Dag 198:Komen en gaan(deel 2)
Maandag 24 september 2012

De taxi zette me ruim op tijd af bij het vliegveld, waarna ik me kon inchecken voor m'n vlucht van 14.45 uur. Alhoewel ik bij de incheckbalie meteen aan de beurt was, stond er wel een enorme rij bij de immigratie. Het duurde een behoorlijke tijd voordat ik er eindelijk een ander stempeltje (en stickertje) in m'n paspoort bij kreeg. Ik moest nog enige tijd wachten in de wachtruimte, waarbij ik het niet de moeite vond om bij de paar aanwezige winkeltjes rond te kijken, aangezien hier niet heel veel te zien was. Nou ja, eigenlijk heb ik wel één winkeltje gezien, maar alleen om heel snel nog een klein souvenirtje te kopen van de paar roepies die ik nog overhad. Tot drie keer toe had ik een controle op gevaarlijke objecten, waarvan de laatste zelfs voor de trap naar de vliegtuigdeur was. Het leek mij allemaal een beetje overbodig -vooral als je even later in het vliegtuig een mes krijgt bij je eten-, maar hier bleek men beveiliging belangrijk te vinden. Het vliegtuig vertrok mooi op tijd en we verlieten Nepal. In de lucht waren uiteraard veel wolken, maar zo nu en dan kon ik ertussen de witte bergtoppen van de Himalaya zien. De enorme bergen zagen er imposant uit, net als de groene bergen die ik onder me zag liggen. Ondertussen kon ik ook genieten van een smakelijke maaltijd.

Anderhalf uur later landden we op het vliegveld van Delhi, wat ik nog wel herkende van vier weken geleden. Gelukkig had ik hier nu geen overstap van vele uren, maar hoefde ik slechts een uurtje op de comfortabele banken te zitten voordat ik op weg kon gaan naar de gate. Van alle 26 gates die zich op dit vliegveld bevonden, had ik toevalligerwijs exact dezelfde gate als toen ik vorige keer van Delhi naar Kathmandu vloog. De vlucht die om 19.30 uur (Indiase tijd) zou vertrekken, had Amsterdam echter niet als bestemming. In plaats daarvan vloog het vliegtuig naar Dubai in de Verenigde Arabische Emiraten. Bij het boarden bleek dat mijn stoelnummer van m'n boarding pass niet klopte. In plaats van rij 22 werd me nu een plek op de vierde rij aangeboden, wat tot mijn grote verbazing en vreugde de businessclass bleek te zijn. Bij een Nederlandse vrouw naast me bleek hetzelfde te zijn gebeurd. We konden er zeker niet om klagen. De vlucht van een kleine vier uur was stukken luxer dan gebruikelijk, en dat kwam niet alleen maar vanwege de brede stoelen en de ruime beenruimte. Er was een stopcontactje aanwezig zodat ik m'n netbook weer kon opladen en er was een luxe koptelefoon aanwezig voor het multimediasysteem dat je tussen de stoelen vandaan kon toveren. We kregen meteen drinken aangeboden, evenals een tijdschrift of krant. Ondanks dat we dus niet voor businessclass hadden betaald, kregen we wel het volledige pakket. Het diner was ook erg luxe, waarbij we vanaf een menukaart konden kiezen wat we wilden hebben, waarna er een kleedje op tafel werd gelegd en het eten werd geserveerd. We kregen broodjes, salade en een sierlijk toetje en daarnaast kreeg ik een lekker hoofdgerecht met kipfilet. Het zag er vele malen beter uit dan het standaard vliegtuigeten. Misschien dat ze je op deze manier lekker willen maken om de volgende keer een ticket voor de businessclass te kopen. Voor en na het eten kregen we zelfs warme doekjes. De vlucht van zo'n 3,5 uur verliep prima en om 21.30 uur lokale tijd landden we in Dubai, de welbekende rijke en moderne stad in de woestijn waar op dit moment het hoogste gebouw ter wereld staat. Ik had gehoopt dit gebouw vanuit het vliegtuig te kunnen zien, maar ondanks dat ik wel een zee van lichtjes zag, kon ik de Burj Khalifa niet spotten. Op Dubai Airport kwam ik aan in een redelijk kale transferhal, maar daaronder zag ik wel een modern en luxe winkelgedeelte. Ik kon deze echter nog niet bereiken, omdat ik m'n nieuwe boardingpass nog moest verkrijgen. Wel was ik blij dat ik hier over een stopcontact en een internetverbinding beschikte, zodat ik weer een nieuw reisverslag op internet kon zetten, evenals mijn laatste serie foto's. In de hal tikte de klok langzaam door naar twaalf uur.

Tip van de dag: wil je ook genieten van businessclass maar heb je meestal niet zo'n geluk, dan kun je ook gewoon een ticket voor deze class kopen. Je moet echter wel iets dieper in de buidel tasten.

Opvallend feitje: op het vliegveld van Kathmandu heb je bij de beveiligingscontrole aparte rijen voor mannen en vrouwen.

