Dag 12: Een dag in de bus
Donderdag 22 maart 2012

Al vroeg in de morgen stond ik op voor een laatste ontbijt in het hostel. Ik checkte uit, haalde m'n spullen uit m'n kamer (met op de deur een geinige waarschuwing dat tattoovlekken in bed in rekening gebracht zullen worden) en hield op de hoofdweg een tricycle aan. Nou ja, eigenlijk stopte hij automatisch al voor mij toen hij me zag, maar goed, dat zijn details. In een file van tricycles, auto's en enkele golfkarretjes reden we naar de haven, waar ik de ferry nam naar het vasteland.

Tot m'n vreugd stond bij aankomst al een luxe bus klaar die naar Iloilo (spreek uit Ilo-ilo) zou rijden. Ik nam plaats en wachtte tot we om 9.15 uur vertrokken. De rit die volgde heeft ongeveer zes uur geduurd, maar was op zich niet heel erg vervelend. In de bus bevond zich een tv waarop een vrolijke concertregistratie van Celine Dion te zien was, gevolgd door saai concert van The Eagles (maar wel met hét grootste, bekendste en meest gehoorde reisnummer aller tijden, Hotel California) en 2,5 film. Onderweg reden we door een mooi landschap, om te beginnen langs een mooie kust, gevolgd door slingerende wegen door de bergen, met daarna heel veel hectare rijstvelden, afgewisseld door dorpjes, huisjes en basisscholen. Soms hadden we last van enkele opstoppingen vanwege opengebroken wegen, maar over het algemeen kwamen we niet vaak tot stilstand en konden we op een -voor Filipijnse begrippen- redelijk vlot doorrijden. Wel stopten we hier en daar in plaatsjes om mensen in en uit te laten stappen, of om verkopers de kans te geven ons van eten of drinken te voorzien.

De rit deed me uiteindelijk veel denken aan de busritten die ik al vaker had gemaakt in de overige landen in Zuidoost-Azië. Dit bleek ook het geval toen de bus zijn eindpunt bereikte bij een grote terminal. We hadden Iloilo City namelijk nog niet bereikt. In plaats daarvan werden we allemaal zo'n 15 km buiten de stad afgezet. Een tricycle-chauffeur bood me echter aan om me naar m'n hotel te brengen, ook al wist hij niet helemaal waar het was. We spraken een prijs af en hobbelend reden we naar de stad, waar we na enig zoeken het hotel vonden. Hier vroeg hij opeens het dubbele van de prijs aan me, omdat ik immers met twee personen was en het afgesproken bedrag maar voor één persoon zou gelden. Ik keek hem verbaasd aan, aangezien ik alleen was, waarna hij naar m'n tas wees, die een volledige plek in z'n tricycle in beslag nam. Uiteraard protesteerde ik hierop, aangezien hij al genoeg geld had gevraagd en hij dit niet van tevoren had gezegd. Het was maar een trieste poging om meer geld te vangen, die hij uiteraard niet van me kreeg. Ik checkte in bij het hotel en heb daar enige tijd heerlijk gerelaxt.

In de avond liep ik het hotel uit om meteen ernaast te gaan eten. Kip op een stok is typisch iets wat je alleen maar in Azië kunt krijgen, maar wel erg lekker. Verder wilde ik nog even kort door het centrumpje lopen, voor zover dat aanwezig was. Buiten kwam het echter met bakken uit de hemel vallen en onweerde het er flink op los, waardoor ik blij was dat ik nog steeds m'n paraplu uit Manila bij me had, ondanks dat ik al vaker had overwogen om het ding ergens achter te laten vanwege z'n onhandige lengte. Heel veel was er op het eerste gezicht niet te ontdekken. Ik liep langs een universiteit en kwam uiteindelijk uit bij een klein winkelcentrum met onder andere een supermarkt. Voor de derde keer deze reis betrad ik een supermarkt en voor de derde keer ergerde ik me bij de kassa, omdat ik telkens weer de verkeerde kies en een kwartier sta te wachten. De kassières zijn continu ontzettend traag bij de paar mensen voor me, omdat ze moeilijk staan te doen met onleesbare streepjescodes, klantenkaarten en weet ik veel wat nog meer. En dan staan ze nog wel met z'n tweeën bij de kassa, omdat de tweede alle spullen staat in te pakken! Met m'n plu als wandelstok (het was opgehouden met regenen), liep ik uiteindelijk met snacks en een ontbijt terug naar het hotel voor een welverdiende nacht.

Tip van de dag: als je gesloten maïskolven koopt (dus met de bladeren er nog omheen), let dan goed op voordat je een hap neemt, aangezien er verdwaalde (en meegekookte) wormpjes in kunnen zitten!

Opvallend feitje: Fanta heet hier Royal.

