Singapore, deel 2

Dag 146: Lights, camera, action!
Vrijdag 3 augustus 2012

Ik stond niet al te vroeg, maar zeker ook niet al te laat op, waarna ik na een ontbijtje de MRT nam naar Harbourfront. Op de bovenste verdieping van de Vivocity Mall bevond zich het beginpunt van een monorail naar Sentosa Island, een eiland iets ten zuiden van Singapore. Alhoewel het ook mogelijk was geweest om met de kabelbaan te gaan vanaf het nabijgelegen Mt. Faber Park, was de monorail een stuk eenvoudiger. Sentosa is in de laatste jaren uitgegroeid tot een waar entertainmenteiland, enigszins vergelijkbaar met het kunstmatige Odaiba in Tokio. Terwijl de ontwikkeling op Sentosa nog steeds in volle gang is, is een groot aantal attracties al geopend. Zo heeft het aan de zuidzijde een kunstmatig strand met enkele resorts. Uiteraard was dit niet de reden waarvoor ik naar Sentosa wilde gaan, want ik zal nog genoeg stranden gaan zien als ik volgende week naar Bali in Indonesië reis. Een reusachtig aquarium was nog niet geopend, maar wel kon je er golfen en een ritje maken op een Segway, waarvoor een heel circuit was aangelegd. Daarnaast waren er enkele losse attracties voor de kinderen te vinden. De grootste toeristentrekker is echter Sentosa Resorts World, een gebied met diverse musea, restaurants, winkels, een Hard Rock Café en Universal Studios Singapore, welke eind 2010 is geopend. Het had me altijd al leuk geleken om een bezoekje te brengen aan deze Studios en alhoewel ik al de mogelijkheid had om dat in Osaka in Japan te doen, heb ik dat destijds niet gedaan omdat ik al bij DisneySea was geweest. Maar nu we een paar maanden verder zijn, leek dit nu wel een bezoekje waard. En als grote filmliefhebber zou het ongetwijfeld een leuke ervaring zijn. Ik kocht een kaartje voor de Sentosa Express, waarmee ik naar het eiland zou kunnen rijden en later op de dag weer terug zou kunnen komen. De monorail reed vrij frequent en toen ik er eenmaal in zat, kon ik uitkijken over de haven van Singapore, met veel schepen en containers.

Aangekomen bij de Universal Studios was het park net geopend en mensen hadden zich verzameld in de rij om naar binnen te mogen. Achter ons draaide het welbekende Universal-logo rond, een grote wereldbol. Op de achtergrond klonk bekende muziek van diverse films. Het park was in diverse themazones ingedeeld en elk had een diversiteit aan attracties, restaurants en souvenirwinkeltjes, allemaal geheel in bijbehorende stijl, uiteraard. Zoals gebruikelijk liep ik eerst door een hoofdstraat met winkeltjes heen. Op de grond lagen de sterren van Hollywood-acteurs, maar deze waren helaas niet al te bekend. Een winkeltje verkocht poppetjes van Betty Boop, terwijl er iets verderop een vrouw van vlees en bloed stond te poseren in het rode pakje van Bettty. Zoals te verwachten viel in het midden van de zomer, was het druk, maar het was bij lange na niet zo druk als dat het had kunnen zijn. Waarschijnlijk zal het morgen of overmorgen nog vele malen drukker zijn. Dat was voor mij uiteraard voordelig, aangezien de wachtrijen zodoende niet overvol stonden. In het midden van het park lag een groot meer, waarvandaan ik al enkele attracties zag staan, waaronder een zeer angstaanjagende achtbaan. Ik liep de eerste attractie in die ik tegenkwam, ‘Lights, Camera, Action' van de regisseur der regisseurs, Steven Spielberg. Door een gang met allemaal filmposters liep ik naar een ruimte waar Steven een introductie gaf op hetgeen dat zou gaan komen. In de volgende ruimte was een boothuis nagebouwd en er zou een enorme orkaan op weg zijn. Terwijl iedereen aan de zijkant stond, begon het in het water te regenen en brak achter het raam de hel los. Het boothuis werd langzaamaan gesloopt, kleine bootjes schommelden heen en weer, vielen om, vlogen in brand en tot slot van rekening kwam er een enorm schip het huis binnenvaren. Het was vermakelijk en zette meteen de toon voor de rest van de dag. Door een straat waar delen van New York waren nagebouwd -er stond zelfs een replica van de Public Library- kon je bij een kraampje met Koekiemonster (met de tekst ‘Me Want Cookie!') je honger stillen tegen een uiteraard absurd hoog bedrag. Ik kwam iets verderop uit bij de nieuwste en misschien wel meest spectaculaire aanwinst van het park, ‘Transformers: The Ride'. Er was hier, net zoals in DisneySea, een speciale rij voor soloreizigers om lege plekken in de wagentjes in op te vullen, maar helaas dachten enkele koppels en gezinnen hier ook van te profiteren, zodat ik alsnog zo'n drie kwartier moest wachten voordat ik in een karretje kon stappen. Ondertussen had ik de waarschuwingen van Bumblebee en Optimus Prime op de schermen al vaak genoeg gehoord. Het was tijd voor de rit en deze was het wachten zeker waard. Het was een attractie die erg uniek was en maakte gebruik van een bewegingssimulator en een rails. We hadden allemaal een ‘beschermende bril' op en konden daarmee kijken naar de zeer indrukwekkende 3d-beelden die op enorme schermen werden afgespeeld. Met het karretje reden we naar een scherm, waarna levensgrote Transformers zeer dichtbij in beeld werden gebracht. Uiteraard ging het om een strijd met de Autobots en werden we behoorlijk heen en weer geslingerd in de gevechten. De bewegende simulator zorgde daar voor en het leek vaak behoorlijk echt. Het was een intense en realistische rit van een paar minuten en vol enthousiasme kwam ik weer naar buiten. Ik was er klaar voor om alles nog net wat intenser te maken.

