Dag 10: De zondagsmarkt
Zondag 19 oktober 2014
De volgende bestemming in Guatemala was Antigua, maar voordat we deze stad zouden aandoen, zouden we eerst een tussenstop maken in een plaatsje met een grote zondagsmarkt. In de ochtend reden we in iets minder dan twee uur -iedereen behoorlijk slaperig- naar Chichicastenango, waar mensen uit de hele omgeving zich hadden verzameld om hun waar te verkopen of om spullen te kopen. We kregen anderhalf uur de tijd om hier rond te kijken, wat een prima duur bleek te zijn. Het was ontzettend druk in de smalle straatjes en zo nu en dan was het een beetje proppen en duwen om erdoorheen te komen. Er lagen uiteraard souvenirs op de markt, maar ook veel lokale kleding, huishoudelijke spullen, groente en fruit, kippen en andere stukken vlees, witte en zwarte tortilla's, bonen, kleedjes, tasjes, sieraden en stukken steen. Ook waren er twee witte eenvoudige kerkjes, waarbij de trappen van de grotere kerk vol lagen met kleedjes met bananen. In de verte zagen we ook weer een kleurrijke begraafplaats. We verzamelden weer bij een hotel met fleurige binnenplaats, waar vele papegaaien de gasten wisten te entertainen. De band die vrolijke muziek speelde lukte dat ook. Maar bovenal kwamen de meeste toeristen hier voor een lunch, net als wij. Met de bus reden we een uur of drie verder, om -voor ons gevoel best snel- aan te komen in Antigua, de voormalige hoofdstad. Na een enorme aardbeving in de 18e eeuw is besloten om het nabijgelegen Guatemala City uit te roepen tot hoofdstad. Deze aardbeving heeft veel gebouwen ernstig beschadigd en enkele hiervan waren nu uitgeroepen tot monumenten. De stad zelf was ook door Unesco opgenomen in de Werelderfgoedlijst. De stad bleek er dan ook fraai uit te zien, met uiteraard veel Spaanse invloeden in de bouwstijl. Elmer en ik liepen laat op de middag nog even een snel rondje. Heel groot was het niet, dus lopend konden we gemakkelijk al veel zien. We kwamen langs enkele kathedralen die met hekken waren afgesloten voor het publiek. Het waren vervallen ruïnes waarvan de daken niet meer aanwezig waren en sommige muren ook waren afgebrokkeld. Het was een bizar gezicht. Via een voor het verkeer afgesloten straatje liepen we onder een gele poort door en kwamen we op een plaza met een nieuwere kerk en verschillende eetkraampjes. Via straten met diverse restaurants, entertainers met vuur en verkopers met maffe speeltjes kwamen we ook bij een parkje met enkele muzikanten. We moesten echter terug naar het hotel voor een meeting met Bernardo, waarin hij vertelde over het programma voor morgen en waar we nu eten konden krijgen. Na een bezoek aan een supermarkt dat zo lang was als een heel stratenblok, stapte ik met een deel van de groep La Fonda de Calle Real in, een restaurant dat zowel Bernardo als de reisgidsen hadden aanbevolen. En dat bleek terecht, want het eten daar smaakte overheerlijk. Heel lang bleven we echter niet hangen, want we wilden op tijd naar bed.

Dag 11: Heet onder de voeten
Maandag 20 oktober 2014
In het holst van de nacht gingen onze wekkers, zodat we om 5 uur de bus in konden stappen voor een rit van een uurtje naar de Pacaya-vulkaan. Gedurende de ochtend, nu het nog droog en niet te warm was, zouden we deze nog steeds actieve vulkaan beklimmen. Sinds 1961 is de vulkaan meerdere malen uitgebarsten, met twee grote uitbarstingen nog vrij recent, in 2010 en maart van dit jaar. Alhoewel de 2500 meter hoge vulkaan de omliggende gebieden zo nu en dan in gevaar brengt, was het vandaag prima mogelijk om hem te beklimmen. Vanwege veiligheidsredenen mochten we de kraterrand echter niet benaderen. Onder begeleiding van twee gidsen begonnen we met een lunchpakketje in onze rugzakjes aan de tocht, welke over het algemeen goed te doen bleek te zijn. Twee mannen met paarden liepen ook nog met ons naar boven, in de hoop dat een van ons zou afhaken en een paard nodig zou hebben. Dat bleek uiteindelijk niet nodig. Het pad van zand en stenen leidde ons door een bos, waarbij we vaak stopten voor een uitleg van de gids over het gebied en de bomen. Daarbij kregen we tevens een blad dat we over onze armen en gezicht konden vegen om ons op te frissen, en konden we op een stengeltje van een plant kauwen dat de kans op het krijgen van hoogteziekte schijnt te verminderen. De gids sprak alleen maar