Dag 15: Terug naar La Paz
Zaterdag 21 september 2013

Alhoewel het vandaag niet de eerste keer was dat we vroeg moesten opstaan, bleef een wekker die om 5.00 uur afgaat geen pretje. Na een snel ontbijt zaten we met z’n allen om 6.00 uur in de bus. Deze keer niet alleen de mensen van onze groep, maar uit liefdadigheid hadden we besloten om ook de zes personen van de andere Shoestring-groep mee te nemen. In principe zijn we twee verschillende reisgroepen, maar we volgen exact dezelfde plekken. Maar aangezien zij maar met z’n zessen zijn, reizen ze met het openbaar vervoer in plaats van met privévervoer. En dat scheen op weg naar Uyuni zo tegen te vallen, dat het voor hen makkelijker en fijner zou zijn om voor deze ene keer in onze ruime bus mee te rijden. De rit van vandaag was lang en niet bijster interessant. Het landschap was niet het mooiste dat we tot dusver hadden meegemaakt en iedereen was nog behoorlijk moe van het vroege opstaan, waardoor iedereen er maar een beetje versuft bij zat. Onderweg passeerden we kleine dorpjes en huizen langs de weg, waarbij ik weer enigszins aan andere landen moest terugdenken. Vele huizen hadden aan de buitenkant namelijk enorme schilderingen van telefoonbedrijven; het waren min of meer reclameborden, maar dan op huizen. Ik vroeg me af of deze huizen in zekere mate waren gesponsord door deze bedrijven. Bij andere gebouwen waren er vaak weer leuzen van de populaire president Evo Morales op de muur geschilderd. Soms kwamen we ook, net als de afgelopen dagen, een standbeeld of afbeelding van Ché Guevara of Simon Bolivar tegen, de bekende verzetsstrijders in Zuid-Amerika. We kwamen ook langs spelende kinderen, mensen die buiten aan het lummelen waren of met hun kleine beetje handelswaar hun brood probeerden te verdienen. Zo nu en dan stopten we, onder andere bij een plek waar een grote groep honden wel heel verlekkerd naar onze meegebrachte lunch stond te kijken.

Tegen 15.00 uur bereikten we eindelijk het voorstadje van La Paz, maar het duurde vanwege de drukte nog zeker een uur voordat we eindelijk weer bij ons vertrouwde hotel waren. Het zou echter maar voor één nachtje zijn, omdat we morgen alweer doorgaan naar Copacabana. Dit gaf de mensen die eerder deze week waren gaan mountainbiken nog wel de kans om eventjes iets van de stad te kunnen zien. Samen met Rianne, Sira en Gerrit kon ik het rustig aan doen, aangezien we de belangrijkste plekken al hadden gezien. We liepen op deze zaterdagmiddag dan ook eens de andere kant van de stad op, in de hoop dat we daar nog een paar leuke winkels zouden tegenkomen. Helaas kwamen we niet heel veel tegen en was hetgeen dat we tegenkwamen gesloten. We gingen daarom maar weer terug naar het toeristische gedeelte van de vorige keer om daar bij een tentje te gaan drinken. Het viel ons vandaag op hoeveel stelletjes er op de been waren en hoeveel tentjes er buiten waren waar ze ballonnen in de vorm van een hart verkochten. Schijnbaar was het hier vandaag Valentijnsdag. Iets eerder dan de rest van de groep gingen we aan het begin van de avond een zaak in die gerund werd door Nederlanders. Na twee weken smaakten de bitterballen, blokjes kaas, gehaktballen en huzarenslaatjes ons zeer goed! Iets later kwam ook de rest van de groep hier om te dineren, maar wij waren zo vol van de bittergarnituur dat we besloten te wachten tot het toetje: appeltaart met slagroom! We besloten daarna met z’n allen een lokale pub in te gaan, iets dat we de afgelopen weken vanwege de vermoeiende dagen eigenlijk nog niet echt hadden gedaan. Het was een relaxte en gezellige avond, alweer de een-na-laatste in Bolivia.