Dag 5: Strand nummer één
Donderdag 15 maart 2012

Vandaag was m'n eerste stranddag van deze vakantie en zeker niet de laatste, aangezien er in de Filipijnen en de overige landen nog wel een paar gaan volgen. M'n dag begon vanochtend toen ik met al m'n bagage naar de bovengrondse liep, waar de bewaking zoals alle andere keren vroeg om de inhoud van je tas te laten zien. Normaal volstaat een open flapje van m'n tas en het tonen van m'n camera, maar nu had ik ook een grote rugtas achter op m'n rug; zucht. Een centraal busstation heeft Manila niet; in plaats daarvan moet je naar één van de vele busterminals gaan, voor elk bedrijf één. De bus die ik uiteindelijk had, was vele malen luxer dan dat ik had verwacht in de Filipijnen. Alhoewel de beenruimte niet geweldig was, beschikte de bus wel over airco, een tv en draadloos internet, wat me zeer verbaasde, omdat zelfs onze eigen bussen dat niet eens hebben. In iets meer dan twee uur reden we over goede (tol)wegen, te midden van een landbouwachtige en groene omgeving met bergen op de achtergrond, naar Batangas. Dit plaatsje lag aan het water en beschikte over een uitgebreide haven met ferry's naar diverse bestemmingen. Bij aankomst werd ik meteen door mannetjes meegenomen om bij het juiste loket een ticket te kopen naar Puerto Galera, inclusief toeristenbelasting en een of andere bijdrage voor het milieu (geen oplichterij overigens). In de grote terminal, met veel Filipijnse toeristen, kon ik vervolgens een uur wachten op de eerstvolgende boot. Deze zou om 12.30 uur vertrekken, maar zoals te verwachten viel, gebeurde dat pas 40 minuten later.

Een grote ferry was het niet; in plaats daarvan was het een kleine catamaran voor maximaal 65 personen (er zaten er toch maar een stuk of 30 in). In iets meer dan een uur voeren we over de golven (er stond een aardig windje) naar Sabang, één van de stranden die Puerto Galera rijk is. Het is het drukste en populairste strand, alhoewel er eigenlijk niet echt sprake is van een strand. Bij aankomst werd dit al snel duidelijk, omdat er maar weinig zand te bekennen was, maar wel een hele strook vol met resorts, restaurants, bars en duikscholen. Aangezien de wateren rond deze plek één van de besten zijn van de Filipijnen, is het niet gek dat er zoveel scholen zijn. Eenmaal van de boot werd ik daarom ook meteen benaderd door een mannetje die de eigenaar van mijn geboekte resort kende en me twee duikscholen wilde laten zien. Kijken zou geen kwaad kunnen, dacht ik, dus liep ik met hem mee. Bij het resort werd ik zeer gastvrij ontvangen door het personeel. Het waren vrolijke en vriendelijke personen, die oprecht geïnteresseerd waren in wie ik was etc. en ook het een en ander over zichzelf en de omgeving wilden vertellen. Buiten bevond zich een terras en een zwembad. Nadat ik een kamer aangewezen had gekregen, werd me al snel aangeboden om een andere, mooiere, kamer te nemen, zonder meerprijs. Hier zei ik geen ‘nee' tegen. De bezoekjes bij de duikscholen waren ook niet verkeerd. Elke school bood voor ongeveer dezelfde prijs een duik aan in de ochtend, middag, of namiddag op één van de vele plekken hier in de buurt (2 tot 10 minuten varen). Je kon een kwartier van tevoren aankloppen, aangezien er maar weinig toeristen bleken te zijn. Ik zal het in overweging nemen voor waarschijnlijk overmorgen.