Dag 199: Het einde van een avontuur
Dinsdag 25 september 2012

Deze dag was nog maar een uurtje oud toen ik me kon inchecken in de transferhal van het vliegveld. Met m'n boardingpass liep ik naar de hoge en lange vertrekhal, waar ik een klein beetje kennismaakte met de cultuur van Dubai. De hal zag er mooi uit, met sierlijke zuilen, een soort ufo's aan het plafond, gouden beelden, hoge palmbomen en vloerbedekking met het patroon van golvend woestijnzand. Grote winkels verkochten zoals gebruikelijk allerlei belastingvrije producten en souvenirstalletjes pronkten met hetgeen waar Dubai bekend om staat: kamelen, de Burj Khalifa, waterpijpen, woestijn en palmbomen en andere hoge gebouwen. De rijkdom was duidelijk. Toch had ik niet de gelegenheid om de stad zelf te zien en zal ik deze moeten bewaren voor een stedentrip in de toekomst. Wel had ik nog genoeg tijd om rond te dolen en nog meer van m'n reisverhaal in te halen. Even na drieën begon de boardingprocedure voor het vliegtuig dat mij naar m'n eindbestemming zou brengen: Amsterdam. Het was m'n zoveelste vlucht van deze reis, maar ditmaal was het toch echt de laatste. Terwijl het buiten nog steeds donker was, vertrokken we netjes om 3.55 uur, waarna een lange en vermoeiende vlucht volgde. Amsterdam kwam steeds dichterbij, Nederland kwam steeds weer een stukje dichterbij en m'n echte thuis in Den Haag was ook niet ver meer weg.

Tevergeefs probeerde ik om in het vliegtuig te slapen. Gelukkig zou ik thuis weer bij kunnen slapen, want de komende paar dagen heb ik weinig plannen en heb ik daardoor alle tijd om uit te rusten van een avontuur dat maar liefst 199 dagen heeft geduurd. Maar ook keek ik ernaar uit om m'n familie en vrienden weer terug te zien, m'n verhalen met iedereen te delen en al m'n foto's aan iedereen te tonen. In de tussentijd zijn er bepaalde personen verhuisd en uiteraard wil ik die een bezoekje brengen. Maar ook wil ik m'n reisverslag weer in een boek bundelen, zoals de vorige keer, en wil ik mooie fotoalbums samenstellen van m'n foto's. Tijdens m'n afwezigheid van een half jaar zullen er vast nog meer dingen zijn die ik gemist heb en het is nu tijd om deze in te halen. En daarnaast is het uiteraard tijd om over de toekomst na te denken. Op dit moment staat nog helemaal niets vast en ligt de hele wereld voor me open. Ik zal op zoek moeten gaan naar een baan, want anders zullen reisplannen voor de komende jaren natuurlijk nooit werkelijkheid worden. Zo'n reis als deze smeekt natuurlijk om meer en ik weet zeker dat ik met gemak nog veel meer reizen kan bedenken. Of het opnieuw zo'n lange reis wordt, valt te betwijfelen, maar dat neemt niet weg dat ik geen korte reizen meer kan maken. De toekomst zal het allemaal wel uitwijzen. Azië 3.0 zal ik in ieder geval niet uitsluiten. Azië is en blijft namelijk een prachtig continent waar iedereen eens geweest zou moeten zijn. Het is als liefde op het eerste gezicht en is een plek waar je, als je er eenmaal bent geweest, altijd naartoe terug zal willen gaan. Maar eerst is het voor mij tijd om bij te komen van m'n lange vlucht, morgen m'n verjaardag te vieren en met veel plezier terug te kijken op een waanzinnige tijd in de Filipijnen, Japan, Zuid-Korea, Indonesië, Maleisië, Singapore en Nepal. De hoeveelheid plekken die ik heb gezien is enorm, de hoeveelheid activiteiten die ik heb ondernomen is enorm, de hoeveelheid mensen die ik heb ontmoet is enorm, de hoeveelheid hapjes die ik heb gegeten is enorm, de hoeveelheid voetstappen die ik heb gezet is enorm en de hoeveelheid goede herinneringen die ik heb is enorm. Het was een tijd waarvan ik blij ben deze te hebben kunnen beleven, een tijd die ik voor geen goud had willen missen en een tijd die ik nooit van m'n leven meer zal vergeten!

Tip van de dag: als je voor langere tijd op reis gaat, zorg dan dat je voldoende schijfruimte op je computer hebt staan om al je foto's kwijt te kunnen. Zo ben ik bijvoorbeeld bijna 60 GB kwijt aan zo'n 14.000 foto's! Voor de liefhebber, dat waren er gemiddeld dus 70 per dag en is bijna twee keer het aantal foto's van m'n vorige reis door Azië, terwijl ik slechts een maandje langer ben weggebleven. En om de statistieken dan compleet te maken: m'n totale reisverslag bestaat uit bijna 236.000 woorden, wat een daggemiddelde oplevert van 1186; ook dit is beduidend meer dan de vorige keer, toen ik ‘slechts' 130.000 woorden had, met een gemiddelde van 765 per dag!

Opvallend feitje: ik heb nu al heimwee.

Opmerking: bij deze wil ik ook jullie als lezers ontzettend bedanken. Ik hoop dat jullie hebben genoten van de verhalen. Het was me een genoegen om m'n verhalen met jullie te delen. Elke keer keek ik weer uit naar de ontzettend leuke reacties die ik van jullie heb gekregen, op zowel de verhalen als de foto's! Het gaf me telkens weer die extra stimulans om m'n best te doen op het schrijven van interessante en afwisselende verhalen. Mocht iemand interesse hebben om álle foto's te bekijken, stuur me dan even een berichtje, want dan stuur ik je de link waar deze online te vinden zijn. Ik hoop jullie allemaal terug te zien bijeen volgende reis, want dan is deze blog natuurlijk ook weer van de partij! Nogmaals bedankt en tot ziens!