Zondag 8 november 2009
Dag 36: Het hoge noorden van Vietnam

Even voor vijven begon er Vietnameze muziek door de speakers te spelen, om aan te geven dat we bijna zouden arriveren in Lao Cai. We hebben op zich redelijk kunnen slapen, maar de trein had wel veel minder lekker gereden dan de treinen in China, omdat de kwaliteit van de rails niet altijd zo denderend was. Na aankomst werden we opgepikt door iemand, namen we afscheid van twee jongens (die voor een kortere trip hadden gekozen) en werden we vervolgens naar een restaurant aan de overkant gebracht, waar we een prima ontbijtje konden nuttigen. Hier kwam er weer een jongen bij en verliet een meisje ons weer. Om de groepsindeling nog ingewikkelder te maken stapten we na het ontbijt met weer een andere groep (die elders dezelfde trip geboekt hadden; al die touroperators werken hier toch onder één hoedje) in een busje, waarna we met 14 personen (Britten, Ieren, Engelsen, Amerikanen, Fransen en een Hollander) begonnen aan een reis van 80 km naar Bac Ha. Aangezien we niet al teveel hadden geslapen allemaal en het nog vroeg was, was het moeilijk om niet weg te dommelen. Onderweg konden we in ieder geval wel genieten van het berglandschap, dat verdacht veel weg had van de omgeving van Yunnan in China. Dit is echter niet heel verbazingwekkend, aangezien we vlak naast die grens reden. Na een slingerende route bereikten we Bac Ha, waar de zondagmarkt al in volle gang was. Het bijzondere hier echter was de lokale bevolking: hier leeft de Flower H'mong minderheid, waarvan alle vrouwen mooi kleurrijke traditionele kleding dragen. Van jong tot oud liepen ze hier rond, maar stonden ze vaak ook achter de kraampjes om van alles en nog wat te verkopen: shirtjes, sjaaltjes, ansichtkaarten, poppen, veel ander toeristisch spul, groente en fruit, maar ook vis en elk deel van een varken. Alhoewel ik het al eerder ben tegengekomen, blijft het een gek gezicht om hele (of halve) varkenskoppen te zien liggen. Ook kippen waren (soms geroosterd) met alles erop en eraan (nou ja, behalve de veren) te koop. We hadden twee uur de tijd om hier rond te kijken en dat was meer dan genoeg. Na een drankje reden we met de hele groep (waarmee het best gezellig was, ook al blijft het even wennen om Engels te praten met allemaal mensen met Engels als hun moedertaal) iets verder, waar we een klein rondje over het platteland hebben gemaakt. We liepen hier langs enkele kleine rijstterrassen, welke al kaal waren en nu vol lagen met modder (en wat eenden). Ook konden we nog een kijkje nemen in het simpele huis van een van de boeren. In Bac Ha hebben we vervolgens mogen genieten van een uitgebreide Vietnamese lunch, waarbij we onder andere diverse groente, loempia's, kipsaté, rijst en patat voorgeschoteld kregen. Hierna reden we terug naar Lao Cai, waar we de grensovergang met China hebben bekeken, welke bestond uit een brug over het water die uitkwam in de stad Kunming! Van deze kant zag de stad er stukken rustiger uit dan toen ik er middenin zat enkele weken terug! Via een slingerende weg door de hoge bergen met enorm veel mooie rijstterrassen (van een afstandje zie je gewoon al die trappen op de bergen, wat een mooi gezicht is, ook al is er geen rijst meer) reden we naar Sapa, de bekendste stad in deze regio. Tevens is het een uitvalsbasis voor de vele trekkingen die je hier kunt maken door de bergen (hier heb je bijv. de Fansipan, de hoogste berg van Vietnam) en langs de dorpen met alle minderheden (wat wij de komende twee dagen zullen doen). Ons groepje van vijf werd gedropt bij een hotel in het midden van het (overigens erg kleine) stadje, terwijl de rest doorreed naar een ander hotel. We verdeelden ons over de twee nette kamers, waar we ons eindelijk wat konden opfrissen. Het was een lange en warme dag geweest, dus dat was wel nodig. Hierna hebben we wat door het centrumpje gelopen, dat niet veel meer was dan een plein waarop jongens aan het badmintonnen waren of met een pluimpje over en weer aan het schoppen waren. Om het plein bevonden zich echter weer allemaal kraampjes met toeristische prul. ('Looky looky!') Ondanks dat oude dametjes met tasjes ons achterna liepen, kochten we niets. Het uitzicht over een meertje hadden we ook vrij snel gezien. Om 18.00 uur kregen we vervolgens een heerlijk diner in het hotel, met pompoensoep, rijst, zoete aardappel, salade, varkensvlees (met wel hele sterke stukken ui), rundvlees en fruit. Hierna hebben we niets bijzonders meer gedaan. Zelf heb ik nog even zitten internetten en te horen gekregen dat een foto van mij ondertussen op een school in Hunan groots aan de muur hangt. Ik schijn er een beroemdheid te zijn geworden... Ik voel me vereerd! Hierna ben ik op tijd naar bed gegaan, aangezien we onze nachtrust goed kunnen gebruiken voor een lange trekking morgen.