De aanwezige toeristen leken hier in vier kampen verdeeld te zijn. Zo had je de groep met de jonge generatie, die allemaal voor het duiken komen. Daarnaast waren er de getrouwde stellen en de grote groep Koreaanse vakantiegangers. Ten slotte had je de oudere generatie die zich hier voor heel ander vertier had gevestigd. Ik heb de middag doorgebracht door langs de kuststrook tussen alle winkeltjes en restaurants te lopen, wat op zich redelijk snel te doen is, aangezien het niet enorm groot is. M'n leesboek, alweer het zevende boek van The Wheel of Time -tijdens mijn eerste reis maakte ik kennis met de eerste twee- bood echter bij het resort ook uitkomst. Ook na m'n diner van vis (je zit hier immers aan de kust) bleef het resort een fijne hangplek, aangezien de wifi-verbinding me in staat stelde om m'n nieuwe netbook eens goed uit te testen. En met een lekker windje was het in ieder geval een stuk beter vertoeven dan op m'n kamer!

Tip van de dag: kijk in je resort ook eens naar het plafond; je zult er meerdere gekko's zien zitten! Het maakt de beestenboel van honden, katten en muggen net wat completer!

Dag 6: Het witte strand
Vrijdag 16 maart 2012

Na een warme nacht met slechts de verkoeling van een ventilator, was het tijd om de rest van Puerto Galera te verkennen. Na m'n ontbijt ben ik naar de hoofdstraat van Sabang Beach gelopen, waarvandaan je een jeepney kon nemen naar diverse overige bestemmingen. Alhoewel ik in Manila liever geen jeepney wilde nemen, was dat hier geen enkel probleem. Met nog een paar andere mensen reed ik even later achterin de jeepney over een slingerende bergweg die net breed genoeg was voor twee personenauto's. Helaas zijn jeepney's breder, dus was het vaak afremmen en anderen tegenliggers voorzichtig laten passeren. Ik wilde vandaag een kijkje nemen bij het centrum van Puerto Galera, zo'n 6 km van Sabang vandaan, en bij White Beach, nog eens 7 km verder. Aangezien we eerst langs het centrum kwamen, stapte ik hier uit. Heel veel was hier echter niet te beleven. Toeristisch was het zeker niet, en in de paar straatjes waaruit het centrum bestond, bevonden zich slechts een paar simpele winkeltjes en eetgelegenheden. Verder liep de lokale bevolking rond, stonden er tientallen tricycles (motor met zijspan) te wachten op klanten, hing op diverse plekken de was buiten en kraaiden enkele hanen alsof de zon net was opgekomen. Ten slotte was er nog een uitzicht over de baai, met aan de kustlijn vele aangespoelde kokosnoten van de palmen iets verderop. Uiteraard verschenen er geen jeepney's meer die richting White Beach gingen, dus gunde ik een mannetje het plezier om me er in een tricycle heen te rijden.

White Beach zag er al vrij snel een stuk beter uit dan Sabang Beach. Hier bevond zich namelijk tenminste een echt strand! Alhoewel het nog steeds niet de schoonheid had die ik twee jaar terug in Zuid-Thailand aantrof, mocht het strand er zeker wezen. Het was een lang strand, aan beide zijden begrenst door groene kliffen. Het helderblauwe water golfde rustig het strand op, over kleine stenen en bruin-wit zand. Aan de rand van het strand bevond zich een hele strook met resorts, restaurants, winkeltjes met strandartikelen en (henna)tattooshops. Op het zand bevond zich een volleybalnet en in het water lagen enkele bananenboten en jetski's. Heel druk was het er echter niet; sterker nog, het strand zelf zag er behoorlijk verlaten uit. De aanwezige personen bevonden zich op dit tijdstip van de dag liever in de schaduw van hun resort, met uitzondering van de talloze verkopers van kettingen en ijsjes (met een continu gerinkel van een bel). Bij een restaurant genoot ik van een heerlijke frisse shake en een barbecuelunch, waarbij ik nog een hele tijd heb zitten kletsen met één van de medewerkers daar over zowel de Filipijnen als Nederland. Daarna heb een tijdje heel lui op het strand gelegen en de aangename verkoeling van het water opgezocht. Na deze zeer actieve middag heb ik geprobeerd de weg terug te vinden, wat nog niet meeviel omdat het overal stond volgebouwd. Uiteindelijk vond ik een smal pad langs een van de resorts, waardoor ik op de hoofdweg terechtkwam. Ook hier waren geen jeepney's aanwezig, waardoor ik met een tricycle ben teruggereden naar Sabang. Alhoewel ik het in de jeepney op de heenweg niet merkte, viel het aantal gaten in de weg met zo'n tricycle pas echt goed op, aangezien het een aardig hobbelige rit was. Het zal me niets verbazen als aardbevingen deze gaten en barsten hebben veroorzaakt.

