Dag 1: Going down under!

Vrijdag 16 oktober 2015

Een nieuw jaar, een nieuw avontuur! Lange tijd heb ik zitten denken wat mijn grote reisbestemming van 2015 zou gaan worden. Vorig jaar was mijn oorspronkelijke planning voor de Verenigde Staten in de soep gelopen, waardoor het dus voor de hand lag dat ik die bestemming dit jaar alsnog zou gaan doen. Voor lange tijd heb ik die gedachte in m’n hoofd gehad, totdat ik ergens voor de zomer opeens bedacht het compleet om te gooien. In plaats van opnieuw met een georganiseerde reis mee te gaan, leek het me wel erg interessant om weer eens terug te keren naar de manier van reizen tussen mijn studie en huidige werk: backpacken! En met name 1 bestemming is daar ideaal voor, een bestemming waar ik nog niet eerder was geweest, maar eentje die wel hoog op m’n lijstje stond: Australie! Australie, het land helemaal aan de andere kant van de wereld. Australie, het grootste eiland ter wereld. Australie, het enige land dat tevens een heel continent is. Australie, een land nog groter dan heel Europa, maar met slechts iets meer inwoners dan Nederland. Australie, het land waar de gehele top 10 van de meest dodelijke insecten ter wereld te vinden is. Australie, het land dat men kent van de kangeroes en koala’s, de aboriginals, de omgekeerde seizoenen, de haaien en de surfers, de ongelooflijke leegte, de zonnige steden, het grootste koraalrif ter wereld, Kylie Minogue en Hugh Jackman, en de grote hoeveelheid fans van het Eurovisie Songfestival. Een land dat ver van ons bed staat, maar een land dat zoveel moois heeft, dat het zeker de moeite waard is om er eens een bed te boeken. En dat is exact wat ik heb gedaan. De komende drie weken zal ik, met uitzondering van een uitstapje naar de centrale Outback, de oostkust van het land bezoeken, dat over het algemeen als het meest populaire, mooiste en meest gevarieerde deel van Australie wordt beschouwd. Idealiter heb je enkele maanden nodig om op een rustig tempo door Australie te backpacken, waarbij je gaat en staat waar je maar wilt. Ik heb echter maar drie weken tot m’n beschikking, waardoor ik ervoor gekozen heb om m’n route al helemaal vast te leggen. De afgelopen tijd had ik al een interessante route uitgestippeld, vluchten en bussen geboekt, tours uitgezocht en hostels geboekt. Dit zodat ik optimaal zou kunnen genieten van het land, zonder al het geregel en zoekwerk eromheen. De afgelopen tijd heb ik helemaal naar deze trip toegeleefd en vandaag was het dan eindelijk zover. Tijd om down under te gaan!

Vandaag was voor mij voornamelijk eigenlijk een werkdag. Met m’n bagage -m’n vertrouwde backpack (met ditmaal zo’n 8,5 kilo) en m’n kleinere dagrugzak (goed voor zo’n 3,5 kilo)- ging ik ‘s ochtends naar m’n werk, om daar vlak voor de vrijdagmiddagborrel weer weg te gaan. Tussen allerlei mensen die op weg waren naar het Amsterdam Dance Event zat ik in de trein op weg naar Schiphol. Daar verliep alles zoals gebruikelijk vrij vlot, waardoor ik iets na achten aan boord kon gaan van de nieuwste aanwinst van de KLM, een nieuw model Boeing dat over frisse nieuwe stoelen bestond en een entertainmentsysteem dat van deze tijd is en over een goed scherm bestond. Na een kleine vertraging vertrokken we om 21 uur op weg naar Kuala Lumpur, 10.500 kilometer en een kleine 12 uur van ons verwijderd. Ondanks dat het avondmaal dat ik een uur voor middernacht kreeg wel verdacht veel leek op het avondmaal dat ik een half jaar geleden op weg naar Doha kreeg, waren de rijst met kip en de bosbessenkwark goed te eten. Ik vermaakte me met het kijken van Ted 2 en Inside Out, waarbij ik die laatste echt kan aanbevelen! Het cabinepersoneel dempte op een zeker moment de lichten, waardoor onze nacht kon beginnen, ondanks dat het buiten alweer langzaamaan licht begon te worden.

Dag 2: Zitten, wachten, zitten, wachten

Zaterdag 17 oktober 2015

Slapen in een vliegtuig is nooit zo m’n ding geweest, maar ik was blij dat ik toch wel even m’n ogen dicht heb gehad om enigszins tot rust te komen. De service van KLM in het vliegtuig was prima. Terwijl het op de plek van aankomst al lunchtijd was, kregen wij een ontbijtje. Eigenlijk dus niet heel anders dan een normale zaterdag thuis! Behalve dat het lange zitten op een gegeven moment wel heel vervelend en pijnlijk begon te worden. Gelukkig maakten we onze landing in Kuala Lumpur om iets voor drieen (het is hier zes uur later), waardoor ik sommige lichaamsdelen weer wat actiever kon laten worden en enkele anderen weer wat rust kon geven. En tja, dan heb je overstap van een kleine zeven uur, aangezien de vlucht van Malaysia Airlines naar Melbourne pas om 21.50 uur zou vertrekken. En dat is best lang. Dus zodoende ben ik maar heel rustig door de terminal van het vliegveld gelopen, langs de winkeltjes en eettentjes. Maar alle winkeltjes met allemaal dezelfde dingen –boeken, chocola, tassen, souvenirs, etc- had je ook wel vrij snel gehad. Het voelde ergens weer oud en vertrouwd om weer in Azie te zijn! Heel speciaal was het hier echter ook niet, behalve dat je een klein stukje jungle in de buitenlucht kon bezoeken. Je had wel fijne lounges met banken waar je weer kon gaan zitten… Bij grootmoeders heb ik nog wel heerlijk Maleis kunnen eten, waarbij een kokosnoot een heerlijk drankje bij de maaltijd was, maar tevens een smakelijk toetje! En toen kon ik weer een tijd wachten. Zucht.