De achtbaan die ik had gezien, was van Battlestar Galactica en bestond uit twee verschillende banen. Het was een ‘duelling rollercoaster', waarbij de ene baan blauw was en de andere rood. Beide waren erg snel en intens, maar terwijl de ene een normaal karretje had en nooit over de kop ging, hing je bij de andere onder de baan en maakte je een looping en enkele schroevendraaiers. Voor beide was je relatief snel aan de beurt en ik koos voor de milde variant. Dat leek me voor nu wel eng genoeg. Het was inderdaad een heftige achtbaan, ging behoorlijk hard, maar was stiekem toch wel erg gaaf. Toch hoefde de andere variant van mij niet zo. Bagage kon je tijdens de rit achterlaten in een locker, evenals bij de volgende attractie die ik bezocht. Ik was aangekomen bij een grote tempel met Anubis-figuren. Hier binnen was een donkere achtbaan van The Mummy gevestigd en ook hier kon ik het wagentje snel bereiken. Het was een spannende en snelle rit door het donker, met af en toe lichtgevende spookachtige figuren en effecten. De verrassing in de achtbaan zat hem in het feit dat we een deel achteruit gingen. Na de rit liep ik langs de poort van Jurassic Park, aangezien er een show zou beginnen. Waterworld is een film waarin mensen op houten nederzettingen op het water leven, waarbij er vaak genoeg onderlinge strijd uitbreekt. In een groot theater werd een deel van deze film in live-action nagespeeld. Het publiek kon plaatsnemen in drie verschillende zones: de ‘dry'-zone, the ‘you may get wet'-zone en de ‘you wil get soaked'-zone. Alhoewel dit in zekere zin gold voor tijdens de show -het podium bestond voornamelijk uit water- gold dit eigenlijk meer voor de pre-show, waarbij entertainers op zeer lollige wijze het publiek wisten te vermaken tot de echte show begon. Ze hadden waterpistolen bij zich en vonden het zeker niet erg om mensen vooraan nat te spuiten. Er werden grapjes uitgehaald en onoplettende gasten kregen soms een aardige scheut water over zich heen. Sommige Aziatische toeristen probeerden zich te beschermen met een paraplu, maar ja, dan hadden ze maar niet in dat vak moeten gaan zitten. Het ging zelfs nog een stapje verder en ook volle emmers water werden er tevoorschijn gehaald en soms volledig omgekieperd over mensen. De show zelf was ook erg vermakelijk, met enkele bootjes die over het water scheurden en mannen en vrouwen die elkaar met pistolen beschoten. Soms lieten ze zich van grote hoogte aan touwen naar beneden glijden, of vielen ze ‘dood' neer in het water. Alles was in het Engels, dus het was geen probleem om de show te volgen. Zo nu en dan vond er een explosie plaats, en verscheen er op een gegeven moment zelfs een klein vliegtuigje ten tonele.