Dag 13: Warmte en verkoeling
Vrijdag 23 maart 2012

Toen ik wakker werd in m'n hotelkamer waarin elk meubelstuk en elke accessoire is voorzien van een sticker met een naam en nummer, ontbeet ik met de broodjes die ik gisteren bij de supermarkt had gehaald. Mijn eerste prioriteit vandaag was het verkrijgen van een ticket voor een boot naar Cebu. Het personeel van het hotel -hostels zijn hier overigens niet aanwezig- verwees me naar een reisbureau in een winkelcentrum iets verderop. Het gaf me meteen de mogelijkheid om de stad een beetje te verkennen. Heel veel was er in deze bewandelbare stad echter niet te zien en doen. Buiten begreep ik al snel waarom het gisteravond zo hard regende; het was vandaag, waarschijnlijk net als gisteren, een stralende dag met een heldere lucht, veel zon en weinig wind. Het was daarom ook heel erg warm, het warmste wat ik tot dusver heb meegemaakt hier. Langs een drukke weg vol auto's, taxi's en jeepney's liep ik naar één van de diverse winkelcentra die Iloilo rijk is (in tegenstelling tot de afwezige bezienswaardigheden). Het was heerlijk om een winkelcentrum te betreden, omdat de aanwezige airco zeer aangenaam was. Ik vond het reisbureautje en kocht een ticket voor de ferry van 19 uur, welke morgenochtend om 7 uur aan zal komen in Cebu.

Aan de overkant bevond zich het Museo Iloilo, de enige toeristenattractie van de stad. Voor een kwartje kon ik hier naar binnen om de aanwezige stukken te bekijken. In een niet al te grote hal hingen diverse schilderen en stonden er potten, wapens, textiel, kerkelijke beeldjes en schaaltjes tentoongesteld. Meer dan een half uur hoef je er echter niet voor uit te trekken. Door de volle zon trok ik verder door de stad, lopend langs een grote hoeveelheid winkels waar je onderdelen voor je motor kon kopen of deze kon laten repareren. Ook betrad ik nog enkele winkelcentra, waar het erg druk was en het uitpuilde van de vele restaurantjes en eetkraampjes. Vooral als je trek hebt, zit je hier zeker aan het goede adres, omdat je overal zoveel lekkere hapjes en drankjes tegenkomt, variërend van pizza, patat, rijst en sushi, tot vruchtensappen, fruit shakes en ijsjes. Bij een food court kon je zelfs complete maaltijden krijgen met soep, salade, vlees (meestal varken of kip), rijst en drinken voor nog geen euro! Lunchen was dus geen enkel probleem! In de winkelcentra trof ik verder moderne winkels aan, maar ook eenvoudige kraampjes waar je bijvoorbeeld je telefoon of laptop kon laten repareren, of telefoons, simkaarten en beltegoed kon kopen. Voor het eerst zag ik zelfs een grote stal met bloemen en planten. Buiten liep ik vervolgens nog door enkele straten, kwam ik winkels met goudvissen en kuikentjes tegen en werd ik meerdere malen aangestaard door de lokale bevolking, aangezien het hier nou niet bepaald toeristisch was. Terug bij het hotel rustte ik uit.

Tegen 16.30 uur nam ik een taxi naar de haven, waar ik na het aanschaffen van een terminal fee en een bagagecontrole plaats kon nemen in een wachtruimte. Al snel verscheen er een shuttle bus die passagiers naar de boot bracht. Bij de ferry was het een drukke bedoeling met vrachtwagens en containers, omdat er naast een hele hoop passagiers ook een lading vracht meegaat. Op enkele buitendekken stond het vol met stapelbedden en in enkele ruimtes binnen stond het ook volgebouwd met bedden. In zo'n ruimte met airco nam ik plaats op mijn bed, waar ik met mijn lengte van 1,72 meter net in paste. Lange mensen, wees gewaarschuwd! Het was vervolgens lange tijd wachten tot 19 uur (je moest twee uur van tevoren aanwezig zijn), alvorens de ferry in het donker de haven van Iloilo verliet. Diverse verlichtte fabrieken sierden de kustlijn. Alhoewel de buitendekken redelijk leeg waren, waren de binnenvertrekken behoorlijk vol. Heel veel meer was er niet op het schip, behalve toiletten, een lounge met stoelen en banken, een paar tv's en een kleine kantine. In laatstgenoemde kocht ik de maaltijd waarvan ik al verwachtte dat ik deze zou gaan krijgen: een grote bak noedelsoep. Lekker was het gelukkig wel! Op m'n bed liet ik de avond aan me voorbij gaan, terwijl mensen om me heen met elkaar kletsten, lazen, met hun telefoon speelden, of tv keken, totdat het later werd en de stilte zijn intrede deed.

Tip van de dag: fruit shakes, fruit shakes, fruit shakes, fruit shakes, fruit shakes!

Opvallend feitje: bijna elke bank wordt bewaakt door ten minste één gewapende agent, net als elke ingang van een winkelcentrum.