Dag 57: Op zoek naar de bron van de eeuwige warmte
Zondag 6 mei 2012

Ik nam vanochtend alle tijd om m'n spullen te pakken en naar het station te lopen. Hier nam ik voor de laatste maal deze reis de shinkansen. De reis ging ditmaal naar Kokura, een stad ten westen van Hiroshima, op het grote eiland Kyushu. Tot dusver heb ik continu op het eiland Honshu gezeten, maar ik zal deze laatste week in Japan doorbrengen op Kyushu. Een klein uurtje later kwam ik in Kokura aan en stapte ik over op een lokale trein naar het zuiden. In een uur reden we langs de kust naar het plaatsje Beppu, mijn eindbestemming van vandaag en m'n standplaats voor de komende twee nachten.

Beppu staat tegenwoordig bekend om al het warme bronwater, dat hier in twee verschillende varianten aanwezig is. Zo heb je hier heel veel ‘onsen', de baden waar je je lichaam kunt laten zuiveren door het mineraalrijke warme water. Daarnaast heb je warmwaterbronnen die puur bedoeld zijn om te bezichtigen, en dus niet om te betreden. Dit laatste zal ik morgen gaan doen. Eerst moest ik vanaf het station naar m'n hostel, wat gelukkig niet al te ver was. Via enkele redelijk rustige straatjes -Beppu is maar een klein stadje- liep ik door de volle zon -het klimaat in het zuiden is beduidend warmer dan op m'n vorige meer noordelijkere plekken- naar m'n slaapplek, waar ik vriendelijk ontvangen werd door het personeel. Nadat ik al m'n spullen op m'n kamer had achtergelaten, was het al halverwege de middag en besloot ik het stadje een beetje te bekijken.

Op de bronnen na valt er in Beppu niet echt veel te zien. Ik keek eventjes rond bij een winkelcentrum, waarna ik over de boulevard heb gelopen. Beppu ligt namelijk aan zee, waardoor er hier een kleine jachthaven lag, alsmede enkele golfbrekers gemaakt van apart gevormde grote stenen. Daarnaast was er een klein strandje, waarop een paar gezinnen genoten van deze laatste dag van de Golden Week. Bij een grote etenswarenafdeling van een warenhuis kocht ik lekkere maaltijden voor vandaag en morgen, waarna ik terugging naar het hostel. Het mooie van dit hostel is dat het ook beschikt over een onsen; twee zelfs, één voor mannen en één voor vrouwen. Na m'n diner heb ik hier dan ook gebruik van gemaakt, aangezien dat toch echt iets is wat je in Beppu meegemaakt moet hebben. Nu had ik het in Nagoya ook al wel meegemaakt, maar het kon geen kwaad om deze ervaring nogmaals te ondervinden. Het water was lekker warm en gelukkig niet zo heet als de vorige keer, waardoor het een aangenaam bad was. Het was een perfecte ontspannen manier om een ontspannen avond mee te beginnen.

Tip van de dag: mocht er een aardbeving plaatsvinden, volg dan de ruim aanwezige bordjes naar veilige hoger gelegen plekken, aangezien je nooit weet of er een tsunami zal volgen.

Opvallend feitje: beleefdheid blijft een opvallend punt in Japan. Bij zowel binnenkomst als het verlaten van een treincoupé blijft het personeel eventjes staan om een buiging te maken naar de passagiers.

Dag 58: Naar de hel
Maandag 7 mei 2012

Een bezoek aan de hel; deze reis kan ook niet gekker worden. Vier zelfs, eigenlijk. M'n dag begon gelukkig een stuk vreedzamer, toen ik langzaam opstond en pas erg laat in de ochtend het hostel verliet. Er waren slechts enkele wolkjes aan de hemel, dus dat beloofde weer een mooie zonnige middag te worden. Vandaag wilde ik een paar van de meest bijzondere bezienswaardigheden van Beppu bewonderen. Het Kannawa-district, aan de rand van de stad, enigszins in de bergen, is het gebied met vele erg unieke warmwaterbronnen. Door de toeristenbond zijn ze omgedoopt in de ‘Hells' en elke hel (of ‘jigoku' in het Japans) kon je tegen betaling van 400 yen bezoeken. Om hier te komen moest je één van de vele bussen pakken die naar deze wijk rijden. In tegenstelling tot een metro is het altijd wat spannender om een bus te pakken, maar gelukkig stond er bij het station redelijk duidelijk aangegeven welke bus welke kant op ging. En als je dan de Japanse karakters van de haltes een beetje in de gaten houdt, dan kom je vanzelf wel op je bestemming.

