Dag 62: Japans laatste
Vrijdag 11 mei 2012

Nu ik er vijf weken op heb zitten in Japan, komt het einde van dit deel van de reis steeds dichterbij. Vanochtend pakte ik al m'n spullen en ging ik na een vermakelijk praatje met een van de medewerkers van het hostel naar het station. Ik kocht een kaartje voor de trein, nam plaats op een vrije stoel in een rustige coupé en werd één station verder naar een drukkere coupé gestuurd met niet-gereserveerde plekken. Tijdens de twee uur durende rit las ik me alvast in op Zuid-Korea, waar ik zondagavond zal aankomen. Uiteraard las ik ook het een en ander over Fukuoka, de stad waar ik tegen 13 uur aankwam. Fukuoka is opnieuw een grote stad en is ook de belangrijkste stad van het eiland Kyushu. Het is tevens het eindpunt van de shinkansen en bezit een haven met schepen alle kanten op, waaronder Busan in Zuid-Korea, waarvan ik zondag gebruik van zal gaan maken.

Na een stukje lopen bereikte ik m'n hostel, waar ik al kon inchecken en m'n bagage op m'n kamer achter kon laten. Ik deed het rustig aan, want ontzettend veel valt er in Fukuoka als toerist niet te beleven en met ook morgen nog had ik genoeg tijd. Alhoewel het hostel zich ten oosten van het station bevond, ligt het centrum aan de westkant. Zodoende liep ik terug naar het station en ging ik over enkele andere drukke straten met hoge gebouwen nog een stuk verder. Ik kwam uit bij Canal City, een modern en populair winkelcentrum. Het rode gebouw met meerdere verdiepingen had een redelijk unieke golvende vorm van buiten en maakte zijn naam waar vanwege een kunstmatig kanaal wat op de begane grond door het complex stroomde. Nadat ik een klein stukje door het complex had gelopen en in de centrale hal uitkwam, bleek dat ik hier precies op het juiste moment aankwam. Elk heel uur vindt er in het water namelijk een fonteinenshow plaats! Op de muziek van MJ's Beat It spoten de fonteinen vrolijk het rond, waarbij ze soms de bovenste verdieping (de 8^e) bereikten. Na het nummer was de show voorbij en keek ik verder rond. In de gang trof ik een zeer uniek ‘iets' aan, wat stiekem ook eigenlijk alleen maar in Japan kan. Er reed hier namelijk een gekleurde robot rond die ongeveer het formaat had van een uit de kluiten gewassen gft-bak. Aan diverse zijden had het robot een scherm waarop een lachend gezichtje werd getoond. Als je in de buurt kwam, bleef de robot stilstaan en als je dan het scherm aanraakte, verschenen er knoppen met tekst. Geen idee wat alle mogelijkheden waren, maar de knoppen die ik indrukte, leidden tot een spelletje met gekleurde vakjes en een tekenscherm! Ik bekeek enkele winkels met maffe producten, waaronder Pacman-flesopeners en een redelijk letterlijke ‘voet in de deur' waarmee je een deur open kon laten staan. In andere winkels stonden mangapoppetjes centraal, terwijl elders meer traditionele Japanse vrouwenpoppen werden verkocht. Op een zekere afdeling had je zelfs modeltreintjes en een heel aanbod aan allerlei wapens (pistolen, machinegeweren, jachtgeweren, etc.) en andere legerbenodigdheden. Leuk was ook een winkel met alles van de Ghibli Studios, welke meer leek te hebben dan in het museum in Mitaka. Vanzelfsprekend had je ook talloze winkels met kleurrijke hippe kleding, nette zakenpakken, tassen, schoenen, cd's en boeken.

Ik verliet Canal City en keerde terug naar het station, waar zich ook een groot winkelcentrum bevond. Alhoewel winkelen zeker niet m'n ding is, moest ik toch op een of andere manier m'n tijd doorbrengen. Toch was het geinig om ook hier de vele verdiepingen met moderne winkels te zien die je bij ons ook zou tegenkomen, maar dan hier en daar afgewisseld met typische winkels die je ook alleen maar hier in Japan tegenkomt. In Nederland zie je namelijk niet zo snel plekken waar je verzamelkaartjes kunt kopen en ze kunt ruilen met andere fans, of winkels met alle artikelen van Pokémon, of warenhuizen met astronautenvoedsel. Na dit winkelcentrum liep ik terug naar het hostel, waarbij ik onderweg bij een zaakje een lekkere maaltijd oppikte. Met een bakje rijst, groente en kip kwam ik aan in het hostel, waar ik genoot van m'n eten en een rustig avondje.

