Zondag 1 november 2009
Dag 29: Terug naar de Westerse wereld

Vanochtend vroeg ging de wekker al, want de bus naar het vliegveld vertrok al om 7.00 uur. Niet dat ik die bus nam, maar ik wilde m'n groepsgenoten nog wel gedag zeggen. Het gaf mij tevens de gelegenheid om op tijd naar Hong Kong te vertrekken, mijn volgende reisbestemming! Het was een kleine 10 minuten lopen naar de metro van Guangzhou, waar ik een ticket kocht (een plastic muntje!) en vervolgens, wachtend op de metro, naar een show van de kinderen van onze Hans Kazan zat te kijken. Het was een moderne metro en al snel was ik op East Station, waar ik een kaartje kocht naar het Hung Hom station in Kowloon, Hong Kong. M'n trein vertrok al om 8.19 uur en ik moest opschieten (maar anders ging er een uur later ook wel weer een trein), ook omdat ik nog door de douane moest, wat uiteraard zonder problemen verliep. In twee uur tijd bracht de trein me naar Hong Kong, een moderne stad met zo'n 7 miljoen inwoners. Toen ik aankwam, was ik bijna in een andere wereld terechtgekomen. Dit is zeker geen China meer, ondanks dat de ene helft van alle borden in het Chinees is. De andere helft van elk bord is in het Engels geschreven, wat navigatie stukken eenvoudiger maakt. Toch is de stad niet enorm uitgestrekt en liggen de meeste bezienswaardigheden op loopafstand. Het duurde daarom ook niet lang (20 minuutjes) om naar mijn slaapplek te lopen. Onderweg moest ik wel even opletten, want het verkeer rijdt hier links. Gelukkig is het verkeer hier stukken georganiseerder dan in China. De stad zelf was ook vele malen netter, en de gebouwen waren stukken hoger. Overal liepen hippe inwoners rond, maar er waren ook genoeg westerlingen te zien. Je valt hier in ieder niet meer zo op. Ik had voor m'n reis al een slaapplek gereserveerd, en wel in het beruchte Chunking Mansions op Nathan Road, een gigantisch complex vol met guesthouses. Het complex was maar een rommelig en claustrofobisch gangenstelsel met vele verdiepingen, verdeeld in enkele blokken. Bij de ingang en op de begane grond stikte het van de enge Indiaanse en Pakistaanse mannen (soms met een winkeltje of eettentje), welke je een kamer probeerde aan te smeren. Ik liep snel door naar de receptie van mijn hostel en kreeg een driepersoonskamer op de 11e verdieping. De kamer, bewoond door twee jongens die morgen zullen vertrekken, was niet al te groot, maar zag er in ieder geval netjes uit en had een los bed en een gammel stapelbed. Daarnaast was er nog een kaptafel met spiegel, een tv, een airco (was wel nodig want het was er erg warm) en een toilet met douche. Nadat ik m'n spullen had achtergelaten, was het tijd om Hong Kong te gaan verkennen. Ik liep zuidelijk naar Victoria Harbour, waar ik een prachtig uitzicht had op het water (met veel boten) en de skyline van de wolkenkrabbers aan de overkant. Hier was ook de Avenue of Stars, een promenade waarin bekende Aziatische filmsterren een ster hebben liggen, soms gepaard met een handenafdruk en een handtekening. Alhoewel de meeste namen mij niets zeiden, kwamen Jackie Chan, Jet Li, Bruce Lee, Cow Yun Fat en James Wong mij wel bekend voor. In de bloedhitte liep ik naar het westen, langs het water. Op een gegeven moment liep ik langs de terminal van de Star Ferry, een boot die je naar de overkant kan brengen. Op de ondergrondse metro na is er niet nog een manier om aan de overkant te komen, dus druk was het hier wel. Ik liep er echter voorbij. In een arcadehal keek ik vervolgens toe hoe mensen spellen speelden op de meest vreemde kasten die ik ooit gezien had. Hierna betrad ik Harbour City, een gigantisch overdekt winkelcentrum met meer dan 700 winkels. Vergeet Guangzhou, voor de echte moderne winkels moet een winkelliefhebber hier zijn. Je kon hier van alles krijgen: van merkkleding, sieraden en beautyartikelen tot boeken, cd's (noem maar een Engelse titel, het ligt hier) en camera's. Zo groot als ik het Louvre in Parijs vond, zo groot was het hier. Er was zelfs een poppententoonstelling en een autoshowroom. Na één verdieping (van de drie) had ik het wel gezien (en dan was ik nog een aardige tijd binnen geweest) en liep ik naar buiten. Hier betrad ik vervolgens Kowloon Park, waar jongens stonden te voetballen, oude mensen aan het joggen waren, kinderen speelden, Indische vrouwen zaten te picknicken, de een naar de vogels in grote kooien aan het kijken was en de ander naar de flamingo's in het water. Ook was er nog een doolhof, een zwembad, een Chinees tuintje en waren er enkele fonteinen. Helaas was ik net te laat voor de zondagse kung fu show. Via Nathan Road liep ik terug naar m'n kamer, waar ik eventjes uitrustte, alvorens in een restaurant van lasagne te genieten. Nog lekkerder was de lemon/orange smoothie. Helaas lagen de prijzen (in Hong Kong dollars) hier wel iets hoger dan in China, maar ach, ik ben hier maar een paar dagen. Na het eten liep ik opnieuw naar de Avenue of Stars, waar ik precies op tijd was voor de Symphony of Light. De skyline aan de overkant was nu prachtig verlicht met allerlei gekleurde lampjes en om 20.00 uur deden ze daar voor 10 minuutjes nog een schepje bovenop. Terwijl muziek op de achtergrond speelde, begonnen gebouwen in het juiste ritme te knipperen en van kleur te veranderen. Daarnaast werd er met lampen in de lucht geschenen. Het was een bijzonder schouwspel! Nadat ik hier nog naar enkele moderne optredens had gekeken, liep ik terug naar m'n kamer om te gaan slapen na een lange en vermoeiende dag in deze wereldstad.