Maandag 9 november 2009
Dag 37: De rijstvelden van Sapa

Vanochtend konden we een prima ontbijt krijgen in het hotel, dat bestond uit pannenkoeken en fruit. Om 9.30 uur werden we door een lokale gids met een oude Russische jeep opgehaald. Via enkele bergweggetjes, waarvan sommige nogal hobbelig waren, reden we naar het dorpje Cat Cat, waar we uitstapten en, gewapend met zonnebrand, antimuggenspul en water, begonnen aan een trektocht door de omgeving. De zon scheen fel, dus we waren blij dat we een groot deel van de tocht nog enigszins beschut konden lopen. Het was een zware, maar erg mooie tocht, waarbij we veel dingen gezien hebben. We begonnen door een boomrijker gebied en over prima begaanbare paden. Onderweg passeerden we een mooie waterval, en enkele riviertjes met gammele hangbruggen. Later op de tocht liepen we over, langs en in de rijstvelden, welke aangelegd waren op de hoge bergen. Het uitzicht op de velden was in ieder geval prachtig, ook al was de oogst al gedaan en waren het nu enorme moederpoelen met geoogste stengels, waar zo nu en dan eenden tussen zwommen. Over paden van zand, modder en stukken steen liepen we omhoog en omlaag. Hier en daar was het glad, wat het lopen niet echt makkelijker maakte. Aangezien de paadjes af en toe vrij smal waren en de afgronden diep waren, kwamen we soms tot onze knieen in de modderige rijstvelden. Liever dat dan naar beneden vallen. Het was een avontuurlijke tocht, waarbij we een hele tijd vergezeld werden door enkele H'mong dames, welke af en toe met ons probeerden te praten en ons ook nog een met riet gevlochten paardje cadeau deden. Toen we aankwamen bij een plek om te lunchen werd uiteraard duidelijk dat ze nu hoopten dat we hun tasjes, sjaaltjes en mutsen kochten. Wij gingen echter eten. (Je begon je echter wel schuldig te voelen...) Dit was nog best goed en bestond uit brood, komkommer, tomaat, ei en diverse soorten fruit. Wat over was, gaven we aan de twee dozijn kinderen welke zich om de hut hadden verzameld. Blijkbaar was het ook hun lunchpauze van school. Nadat we verder waren gelopen, kwamen we ook bij deze school, waar de meisjes buiten aan het dansen waren en andere leerlingen binnen ofwel op het bord aan het tekenen waren, of door hun boeken aan het bladeren waren. Dit was allemaal erg leuk om te zien. Wat later (halverwege de middag) arriveerden we bij onze slaapplaats, een homestay. Dit was een houten gebouw met op de tweede verdieping allemaal matrasjes, allemaal voorzien van een muskietennet. Buiten konden we lekker uitrusten en relaxen en ons vermaken met een potje pool. Ook andere toeristen vergezelden ons later op de dag (waaronder twee andere Nederlanders, nadat ik eerder in het restaurant al een Haags meisje was tegengekomen... wij Nederlanders zitten ook overal!). Muggen waren helaas overal. Ander dierlijk gezelschap bestond uit een schreeuwend varken, een snuffelende hond, twee eivormige vogels en twee andere vogels, waarvan er een dood op de bodem van z'n kooi lag en de andere hem een uur later volgde. We hadden honger en waren blij dat we om 18 uur kreukelpatat voorgeschoteld kregen. We moesten echter nog een uur langer wachten op het echte diner. Gelukkig was het geen probleem om dit op te krijgen, aangezien de verschillende gerechten lekker genoeg waren om onze magen te vullen. De vele glaasjes zelfgebrouwen rijstewijn maakten er vervolgens een gezellige avond van en lieten ons ook prima slapen op de matrasjes op zolder.

