Dag 3: Op weg met ADO
Zondag 12 oktober 2014
Het was vandaag een niet bijster bijzondere dag, waarbij we hoofdzakelijk in de bus hebben gezeten. Na een continentaal ontbijt stapten we allemaal in verschillende taxi's om weer terug naar het busstation te worden gebracht. Hier stapten we een luxe toeristenbus in van het bedrijf ADO, samen met enkele lokale mensen. Wat volgde was een lange rit tot het einde van de middag, helemaal tot het dorp Palenque. Onderweg werden diverse films gedraaid, maar vanwege de belabberde kwaliteit van de audio en video hebben we hier allemaal niet echt aandacht aan besteed. Wel gaf de tocht ons de gelegenheid om elkaar beter te leren kennen. De bus reed over relatief goede snelwegen, door groene jungleachtige gebieden, maar op een zeker moment ook langs de kust. Onderweg werden we enkele keren aangehouden door politieagenten en militairen, die onze paspoorten wilden controleren. Halverwege de rit stopten we bij een restaurantje waar we de mogelijkheid hadden om snel te lunchen. Met zo'n grote groep duurde het wel even voordat we allemaal een goedgevulde soep of een quessedilla van een oud vrouwtje opgeschept hadden gekregen. Eenmaal aangekomen in Palenque verbaasden we ons opnieuw over de kwaliteit van dit viersterrenhotel, iets dat je bij Shoestring niet vaak tegenkomt. Tevens had het hotel op de binnenplaats een mooi zwembad, waar we allemaal na het inchecken goed gebruik van hebben gemaakt. Het warme water was heerlijk en de sfeer zat er goed in. Toen Elmer en ik terugkeerden bij de kamer hadden we echter een probleempje, omdat onze sleutel de deur niet meer wilde open krijgen. Bang om het slot of de sleutel te slopen vroegen we om assistentie bij de receptie, waarna er een mannetje werd gestuurd die de deur na vele pogingen hardhandig wist open te krijgen. Terwijl het slot vervolgens uitgebreid werd geïnspecteerd en opnieuw werd geplaatst, maakten wij ons klaar voor het gezamenlijke diner in een restaurant dat op enige afstand van het hotel lag. Nadat een busje ons hier had gedropt, konden we genieten van een band die live Mexicaanse muziek maakte. Het eten smaakte prima en alhoewel het doorfluisterspelletje (Chinese whispers) van Bernardo niet echt wilde lukken, kende hij uiteindelijk wel ieders naam, net als alle anderen. Na het eten werden we allemaal uitgenodigd om voor het podium onze salsakunsten te laten zien, dus probeerde ik weer boven te halen wat ik twee jaar geleden in het vrijwilligershuis in Nepal van iemand had geleerd. Na ons lieten twee vrouwen nog zien hoe goed ze met vuur konden spelen. Het was een geslaagde avond en een leuke manier om een relatief saaie dag af te sluiten.

Dag 4: Tempels in de jungle
Maandag 13 oktober 2014
Na een eenvoudig ontbijtje had Bernardo slecht nieuws voor ons, vertelde hij. Gelukkig bleek het mee te vallen en was de excursie van vandaag slechts 100 pesos duurder. Er waren vandaag twee minibusjes voor ons geregeld, waarmee we drie verschillende plekken zouden aandoen. Na een gemeenschappelijk bezoek aan de supermarkt reden we naar het grote archeologische park waar Palenque bekend om staat. In het oude Mayatijdperk was dit ook een grote stad en restanten daarvan zijn nu nog steeds zichtbaar. Een deel weliswaar, want vele tempels liggen nog steeds verscholen onder de dichte bladeren en takken van het oerwoud hier. Ons bezoek van twee uur was er een met vele hoogtepunten. Het was een geweldige ervaring om als avonturier over het terrein door de jungle te lopen en op vele plekken oude bouwwerken aan te treffen. In tegenstelling tot Chichén Itzá waren hier minder toeristen en was het nu mogelijk om de tempels te beklimmen. Ik moest op vele momenten terugdenken aan mijn tijd in Angkor in Cambodja, maar toch bleef alles me hier enorm fascineren. Om op de toppen van de tempels te komen, moesten we eerst vele hoge traptreden zien te overwinnen, maar dat was zeker de moeite waard. Soms troffen we op muren figuren aan, van de goden en mythische wezens. Hier en daar waren er op de muren nog sporen te vinden van rode en blauwe verf, waardoor we ons echt afvroegen hoe dit er hier vroeger heeft uitgezien. Op andere momenten hadden we een prachtig uitzicht over de omgeving, waarbij we lagere tempels tussen de bomen zagen liggen. Sommige bouwwerken troffen we aan onder een deken van bladeren, takken en wortels. Een enkele tempel mochten we ook in, en we zagen hierin enkele grafruimtes. Ook vandaag was het hartstikke warm, dus het waren twee slopende uren. Maar wel was het onvergetelijk. Nadat alle opgesplitste groepjes netjes op tijd weer bij elkaar waren gekomen, vervolgden we onze tocht lopend over trappen door de jungle naar een waterval. Alhoewel deze mooi was, bleek deze te verbleken bij de watervallen die we 's middags te zien kregen. We stapten de busjes weer in en reden in een half uurtje naar Misol Ha, een grote en indrukwekkende waterval van 35 meter hoog. Vele liters water vielen hier naar beneden, maar wat nog specialer was, was dat we de mogelijkheid hadden om langs de wand van de rotsen achter- en onderlangs de waterval te lopen voor een uniek perspectief. Dat we hierbij wat opspattend water over ons heen kregen vonden we met dit warme weer helemaal niet zo erg. Een tocht van anderhalf uur leidde ons vervolgens naar de stroomversnellingen van Agua Azul. De koekjes en chips die 's ochtends gezamenlijk waren ingeslagen dienden als snack voordat we op onze bestemming zouden gaan lunchen. Maar uiteindelijk aten we zo veel dat dat laatste niet meer nodig was. De stroomversnellingen zagen er erg indrukwekkend uit. Een erg lange rivier stroomde langs vele plekken waar rotsen in het water lagen, resulterend in tientallen kleine watervalletjes en versnellinkjes. We volgden de rivier opwaarts langs vele toeristenkraampjes (ondanks dat het aantal toeristen relatief laag was) en kwamen uiteindelijk bij een iets rustiger gedeelte waar we de gelegenheid hadden om uitgebreid te gaan zwemmen. Dit was heerlijk om te doen. Ook zwommen we nog avontuurlijk een stuk stroomopwaarts, soms klauterend over de rotsen om verder te komen. Het was vermoeiend maar leuk, en de terugweg was een stuk makkelijker. Laat op de middag gingen we bij de ingang nog lunchen, maar dit bleek uiteindelijk tevens ons vroege diner te worden. Gebakken vis was hier populair. Tijdens het eten werden we wel vaak gestoord door kleine kinderen die met 'hey amigo' voortdurend trosjes kleine banaantjes aan ons probeerden te smeren voor maar 10 pesos, zo'n 60 eurocent. We keerden met een volle maag terug naar Palenque, over een enorm slingerende weg door de bergen, langs kleine simpele huisjes waar de lokale bevolking langs de straat liep of aan het lummelen was. De regen van onderweg was 's avonds gelukkig niet meer aanwezig, waardoor we alsnog een gezellige pool party konden houden om de dag leuk af te sluiten!