Na een veel te dure lunch nam ik een kijkje in Madagascar, waar in een groot schip een boottocht te vinden was langs vele kleurrijke en bewegende poppen uit de Madagascar-films. Het was een vrolijke bedoeling en werd uiteraard afgesloten met het aanstekelijke ‘I like to move it'. Het was een mooie introductie op de volgende boottocht. Ik stapte Jurassic Park binnen, liep langs enkele dinosaurussen en betrad de River Rapids, een tocht in een ronde bumperboot over een woeste rivier. Onderweg kwamen we enkele dinosaurussen tegen en hoopten we dat het bootje zo zou draaien dat je niet heel nat werd. Behoorlijk nat werden we op het laatst toch wel, aangezien er een hoge splash volgde. Gelukkig was het lekker weer, dus opdrogen was niet zo moeilijk. Opdrogen kon ook enigszins op een andere manier; natuurlijk kon je betalen voor een grote droogcabine, maar je kon ook de Canopy Flyer betreden, waarbij je onder een enkele rails hing en over het gebied heenvloog om uit te waaien. Ten slotte was Far Far Away nog te vinden in het park, met het grote kasteel uit de Shrek-films. Hierin konden we kijken naar een 4d-film van Shrek en kornuiten, waarbij je uiteraard weer waterdruppeltjes naar je toe gespoten kreeg, een zuchtje wind voelde, de stoel voelde bewegen en je rattenstaartjes tussen je benen voelde. Om m'n dag in de Universal Studios af te sluiten, ging ik zitten tussen het publiek van MonsterRock, een show waarbij klassieke monsters, zoals Dracula en Frankenstein, in een erg modern jasje waren gestoken en ronddansten en rocknummers zongen. Het was helaas niet zo spectaculair als de beschrijving dat deed vermoeden.

De middag was hiermee alweer ten einde gekomen en voldaan liep ik met een grote glimlach het park uit. Met de monorail reed ik terug naar Vivocity. Alhoewel ik er al een lange dag op had zitten, was m'n dag nog niet voorbij. Er stond namelijk ook het een en ander op het programma voor de avond. Zoals ik gisteren al had laten weten, zou ik vandaag een diner hebben met iemand met wie ik gisteren wilde gaan lunchen. Toen ik in Zuid-Korea was, had ik in zowel Busan als Seoul Roy ontmoet. Hij was toen op reis was door dat land, maar kwam oorspronkelijk uit Singapore. Hij had me destijds gezegd dat als ik naar Singapore zou komen, ik hem dat zou moeten laten weten, zodat we af zouden kunnen spreken. Alhoewel het niet nodig was voor hem om mij de hele stad te laten zien, leek een diner (of lunch) wel gezellig. Door de regen was hij met de auto naar Vivocity gereden, waar we elkaar om 19.20 uur ontmoetten. Het was een gezellig weerzien. Hij had in eerste instantie het idee om naar de top van Mt. Faber te gaan met de auto, maar vanwege de regen viel dat plannetje letterlijk in het water. We besloten om daarom maar in dit winkelcentrum te blijven. We gingen naar de food court op de bovenste verdieping en namen een avondmaal. Alhoewel Roy deze plek niet zo kende, kende hij wel een erg lekker gerecht. Van het gerecht was ik de naam al eerder, in Kuala Lumpur, tegengekomen, maar ik heb nooit geweten wat het nou eigenlijk was. We namen ‘bak kut teh', een gerecht dat helemaal niet zo schunnig is als het lijkt, aangezien het gewoon om varkensribbensoep gaat. En dat was nog best lekker ook! Terwijl we genoten van deze maaltijd, kletsten we met elkaar en wisselden we verhalen uit over onze gemaakte reis. Na het eten zetten we dit nog even verder bij de Starbucks onder het genot van een drankje. Tegen tienen zeiden we elkaar alweer gedag; het was een vermakelijk avondje geweest en we waren blij dat we elkaar weer even hadden kunnen zien.