Maandag 2 november 2009
Dag 30: Het pad naar verlichting

Na een prima nacht in het stapelbed, een warme douche en een simpel ontbijt zei ik m'n toen nog aanwezige kamergenoot gedag. Bij een modern metrostation kocht ik een ticket naar Lantau Island, dat in het westen van Hong Kong ligt. Nadat ik een keer was overgestapt, vervolgde de trein zijn rit voornamelijk bovengronds, resulterend in een leuker uitzicht op de haven en strandjes. Bij het eindpunt stapte ik uit, waarna ik een return ticket kocht voor Ngong Ping 360, een kabelbaan van meer dan 5 km lang. Tijdens de rit naar boven (20-25 minuten) hadden we een geweldig uitzicht op het water, de bergen en het vliegveld, waar we meerdere vliegtuigen zagen opstijgen en landen. De felle zon van gisteren had plaatsgemaakt voor wind (maar het was nog steeds lekker weer), waardoor de cabine af en toe wel behoorlijk schommelde. De rit eindigde in een dorpje dat opgezet was voor toeristen, met vele toeristenwinkeltjes en eetgelegenheden. Ook waren er twee attracties (Walking with Buddha en Monkey Tale Theater), maar dat hoefde van mij niet zo. Voor het uitzicht hoefde je hier niet te zijn; het hoogtepunt hier was namelijk 's werelds grootste zittende bronzen boeddha (Tian Tan). Via een lange trap kon je bovenaan bij deze boeddha komen, welke er vanwege zijn omvang indrukwekkend uit zag. Beschrijvingen gaven uitleg over de constructie van het ding, wat nog niet meeviel. Nadat ik er omheen en onderdoor was gelopen, ging ik terug naar beneden, waar zich het Po Lin klooster bevond. Na alle kloosters die ik al gezien had, stelde deze niet veel voor. Hij was klein en het was er nogal toeristisch. Tijd dus om terug te keren naar de kabelbaan voor een mooie rit terug naar beneden. Hier stapte ik de metro in, welke me naar Hong Kong Island bracht, het zuidelijke deel van de stad. Dit was het zakendistrict met zijn vele wolkenkrabbers, dat er ook van onderen kolossaal uitzag. Ik bevond me in de wijk Soho, welke bekend staat om zijn mid-levels escalator, een serie roltrappen met een totale lengte van maar liefst 800 meter (de langste ter wereld). Dat maakt het pas makkelijk om een heuvel te beklimmen! Bovenaan gekomen liep ik weer een stuk naar beneden, om daar de Zoological & Botanical Gardens te betreden. Hier kon ik aapjes kijken (waarvan er twee wel erg luidruchtig waren!), enkele reptielen (welke wel heel doods lagen) en opnieuw een zwerm vogels. Niet enorm spannend dus. Wat wel een stuk interessanter was, was de Peak Tram, waar ik tegen het eind van de middag aankwam. Nadat de tram was volgeladen met mensen, vertrokken we omhoog, op weg naar het 552 meter hoge Victoria Peak. Het was bijzonder om te beseffen hoe het de tramcabine lukte om zo'n volle bak met zo'n snelheid zo'n steile berg op te krijgen. De tram zelf ging ook behoorlijk scheef en we hebben ook zeker 45 graden schuin gezeten (maar daar waren de banken op voorbereid). Bovenaan werd je ontvangen door winkeltjes en restaurantjes, waarna je de mogelijkheid had om het Sky Terrace op te gaan, een kans die je zeker moet benutten. Hier had je hét wereldberoemde uitzicht op de skyline van Hong Kong. Van bovenaf zag het er prachtig uit, met de vele wolkenkrabbers en het water. Bij deze heb ik ook een tip: ga aan het eind van de middag omhoog! Aan de andere kant had ik namelijk een mooi uitzicht op de baai met de zee, waarin een oranje zon steeds dieper wegzakte en een kleurrijke gloed in de lucht achterliet. En als je nog iets langer wacht, wordt het uitzicht over de stad nog mooier! Langzaamaan zie je het steeds donkerder worden. En terwijl dit gebeurt, zie je de lampen van alle gebouwen een voor een aanspringen. Wow, wat is dat uitzicht uiteindelijk adembenemend! De met allerlei gekleurde lampjes verlichte skyline van Hong Kong: een mooiere maandagavond kun je je niet wensen! Alleen een beetje jammer van de stevige wind, maar goed, ik zal de sfeer niet verpesten. In een ietwat duur restaurant (20 euro is veel als je in China dagelijks voor 4 euro kon rondkomen) heb ik, met een uitzicht over deze skyline, lekker gegeten. Madame Tussauds liet ik vervolgens voor wat het was en ik nam de tram terug naar beneden. Tussen de wolkenkrabbers door, welke toen bezig waren met hun lichtshow, liep ik richting het water. Hier kocht ik voor HK$1.18 (een duppie) een muntje dat me toegang verschafte tot de Star Ferry. Deze veerboot vaart constant op en neer tussen, onder andere, Kowloon en Hong Kong Island en wist mij dus in een mum van tijd naar de overkant te brengen. Op m'n kamer ontmoette ik vervolgens twee nieuw gearriveerde Koreanen, waarna ik na een volle dag lekker kon uitrusten.