Vroeg in de morgen, tegen 5.00 uur, landde het vliegtuig op de luchthaven van Lima. Terwijl we wachtten op de koffers, maakte iedereen goed kennis met elkaar. De groep bestond uit 13 personen, 6 mannen en 7 vrouwen. Tim, Jurgen, Floris, Gerrit, Bart, Manuela, Liesbeth, Sira, Rianne, Nicolette, Nancy en Monique leken nu al gezellige mensen te zijn. Na de douane werden we opgewacht door Lupe, een lokale vrouw die voor de komende drie weken onze gids zal zijn in Peru en Bolivia. We hadden een eigen busje en reden daarmee naar het hotel in de wijk Miraflores, iets buiten het centrum van Lima. Het was een rit van zo’n anderhalf uur, waarbij we onder andere een stuk langs de kust reden. Deze kust was vrij kaal en het leek alsof er nog een enorme boulevard in aanbouw was. Het viel ons meteen op dat het erg mistig was, iets dat hier vaak voorkomt gedurende de hele zomer (hun winter). In het hotel werden we allemaal in tweetallen verdeeld over de kamers en ik zou voor de rest van de reis een kamer delen met de Vlaamse Bart.

We kregen enige tijd om uit te rusten, ons op te frissen en te ontbijten, alvorens we aan een stadswandeling zouden beginnen. Het was namelijk slechts de enige dag die we in de stad zouden hebben. We liepen een stukje richting de bushalte en probeerden onderweg bij de banken geld te pinnen. Enkele personen bleken hier helaas nog best veel last van te hebben, aangezien ze de pasjes niet altijd leken te accepteren. De bushalte zat op een vrij aparte locatie. Nadat we allemaal via Lupe’s chipkaart waren ingecheckt, namen we plaats bij de halte die zich in het midden van een grote hoofdweg bevond. Het had wel iets weg van een metro, want er waren zelfs glazen deuren die open gingen indien de bus was aangekomen. Het was druk in de bus, maar ondertussen konden we wel naar buiten kijken, naar zowel ouderwetse als nieuwe gebouwen, maar ook naar plantsoentjes waar teksten geschreven stonden in het gras.

Lima was een grote stad, maar de belangrijkste bezienswaardigheden bevonden zich op een redelijk centrale plek. Nadat we de bus waren uitgestapt, hadden we vrij direct al geluk, aangezien er een optocht bezig was ter gelegenheid van een of ander christelijk feest. Mannen en vrouwen waren sierlijk verkleed en dansten in het rond, sommigen met een schaar in hun handen. Het was een vrolijke bedoeling en een goed begin van de dag. We liepen door straten met oude, maar soms koloniale huizen en gebouwen met ouderwetse balkonnetjes. We kwamen uit bij een mooie geelgekleurde kathedraal, welke we van binnen eventjes bezochten. Aan weerszijden bevonden zich verschillende nisjes met christelijke beelden. Iets verderop bevond zich een grote overdekte markt, vol gangen met verschillende kraampjes. Groente en fruit waren vrij standaard, maar ook hingen er vele kale kippen en andere stukken vlees. Ook opvallend waren de maïskolven met behoorlijk grote maïskorrels en de maïskolven die donkerpaars waren.

We kwamen uit bij een andere grote kathedraal en hier was het mogelijk om de catacomben te bezoeken. Tijdens een tour onder begeleiding van een gids kregen we diverse religieuze artefacten en schilderingen te zien, alvorens af te dalen naar de daadwerkelijke catacomben waar grote hoeveelheden botten gesorteerd op elkaar gestapeld lagen. Het was een apart gezicht.

Lupe wist een leuk eettentje in de buurt, waardoor we daar iets later met z’n allen plaatsnamen en zowel elkaar als de Peruaanse keuken beter leerden kennen. In heel Zuid-Amerika houdt men van vlees, waardoor dit nooit zal ontbreken op de kaart. Een paar lokale specialiteiten zijn ceviche (een salade met rauwe vis), vlees van de lama of alpaca, cuy (geroosterde cavia), quinoa-soep (quinao heeft wel iets weg van kleine vermicelli) en chicha morada (een drankje van de paarse maïs). Dat laatste drankje bleek goed te drinken te zijn. De maaltijden waren over het algemeen vrij goedkoop. Voor minder dan 40 soles (zo’n 10 euro) kon je hier uitgebreid eten.

Bij de kade van een rivier, met nog enkele historische stukken muur, wees Lupe ons op de sloppenwijken aan de overkant. Alhoewel vele mensen het hier prima hebben, leven er nog genoeg mensen in armoede. We liepen vervolgens nog door een winkelstraat met moderne winkels, alvorens we weer de bus op stapten om terug naar Miraflores te keren. Tegen de avondschemering kwamen we hier aan. Vanwege de uitgebreide en late lunch had niemand meer trek om te dineren. De dames gingen vanwege hun vermoeidheid direct terug naar het hotel, maar ik bleef met de rest van de mannen nog even bij een tentje op een gezellig pleintje zitten. Onder het genot van een lokaal biertje (Cusqueña) leerden we elkaar beter kennen, alvorens wij ook, na een tussenstop bij de supermarkt, naar het hotel terugkeerden. Op de laatste dag zullen we wellicht nog enige tijd voor de stad hebben, maar morgen is het alweer tijd om verder te reizen. Toch hadden we het idee dat Lima voor één dag wel genoeg was. Het was een mooie stad, maar ook weer niet extreem interessant om er vele dagen te verblijven.