Dinsdag 10 november 2009
Dag 38: Het vervolg van onze trekking

Nadat we enige tijd konden uitslapen (als je tenminste niet wakker werd van de kippen, varkens of honden), werden we om 9 uur getrakteerd op pannenkoeken en fruit. Een uur later ging elk van de drie groepen een voor een weg en begonnen ook wij aan het tweede deel van onze trekking. Vandaag was deze echter een stuk makkelijker dan gisteren. Via een pad kwamen we eerst langs een winkeltje waar ze mooie stenen beelden verkochten. Twee personen waren buiten zelfs bezig deze beelden te maken, wat een leuk gezicht was. Via zandpaadjes met modder en stukken steen liepen we vervolgens enkele heuvels op en af, terwijl we nog steeds een mooi uitzicht hadden op de rijstterrassen met waterbuffels en eenden. Aangezien we de pas er stevig inhielden, kwamen we snel vooruit. Af en toe pauzeerden we echter even voor een slokje water. Nadat we door een bergpaadje omringd door bamboebomen hadden gelopen, kwamen we wat verderop bovenaan een waterval terecht, waar enkele stroompjes water over de rotsen naar beneden gleden. Uiteindelijk gingen ook wij naar beneden, waar we met vele andere toeristen in een restaurantje werden gedropt voor een lunch van noodles. Hier werden we opnieuw belaagd door de lokale bevolking met hun spulletjes ('you buy from me?'). Het bleef in ieder geval een mooi gezicht om de kleine kinderen ons overgebleven eten met elkaar op de grond te delen om het vervolgens op te eten. Alles was voor hen zo primitief en we hadden geen idee hoeveel ze hier op een dag zelf te eten kregen. Iets extra's vonden ze in ieder geval wel fijn. Het was vervolgens nog zo'n 20 minuutjes lopen naar het eindpunt. Misschien maar goed ook, want een van de groepsleden voelde zich opeens totaal niet lekker, wat de rest van de dag helaas aan bleef houden. Met de Russische jeep werden we vervolgens via een grotendeels geasfalteerde weg (het andere deel bestond voornamelijk uit enorme kuilen, rotsblokken of stukken waterval) terug naar Sapa gebracht. Hier konden we vervolgens nog een halve middag doorbrengen, maar aangezien er niet bijster veel te doen was, hebben we ook niet echt veel gedaan. Uiteindelijk hebben we nog wel bij een restaurantje gegeten, voordat we om 18 uur met een busje met andere toeristen werden opgepikt voor de reis terug naar Lao Cai. Hier konden we onze treinkaartjes ophalen, waarna we om 20.15 uur de trein terug namen naar Hanoi. De rust van Sapa en omgeving was weer voorbij. Ik was in ieder geval wel blij dat ik deze trip had geboekt, want hij was zeker de moeite waard!