De reden dat ik Roy al iets eerder verliet, was niet zozeer omdat ik moe was (alhoewel ik dat wel een klein beetje was), maar omdat ik nog een afspraak had staan. Teann had me namelijk uitgenodigd om met haar en enkele van haar vrienden op stap te gaan. We hadden afgesproken bij een MRT-station, dicht in de buurt van een gebied met een viertal ‘quays' (o.a. Boat Quay, Clarke Quay en Robinsons Quay). Deze buurt is in Singapore het meest populaire uitgaansgebied, vooral in het weekend. In de wijk, langs de Singapore River, waren enkele straatjes te vinden, waarin zich vele bars bevonden. De straten waren overdekt, waar we blij om waren, want het druppelde zo nu en dan nog steeds. We liepen eventjes rond en namen vervolgens een kijkje bij een andere quay, waar het een stuk rustiger was. We liepen weer terug naar de andere en Teann merkte op dat het relatief rustig was vanwege de regen, ook al waren er op dat moment nog genoeg mensen te vinden. Uiteindelijk wist Teann haar vrienden te vinden en enige tijd hebben we bij het water rondgehangen om met elkaar te kletsen. Het waren gezellig mensen en een enkeling herkende ik nog van de avondwandeling eerder deze week. De gebouwen aan het water waren mooi verlicht, net als enkele bruggen die over het water liepen.

Na een tijdje splitste de groep zich enigszins op en liep ik met enkelen een kant op waar zich een comedyclub bevond. Helaas konden we vanavond niet gratis naar binnen en hadden we geen zin om te betalen. Hier splitsten ook Teann en ik ons uiteindelijk af van de groep, aangezien ze me nog een paar dingen wilde laten zien. Ook in het donker zag Singapore er mooi uit en we begonnen aan een erg lange avond- en nachtwandeling langs enkele mooi verlichte gebouwen. We namen foto's bij enkele standbeelden, keken naar de verlichting van enkele gebouwen, evenals de gekleurde lampen van een brug en liepen verder door de stad. We kwamen langs een monument dat bestond uit vier lange eetstokjes en stopten zo nu en dan om de voeten te laten rusten. Ook namen we een kijkje bij de baai, waar we het mooi verlichte Marina Bay Sands zagen staan. Tevens stond hier de Merlion, een wit standbeeld van een leeuw, dat min of meer het boegbeeld van de stad was. Normaalgesproken zou de leeuw water uit zijn mond moeten laten spuiten, maar omdat deze onder renovatie stond, werkte hij niet. Gelukkig was hij niet helemaal afgeschermd en kon ik er alsnog een foto van maken. Het was een gezellige wandeling, welke eindigde in Little India. In m'n hostel kon ik na een erg lange, maar ontzettend vermakelijke dag, nog even de ogen sluiten. Het was me het dagje, avondje en nachtje wel, en het zou een voorbode zijn van wat er nog zou komen de volgende twee dagen. Maar als die net zo plezierig zouden worden als vandaag, dan zou ik dat zeker niet erg vinden!

Tip van de dag: benut al je uurtjes goed als je maar een paar dagen in Singapore bent!

Opvallend feitje: op de noordoostlijn van de MRT ontbreekt halte NE2 tussen NE1 en NE3.

