk koud. We stonden redelijk op tijd op, omdat we plaats moesten maken voor de volgende groep. Om iets voor elven verlieten we daarom na een lekker ontbijt het junglekamp. Vandaag hadden we slechts een korte trekking van een half uur, maar er stond gelukkig meer bijzonders op het programma voor deze 1e Kerstdag. We liepen namelijk naar een plek langs een rivier waar we gingen wildwater raften! Voor velen was het de eerste keer, dus iedereen zat vol met enthousiame, maar ook in spanning omdat we niet wisten hoe gevaarlijk het zou zijn. We moesten ons omkleden in onze zwemkleding en al onze spullen in de wagen van Jonnie achterlaten. We kregen vervolgens een zwemvest, een helm en een peddel, waarna een instructeur ons vervolgens het een en ander uitlegde. Op hetzelfde moment pompte iemand anders de rubberen rafts nog een beetje op met een voetpompje. Met zes personen moesten we in een raft plaatsnemen, twee naast elkaar, drie achter elkaar. Een instructeur nam achterin plaats. Vervolgens begonnen we aan een waanzinnige rit van ongeveer een uur, waarbij een wildwaterattractie in een pretpark niets meer voorstelde. Peddelend in een lekker tempo (kapitein: '1, 2, 1, 2') vaarden we over de rivier. Op rustige stukjes maakten we meer vaart ('hey, hey, hey, hey'), totdat we echter bij de stroomversnellingen met vele rotsen kwamen. Hier moesten we voorzichtig te werk gaan met peddelen en bij de echte wilde afdalingen de peddels omhoog houden, ons vasthouden aan het touw en onze balans houden. In deze situaties tolden we in het rond, soms botsend tegen de rotsen, soms zelfs vastlopend op de rotsen, waarna we heen en weer schommelden om ons los te krijgen om verder meegevoerd te worden door de stroom. Het waren gave afdalingen, alhoewel de door de gids aangekondigde waterval van twee meter in werkelijkheid minder hoog leek (maar wel behoorlijk wild). Zoals verwacht hielden we het tijdens deze rit niet droog, ook omdat we vaak genoeg watergevechten met andere rafts hielden. Het uur was helaas veel te snel voorbij, maar gelukkig volgde hierna nog een kort ritje op een langwerpig vlot van bamboe, welke vooruit gestuwd werd door een lange stok. Onderweg passeerden we de plek waar we eergisteren met de olifanten waren geweest en nu andere toeristen rondreden. Na het ontspannen boottochtje rustten we uit op het land, waarna we een laatste lunch van 'pad Thai' (noodles) kregen. Hierna was het helaas tijd om terug te gaan naar Chiang Mai. Na een rit van 1,5 uur (waarbij iedereen vermoeid achterin de pickup-truck zat) zeiden we het Franse gezin gedag bij een hotel gedag, waarna we met z'n tienen verder gingen naar Julie's Guesthouse. Hier namen we afscheid van Jonnie, waarna we door het vriendelijke personeel hartelijk ontvangen werden (Phan verraste me zelfs nog met een klein kerstcadeautje in de vorm van een sleutelhanger van een Thais vrouwtje). Om 1e Kerstdag ook nog goed te vieren en de tour waardig af te ronden, besloten we met z'n tienen uit eten te gaan. Nadat we even hadden rondgelopen door de stad, kwamen we uiteindelijk bij een restaurant met een dakterras uit. Hier hebben we heerlijk gegeten en een gezellige avond gehad. Hierna ben ik met enkelen nog de avondmarkt over gelopen om de toeristenspulletjes te bekijken en van de rotee te snoepen. Terug in het guesthouse hebben we vervolgens nog even buiten gezeten, waarna het even na middernacht toch echt wel tijd was om naar bed te gaan, aangezien de meesten doodop waren. Het was in ieder geval een hele bijzondere Kerst, waarbij ik zelfs wel durf te zeggen dat deze tour misschien wel de beste was die ik in 2,5 maand gemaakt heb!

Zaterdag 26 december 2009
Dag 84: Een dagje helemaal niets

Na drie drukke dagen en plannen voor meer drukke dagen in de komende week, vond ik het vandaag wel tijd voor een rustdag. Tweede Kerstdag leent zich daar naar mijn idee prima voor, ook al kent men deze dag hier totaal niet. Vanochtend ben ik lekker lang in bed blijven liggen, waarna ik rustig een ontbijtje heb genomen en heb zitten kletsen met enkele mensen die ik de afgelopen dagen had ontmoet. Tegen lunchtijd ben ik met enkelen bij een tent (versierd met allerlei Harley Davidsons en Bugs Bunny's) aan de overkant gaan lunchen. De rest van de middag heb ik bar weinig gedaan. De meeste tijd heb ik besteed aan het schrijven van m'n reisverslag, waar ik de laatste dagen geen gelegenheid toe heb gehad. Nadat ik nog even in een internetcafé heb gezeten, heb ik in het guesthouse gele curry met aardappels en kip gegeten, een typisch Thais gerecht. Hier nam ik ook afscheid van de drie Zweedse meiden waar ik tijdens de trekking vaak mee was opgetrokken. Iets later maakte ik ook kennis met een jongen uit Oostenrijk, waarmee ik naar de zaterdagavondmarkt ben gegaan. Alhoewel deze niet zo populair scheen te zijn als de grote zondagavondmarkt, was het op deze grote markt toch nog behoorlijk druk. Alhoewel het wel alweer een markt was, was het gelukkig wel een lokale markt welke niet specifiek op toeristen was gericht. Daarnaast kwamen we ook nog enkele kraampjes met maffe artikelen tegen welke ik nog niet eerder had gezien. Nadat ik alles wel gezien had, liep ik terug, waar Phan om 21 uur helaas niet aanwezig was om ons huwelijk bij te wonen. Met een gebroken hart (voel je het sarcasme ervan afdruipen?) liep ik daarom maar naar een internetcafé, om vervolgens terug te gaan naar m'n dorm (geen luxe bruidssuite helaas).