Toen ik was uitgestapt, wilde ik de eerste hel bekijken, de Umi-Jigoku (Sea Hell), maar liep per ongeluk, zonder te betalen en zonder dat er iets van werd gezegd, de ernaast gelegen Yama-Jigoku (Mountain Hell) in. Deze had ik eigenlijk niet willen betreden, aangezien ik had gelezen dat er enkele dieren in slechte omstandigheden werden gehouden. En dat zag ik daarna helaas al snel, toen ik langs een kleine kooi liep met een olifant en een poeltje met een nijlpaard. De echte warmwaterbron was er niet echt, maar wel was er een rotsenpartij waaruit een heleboel zeer hete stoom kwam. Met hekjes en bordjes werd aangegeven niet dichterbij te komen. Ik verliet deze hel al erg snel en kwam bij de ingang van de juiste hel terecht. Na een pad met allemaal exotische bomen (vanwege de warme bodem kan hier behoorlijk andere vegetatie groeien) en een grote normale vijver met lelies, kwam ik bij de Sea Hell uit, waarbij ik begreep waar het zijn naam aan te danken had. Te midden van een hek en een wand met rotsen bevond zich een poel met azuurblauw water. Dat het water ontzettend heet was, was wel duidelijk aan de enorm witte rookwolken die van het water en de rotsen af kwam. De wind waaide dit alle kanten op, waardoor je zo nu en dan even je ogen moest sluiten en de geur van gekookte eieren zich door je neus heen wrong. En dat zal vast niet alleen maar komen omdat er een mandje met ‘iets' (waarschijnlijk eieren) in het water hing! Het was in ieder geval heel uniek om dit te zien! Iets verderop bevond zich nog een klein poeltje, maar ditmaal met vies bruin water, maar minstens zo heet en met minstens zoveel stoom! Op een andere plek kon je je benen in iets minder heet water laten bungelen. Naast de Sea Hell bevond zich de Oniishibozu-Jigoku, ofwel de Shaven Monk's Head Hell. De naam heeft deze kleine hel te danken aan de paar grijze modderpoelen die zich hier bevinden. Vanwege de warmte en de ondergrondse doorgangen waren er op sommige plekken bubbels te zien. Modder zwol zich op tot een glad hoopje (zoals de kale kop van een monnik) en plofte vervolgens weer in elkaar, of de modder spetterde enigszins in het rond. Erg grappig om te zien en tevens erg uitdagend om originele spetterfoto's van te maken.

Hierna liep ik een stukje door enkele rustige straten met een paar winkeltjes. Een krokodillenboerderij en een andere hel sloeg ik hier over. Bij een bushalte nam ik een bus naar twee andere hellen, welke zich iets verderop in de bergen bevonden. De ene was de Chinoike-Jigoku, de Blood Pond Hell. Het laat zich makkelijk raden welke kleur deze hel was. Alhoewel de hete poel met water niet zo bloedrood was als ik had gedacht en de foto's deden doen vermoeden, bleef het bijzonder om te zien. Het was alleen een beetje jammer dat je voor die 400 yen eigenlijk niet veel meer kreeg dan een ansichtkaart, een blik op een warmwaterbron en een souvenirwinkel die nog groter was dan de bron. Toch besloot ik alsnog de ‘hel' ernaast te bezoeken. Bij de Tatsumaki-Jigoku draaide het echter niet om een poel met water, maar om een geiser die ongeveer elk halfuur afgaat en vele liters water voor vijf minuten omhoog gaat. Ik had nog nooit eerder in m'n leven een geiser gezien -IJsland en Yellowstone Park staan echter nog wel op m'n lijstje van plekken om te bezoeken- dus was het best indrukwekkend om dit schouwspel te zien. De geiser bevond zich in een inham, waardoor de verspreiding van het water enigszins beperkt werd, wat op zich niet erg was.

M'n trip naar de hel had wat mij betreft lang genoeg geduurd. Het was tijd om terug te keren naar de bewoonde wereld. Nadat ik een stuk langs de weg had gelopen, nam ik de bus terug naar het station. Het bezoeken van de twee overdekte winkelstraten hier sloeg ik over, omdat de winkels gesloten bleken te zijn. Gelukkig wist ik me 's avonds in het hostel anders prima te vermaken en keek ik uit naar m'n bestemming van morgen: Nagasaki.

Tip van de dag: kleed je niet al te warm aan; de hel, uhm, het zuiden van het Japan, kent een aangenaam temperatuurtje!

Opvallend feitje: de 7-Eleven (een supermarkt) in het Kannawa-district is wel erg origineel met de bewegwijzering; met een bord geven ze aan waar het nog 711 meter is naar hun vestiging!