Dag 147: Slingerend door Singapore
Zaterdag 4 augustus 2012

Alhoewel gisteravond redelijk ongepland was, had Teann me in Borneo al aangeboden om me tijdens mijn weekend in Singapore door de stad te leiden. Ondanks dat ze er nog niet heel lang verbleef, bleek ze een perfecte gids te zijn voor bijna alles wat er maar te vinden was. Misschien hielp het feit dat ze er juist tijdelijk woonde wel mee, aangezien je als toerist veel meer geneigd bent om van alles te bezoeken. Hetzelfde kan ik waarschijnlijk zeggen, als ik mijn kennis over Nederland en enkele van de landen hier met elkaar vergelijk. In de vroege morgen liepen we naar Mustafa Center, een groot winkelcentrum in Little India. Alhoewel het hier zeker niet modern was, was er wel ontzettend veel te vinden. De Lonely Planet had het zelf al omschreven als: ‘als het hier niet te vinden is, vindt je het nergens'. We keken rond over enkele afdelingen met verschillende waren en merkten op dat we zo goed als de enige bezoekers waren. Het was waarschijnlijk nog veel te vroeg. We hadden niets nodig, behalve een ontbijt, dus zijn we op zoek gegaan naar het dichtstbijzijnde MRT-station -ook Teann kent niet alle straatjes uit haar hoofd-, om vervolgens af te reizen naar Chinatown, niet heel veel verder. Chinatown was min of meer zoals elke Chinese wijk ter wereld, met vele smalle straatjes, kleurrijke gebouwen, kleine eettentjes, authentieke winkeltjes en rode lampionnen. Eén hoog gebouw viel op vanwege fel gekleurde muren en grote rode Chinese tekens. Naast de restaurantjes waren er ook food courts, met allemaal kleine stalletjes en tafeltjes en stoeltjes. De chicken rice zag er prima uit om mee te ontbijten. We deelden de portie, want we waren van plan nog veel meer kleine hapjes te nemen gedurende de dag. In de wijk was tevens de City Gallery te vinden, een gebouw waarvan we alleen de lobby bezocht hebben. Hierin lag namelijk een enorme plattegrond van de stad, waarbij alle gebouwtjes met houten blokjes waren nagemaakt. Het zag er mooi uit en gaf een zeer goed beeld van de stad. Toch is de plattegrond aan een update toe, want Marina Bay Sands stond er nog niet op, net als enkele nieuwe plekken op Sentosa Island.

In Chinatown hadden we eerder al een heel klein tempeltje gezien, maar we gingen nu naar een hele grote nieuwe tempel. Het was de Buddha Tooth Relic Temple, welke qua opbouw wel iets weghad van de kastelen die ik in Japan had bezocht. De rode tempel bestond namelijk uit meerdere verdiepingen, met op de begane grond de tempelhal en op de verdiepingen daarboven een museum. In de hal was een ceremonie bezig; vele boeddhisten waren aan het bidden, terwijl enkele anderen bepaalde rituelen uitvoerden. De hal glom van het goud; niet alleen het centrale Boeddhabeeld had deze kleur, maar de vele versieringen ook. Langs de wanden bevonden zich duizenden kleine Boeddhabeeldjes. In een enorm raster waren ze allemaal in hele kleine nisjes opgesteld. Met de lift gingen we naar het dak van de tempel, waar een tuintje met steentjes, plantjes en bloemetjes te vinden was. Tevens was hier een grote gouden cilinder te vinden waar mensen met de klok mee omheen liepen. Ze trokken de cilinder mee om deze te laten draaien. In het museum keken we naar talloze verschillende Boeddhabeelden, afkomstig uit diverse landen in Azië. Toen we weer naar buiten liepen, merkten we dat het weer totaal was omgeslagen. Een enorme stortbui was losgebarsten en het leek niet alsof deze binnen een minuut zou ophouden. Als je hier maar een paar seconden doorheen zou lopen, zou je al helemaal doorweekt zijn. Zo'n tien minuten bleven we onder het afdakje staan wachten, in de hoop dat het op zou klaren. Dat gebeurde niet en we renden vervolgens supersnel om de straat over te steken en daar onder de afkappingen van winkeltjes te schuilen. Het was opvallend hoe nat je kon worden in zo'n korte tijd. Bij een volgende poging om de straat over te steken, wachtten we totdat iemand met een grote paraplu zou passeren. Dit duurde niet heel lang en onder grootmoeders paraplu staken we vervolgens de straat over naar een andere food court. Hier verkochten ze heerlijke en opvallend goedkope fruitsappen, waardoor het in ieder geval een gezond begin van de dag was. Bij een kleine bakker kochten we twee kleine eiertaartjes voor later op de dag, voordat we bij een Chinees zaakje zijn gaan lunchen. De noedels die hier werden verkocht, werden door de eigenaar helemaal handmatig gemaakt. En niet alleen handmatig, maar ook vers. Na je bestelling gaat de man aan de slag met deeg om daar enkele dikke slierten noedels van te maken. De noedelsoep met varkensvlees smaakte daarom extra vers, net als de dumplings.