Terug bij het resort heb ik een aardige tijd zitten kletsen met het erg vriendelijke, vrolijke en gezellige personeel hier. Onder het genot van een hapje en een drankje heb ik zo het grote deel van de avond door kunnen brengen.

Tip van de dag: vrijgezelle mannen tussen de 40 en 60, verzamelt u! Cherry, bediende in Jhanarieans Resort op Sabang Beach, is op zoek naar een betrouwbaar iemand!

Dag 7: Duik nummer 30
Zaterdag 17 maart 2012

Het altijd vrolijke en enthousiaste personeel blijft een onvergetelijk hoogtepunt van dit bezoek aan Puerto Galera. Ze hebben veel lol in alles wat ze doen en zijn geweldig voor vermakelijke gesprekken en maffe acties. Ook vanochtend werd ik dan weer warm onthaald op het terras voor m'n ontbijt. Vandaag heb ik de resterende plekken van Puerto Galera verkend. Als je Sabang Beach aan de westkant afloopt en rond de klif loopt, kom je weer een andere baai tegen, Small La Laguna. Uiteraard leek deze nogal op Sabang, maar was een stuk kleiner. Nog westelijker kon ik niet lopen, aangezien er geen pad meer was rond de volgende klif, waardoor ik terugkeerde.

Maar het was vandaag niet m'n intentie om meer van de stranden te verkennen, maar juist kennis te maken met de Filipijnse wateren. Bij een duikvereniging, waarvan er hier tientallen zijn, besloot ik om een duik te maken bij één van de vele duikplekken die de wateren hier vlak rond de kust rijk is. Samen met een Italiaan en een lokale duikmeester zat ik even later in duikuitrusting op de rand van een bootje. Het was voor mij alweer een jaar geleden dat ik voor het laatst gedoken heb (in Nederland) en alweer twee jaar geleden dat dat in tropische wateren was. Het was in het begin dus weer eventjes wennen, maar al snel genoot ik van mijn dertigste duik. Het warme water was erg helder, dus konden we zeer goed de levendige onderwaterwereld aanschouwen. We waren omringd door vele grote en kleine gekleurde vissen, een school makrelen en zagen tussen het aanwezige koraal nog enkele alen, naaktslakken, zeesterren en een waterslang. De duiklocatie heette Sabang Wrecks en niet zonder reden; er lagen hier op de bodem namelijk twee gezonken schepen, die nu kunstmatige riffen waren geworden vol met koraal en vissen. Drie kwartier bleven we onder water, waarna we uiteindelijk met de boot weer terug naar het strand voeren. Het was een mooie belevenis, waardoor ik nu al uitkijk naar de overige duiken die ik tijdens deze trip zal gaan maken!

De rest van de middag en avond heb ik niet bar veel gedaan en heb ik voornamelijk zitten relaxen met m'n boek. Het eerste echte Filipijnse gerecht, adobo, werd ook eindelijk een feit. Tevens was het m'n laatste avond hier, aangezien ik morgen naar Boracay zal gaan, het naar men zeggen mooiste eiland van het land!

Tip van de dag: beloof chocola aan het personeel van het resort en ze doen de mafste dingen!