Tip van de dag: als je de trein wilt nemen naar Fukuoka, neem dan de trein naar Hakata en niet naar Fukuoka. Fukuoka-station bevindt zich namelijk op een totaal andere plek in Japan. Vroeger waren Fukuoka en Hakata twee steden naast elkaar hier, maar tegenwoordig is het één samengevoegde stad. Alhoewel de stad Fukuoka is gaan heten, staat Hakata nog steeds op de naam van het station.

Opvallend feitje: betalen doe je hier in Japan slechts op sommige momenten van hand tot hand. Vaak is er een bakje waar je het geld in legt en de verkoper vervolgens het wisselgeld in legt.

Dag 63: Strand, park en stad
Zaterdag 12 mei 2012

De hele dag heb ik me beziggehouden met het verkennen van Fukuoka, waarvoor ik drie verschillende locaties heb aangedaan. Alhoewel er drie metrolijnen zijn in de stad, was het voor mij deze ochtend handiger om de bus te pakken, aangezien er een halte vlakbij het hostel zat en bij de plek waar ik naartoe wilde. Tijdens de rit kwam ik er achter dat Fukuoka een behoorlijk formaat heeft, aangezien het zeker drie kwartier duurde voordat ik de andere kant van de stad had bereikt. Hier bevond zich niet alleen maar een heel hoog blauw spiegelend gebouw -de Fukuoka Tower-, maar ook het Momochi-strand. Vanwege de stedelijke jungle die je voornamelijk tegenkomt tijdens een reis naar Japan, zou je soms bijna vergeten dat het een eiland is met een kilometerslange kustlijn. Op sommige plaatsen is er dan ook een aangenaam strand waar je kunt genieten van de zon, of lekker kunt uitwaaien. In mijn geval kon ik beide, aangezien er een warm zonnetje was, maar ook veel wind stond. Het was een zaterdag, dus het strand was ongetwijfeld een stukje drukker dan normaal (alhoewel het alsnog redelijk rustig was). Enkele gezinnen met kinderen liepen langs het water, of speelden in het zand. Slechts een paar personen waren aan het zonnebaden. Hier en daar waren een paar strandtenten te vinden. Op een in het water uitstekende weg waren ook enkele eettentjes geplaatst, maar ook stond hier een redelijk moderne kerk, waarbij je niet de indruk kreeg je in Japan te wanen. Op het moment dat ik hier aankwam, liep er net een getrouwd koppel de kerk uit, uitbundig toegejuicht door familie en vrienden. Niet veel later lieten ze allemaal een gekleurde ballon de lucht in vliegen, welke door de wind landinwaarts werden gedreven. Vlak naast Fukuoka Tower bevond zich Robosquare, waar ik een kijkje nam. Hier was een kleine tentoonstelling van verschillende robots. Alhoewel het relatief kleine robots waren, waren ze wel interessant om te zien. Sommige waren in werking gesteld en liepen rond of lieten zien dat ze koppeltje konden duikelen. Asimo zat er uiteraard niet tussen, maar wel kwam er een Aibo voorbij, de bekende robothond waarmee ik op de universiteit al vaker heb mogen spelen.

Ik liep een stukje verder, passeerde het Hilton Hotel en kwam uit bij de grote Yahoo Dome, een stadion dat op dit moment niet gebruikt werd voor wedstrijden. Vele jongeren hadden zich echter verzameld voor een optreden van Exile Tribe, een of andere mannenband. Veel personen liepen rond met een sjaaltje van de band. Naast het stadion zat een klein winkelcentrum, waar bezoekers keken naar een show van een man en een aapje, of hun geld uitgaven in een grote arcadehal, bij de bowlingbaan, midgetgolfbanen of biljarttafels. Het was nu eventjes wandelen, maar uiteindelijk bereikte ik Ohori-koen, het grootste stadspark. Er lag hier een groot meer, waar kinderen langs stonden om de vele karpers en schildpadjes te voorzien van oud brood. Anderen jogden liever om het meer heen. Ik wandelde door het park, waar zich verder nog enkele sportvelden bevonden.