Ondanks dat we nog steeds in Chinatown zaten, bevond zich hier tevens een grote en populaire hindoetempel, de Sri Mariamman. Boven de ingang van het tempelcomplex was een toren te vinden met allemaal heel gedetailleerde beeldjes. De stijl hiervan kwam min of meer overeen met de Batu Caves in Kuala Lumpur, aangezien dat ook een hindoetempel was. De tempel zelf had nog meer van dit soort beeldjes aan de buitenkant en was daardoor erg fraai. We liepen verder en kwamen langs een klein winkelcentrumpje waar Teann vol trots het Canada House wist aan te wijzen -ze is immers Canadees-, met aan de zijkant van het gebouw het bekende rode eikenblad. We kwamen weer uit bij de Singapore River, in het gebied waar we gisteravond ook al hadden gelopen. Bij het water stond een kunstwerk van kinderen die op het punt stonden om in de rivier te springen. Heel wijselijk deden wij dit niet, maar liepen we wel langs een muur vol met graffiti (met leuke afbeeldingen, zoals een pandabeer) om verder te genieten van het uitzicht over de rivier, met daarachter de verschillende quays en de hoge en moderne gebouwen van het zakendistrict.

Na een tijdje kwamen we uit bij een kathedraal, want ook deze zijn in de stad te vinden. De kathedraal zag er van buiten mooi uit en rondom het gebouw was een pleintje te vinden met terrasjes en enkele westerse cafeetjes. Of de kathedraal nog steeds officieel in gebruik was, wist ik niet, maar wel wordt deze zo nu en dan gebruikt voor speciale gelegenheden. Zo ook vandaag, aangezien men bezig was een sjiek banket op te zetten. Een andere kathedraal aan de overkant van de straat was nog wel in gebruik en we betraden deze om zowel de binnenkant te kunnen bekijken en eventjes uit te rusten. De binnenkant was niet heel spectaculair, maar wel hingen er enkele Latijnse teksten, stonden er beelden en zagen we een groot orgel. Nadat we opnieuw een stukje verder waren gelopen, troffen we de Sultan Mosque aan, een grote moskee waar ik door één van de vriendelijke werknemers een rondleiding kreeg door de ruimtes voor de mannen. Teann mocht hier niet mee, maar wel kon ze de kleinere vrouwenvertrekken bekijken. De man vertelde me op een mooie en kalme manier over de islam en liet me vol trots de spreuken aan de muren zien, evenals de kleine geschilderde patroontjes. In de gebedsruimte waren enkele mensen aan het bidden, alhoewel het tijdens de normale gebedsuren helemaal vol zou zitten. Het was een bijzonder bezoekje. Het was ook meteen het laatste bezoekje van deze drukke dag en we liepen terug naar het hostel (dat niet heel ver was) om enige tijd uit te rusten.

Met een zwembroek in m'n tas -de reden volgt zo meteen- verlieten we het hostel om ergens in de wijk te gaan dineren. We vonden een aardig Indisch restaurantje, maar mochten hier op dit tijdstip, rond 18.30 uur, niet aan een tafel gaan zitten. Vanwege de ramadan waren alle tafels gereserveerd voor moslims. Nogal discriminerend, wat mij betreft, maar wel konden we een maaltijd afhalen. Ook best, dan zouden we deze later op de avond wel opeten. We namen vervolgens het openbaar vervoer naar het appartement van Teann, aangezien ook zij haar badkleding wilde halen. Een echt appartement was het echter niet echt te noemen. Nou ja, het was wel een klein appartement in een hoge en brede flat, maar ze had slechts één van de kamers, aangezien ze inwoonde bij een familie met een Chinese man, een westerse vrouw, twee kleine kinderen en een hond. Ze had de kinderkamer gekregen, want glow-in-the-dark-sterren hingen nog steeds aan het plafond en Chinees-Engelse kinderboekjes lagen hier en daar verspreid. Vanaf de galerij was in de verte een nogal futuristisch gebouw te zien, met zowel puntige als ronde vormen. Het had ook wel iets buitenaards. Met de bus zijn we vervolgens doorgereisd naar Orchard Road, waar Teann in de buurt was uitgenodigd voor een pool party in de tuin van een spa. We hadden geen idee wat we hier zouden aantreffen, maar kwamen als eerste een barbecue tegen met sateetjes en vervolgens een aardige hoeveelheid mensen, waarvan ik sommigen nog herkende. Het zwembad zelf stelde niets voor en het was daarom meer een feestje in de buurt van een zwembadje, dan in het water. Vele mensen hadden eten meegenomen en wij grepen ook deze gelegenheid aan om ons Indische eten naar binnen te werken. Als toetje konden we genieten van de ‘bean curd', een soort puddinkjes, die iemand had meegebracht. Er werd veel gekletst en een of andere gast gaf een indrukwekkend showtje met een drietal ronddraaiende ballen in zijn hand en over zijn lichaam. Iemand begon ook nog te zingen van achter een piano.