Spaans, maar het verraste me hoe veel ik van de uitleg kon volgen zonder naar de vertaling te luisteren. Na de beklimming tussen de bomen bereikten we de hoogte waar alles kaler werd. We begonnen meer over de rotsen en kleine stenen te lopen. De laaghangende bewolking zorgde daarnaast voor een mysterieus sfeertje, waardoor we nog in spanning werden gehouden omtrent het uitzicht op de omgeving en de top van de vulkaan. Zo nu en dan trok het wolkendek open, waardoor we konden uitkijken over een groen landschap in de verte en gestolde lavastromen niet ver van ons vandaan. Terwijl we over de rotsen verder omhoog liepen, werd het weer wat frisser, waardoor de jassen die we eerder op de beklimming hadden uitgetrokken, nu toch maar weer aan deden. Toen we het idee hadden dat het alweer halverwege de middag was, maar het in werkelijkheid toch echt pas iets over negenen was, bereikten we de onderkant van het laatste stukje naar de top van de vulkaan. Dit was tevens het hoogste stuk dat we zouden bereiken. Misschien maar goed ook, want de laatste 250 meter omhoog zag er niet eenvoudig uit. Te midden van dit maanachtige landschap aten we onze lunch op, terwijl we ons probeerden in te beelden hoe hier een half jaar geleden nog vuur, rook, lava en stenen vier kilometer de lucht in werd gestoten. De afdaling leidde ons naar de andere kant van de vulkaan, de kant waarlangs een groot deel van de lava heen is gestroomd. We konden aan donkerrode en grijszwarte gestolde stukken zien welke lava van dit jaar was, en welke van jaren geleden. De afdaling was nog een behoorlijke uitdaging, aangezien de hellingen steil waren en bezaaid lagen met zand en stenen. Op sommige stukken was het verstandiger om te rennen om de kans op uitglijden te verkleinen, terwijl we op andere stukken juist beter onze voeten goed in het zand konden duwen en ons naar beneden laten glijden. Al stuntelend en glijdend wisten we ons allemaal ongehavend een stuk lager te krijgen. Ondertussen kwamen we steeds dichterbij de gestolde lavastromen, waarna we er op een zeker moment ook gewoon langs en overheen liepen. Dit lava was een apart soort gesteente, want in plaats van stukken rots leek het op een grote gestolde bruisende zee. De lava stak allerlei kanten uit en had hier en daar openingen. De lava zelf was vrij bros en erg licht van gewicht. De buitenkant was daarentegen wel vele malen ruwer en scherper dan een gewone steen. En hoe kan het ook anders, zelfs hier was een souvenirwinkeltje te vinden, de Lava Store. Volgens de eigenaars was het het winkeltje dat het dichts bij een actieve krater lag en ook het vaakst van plaats was veranderd. Lavalampen verkochten ze hier helaas niet, maar wel sieraden waarin lava verwerkt was. Een deel van de gestolde lava hier was nog warm en als je een klein beetje naar beneden groef, was het nog erg heet ook. En daar had de gids leuk op ingespeeld door marshmallows mee te nemen! Dus stonden we op een gegeven moment allemaal met een stokje onze marshmallows te verwarmen tussen het gesteente door. Heerlijk! De rest van de afdaling verliep zonnig en voorspoedig. Vermoeid gingen we met de bus weer terug naar Antigua, waar iedereen ook nog een tijdje wilde bijkomen. Maar eerst brachten we snel nog ons wasgoed naar de wasserette, in de hoop dat alles aan het eind van de dag nog klaar kon zijn. Later in de middag wilden Elmer en ik de rest van de stad nog bekijken, maar helaas zat het weer niet echt mee. Bewapend met een poncho liepen we door de stromende regen door het centrum heen. We zagen twee ruïnes van kerken van buiten, maar konden hier niet meer in omdat sluitingstijd al gepasseerd was. Terwijl de plassen op de straten steeds groter werden, liepen we via een nog steeds geopende markt (waarbij alles bedekt was met plastic) terug. De was bleek niet op tijd klaar te zijn, maar alles zou later op de avond wel naar het hotel gebracht worden. Ondertussen gingen we met de gehele groep dan maar dineren in hetzelfde restaurant van gisteren, waar het Guatemalteekse eten nog steeds heerlijk was. En ook hier deden taco's en nacho's prima dienst als voorgerecht. We sloten deze voor nu even laatste avond in Guatemala af met een drankje ergens anders. Morgen komt er namelijk een kort uitstapje naar buurland Honduras, om donderdag dan weer terug te keren naar Guatemala.