Aan de andere kant van het park begon het echte centrum van Fukuoka. In Tenjin stikte het van de winkelcentra, waar het op deze zaterdagmiddag, zoals te verwachten viel, erg druk was. Ik bekeek enkele winkelcentra, grote gebouwen tot wel acht verdiepingen, die zich voornamelijk richten op kleding. Verdiepingen vol kleding volgden elkaar op, in elk gebouw opnieuw. Soms met hippe kleding voor de jongere Japanners, soms met chique en nette kleding voor de ouderen of andere gelegenheden. Er was zelfs een verdieping toegewijd aan gothics en lolita's. Ik had ondertussen al wel genoeg winkels gezien en nam de metro terug naar het station, vanwaar ik terugliep naar het hostel. Hier at ik m'n meegenomen avondmaaltijd op, waarna ik me voorbereidde op m'n reis naar Zuid-Korea, waar ik vanaf morgen tot het eind van de maand zal verblijven.

En daarmee komt niet alleen een einde aan mijn verblijf in Fukuoka, maar ook aan mijn reis door Japan. Al vele jaren stond Japan zeer hoog op mijn verlanglijstje en nu ik hier vijf weken heb doorgebracht, heb ik er zeker geen spijt van dat dit land op dat lijstje stond. Het waren vijf geweldige en prachtige weken waarin ik een enorm veel heb gezien en gedaan. Nog nooit heb ik door een land gereisd dat zo ontzettend veel weg had van Nederland. Ondanks dat Japan zich aan de andere kant van de wereld bevindt, zijn er een hoop overeenkomsten te vinden. Maar toch is het ook weer heel anders. Japan weet het beste van twee werelden te combineren: het heeft alle faciliteiten en gemakken van het westen, maar bezit ook de vriendelijkheid en het mystieke van het oosten. Toch merk je aan alles dat Japan liever westers is dan oosters; ondanks dat de oosterse cultuur zich in ieders bloed bevindt, lijkt de westerse leefstijl te overheersen. Als je in Nederland woont, kun je je nauwelijks voorstellen dat er mensen zijn die het beter hebben dan bij ons. Maar toch heb je hier soms het gevoel dat mensen hier een beter leven leiden dan bij ons. De enorme beleefdheid en respect die hier hangt, draagt daar zeker aan bij. Maar ook alle maffe verhalen die wij horen over de Japanse cultuur zijn helemaal waar! Daarnaast lijkt het alsof Japanners aan alles hebben gedacht; sommige dingen gaan hier zoveel makkelijker en handiger dan bij ons! Dat er vele rijke en welvaren Japanners zijn, blijkt wel aan de mensen in de steden. Maar toch moeten we niet vergeten dat er ook nog vele mensen op het platteland wonen, waarbij het echte Azië weer naar boven komt. Laten we hopen dat het in de toekomst ook goed blijft gaan in dit land, aangezien het land op een enorme vergrijzing afstevent, alsmede een leegloop van het platteland. En laten we hopen dat gebeurtenissen zoals de verschrikkelijke tsunami en kernramp van vorig jaar, niet opnieuw voorkomen. Maar wat er ook gebeurt, Japan laat zich niet kennen en gaat onverminderd door.

Al met al kijk ik terug op een mooie tijd. In vijf weken heb ik gigantische steden doorkruist, magisch mooie tempels en kastelen gezien, heerlijk gegeten, bijzondere musea gezien, vrolijke festivals meegemaakt, prachtige landschappen aanschouwd, vriendelijke mensen ontmoet en nog veel meer gezien en gedaan. Vijf weken geleden was ik hier nog een ‘gaijin', en ondanks dat de taal me nog steeds een groot raadsel is, ben ik ondertussen aardig vertrouwd geraakt met het land. Ik kan iedereen dan ook van harte aanbevelen om eens uit te vinden waar die zon elke dag vandaan rijst!

Tip van de dag: bezoek het prachtige Japan!