Het feestje was op zich aardig, maar toch zijn we niet heel lang gebleven. Terwijl er door enkele mensen ‘beer pong' werd gespeeld, verlieten wij de plek en namen we de bus naar Marina Bay Sands. Elke avond wordt hier namelijk enkele malen een licht- en geluidsshow opgevoerd en ondanks dat Teann deze al een paar keer eerder had gezien, vond ze het niet erg om er nogmaals met mij heen te gaan. We namen plaats op de trappen en waren precies op tijd. In het water van de baai gingen drie fonteinen aan, waarbij het opspuitende water als doek werd gebruikt voor videobeelden. Terwijl hierop de verschillende stadia van een levenscyclus werden vertoond, werd op de achtergrond muziek gespeeld. Tot slot werden we ook nog getrakteerd op zeepbelletjes. De show duurde slechts zo'n vijftien minuten, maar was wel de moeite waard om te zien. Teann wilde me vervolgens Avalon laten zien, een club die gevestigd was in een glazen gebouw op het water. We waren hier aan de vroege kant en het was nog ontzettend rustig. Het duurde dan ook niet lang voordat we weer vertrokken. We hadden in ieder geval een foto kunnen maken bij een apparaat, welke vervolgens naar je toe gemaild zou worden. We liepen het grote winkelcentrum in en waren eigenlijk wel nieuwsgierig naar hoe een casino er van binnen uit zou zien; beiden waren we namelijk nog nooit in een casino geweest. We hadden niet de intentie om te gaan gokken, maar waren gewoon benieuwd naar de verschillende spellen en tafels. Na inspectie van mijn paspoort en mijn departure card kon ik gewoon naar binnen, maar bij Teann wilde dit niet lukken. Omdat zij hier langer verblijft vanwege haar werk, heeft ze een ander visum en moest ze per se haar ‘green card' tonen, een soort werkpas die ze nu niet bij haar had. We liepen daarom terug naar buiten en dronken onze teleurstelling weg met het meest bekende drankje van de stad: de Singapore sling. Alhoewel het drankje buiten Singapore redelijk bekend is, wordt het hier zelf nauwelijks gedronken. Het is daarmee eerder populair bij toeristen, dan bij de lokale bevolking. Toch smaakte het verrassend zoete drankje best lekker.

Het was ondertussen al behoorlijk laat en de gewone bussen reden niet meer -de busdiensten stoppen rond middernacht-, waardoor we op zoek moesten gaan naar de nachtbus. We liepen enige tijd rond, maar konden geen halte vinden waar een geschikte bus zou vertrekken. Teann wist nog wel een andere halte, maar die was net wat te ver weg om nog naartoe te lopen. We besloten daarom maar een taxi te nemen, met een Chinese chauffeur die maar met moeite begreep waar we naartoe wilden gaan. Na een tijdje lukte het dan toch om afgezet te worden in een park naast Mt. Faber. We bevonden ons op een heuvel en na een klein stukje lopen kwamen we uit bij de Henderson Bridge. Deze brug had een opvallende architectuur aangezien deze helemaal golft, aan zowel de buitenkant als de binnenkant. Het was een brede en lange houten voetgangersbrug over een vallei met bomen. We hadden enigszins pech, want de mooie verlichting aan de buitenkant stond niet aan, alhoewel we op de brug zelf nog wel enig licht van de lampen hadden. Ondanks het tijdstip waren we niet de enigen op deze redelijk afgelegen brug. Het leek echt een hangplek te zijn voor jongeren, maar dan zonder de overlast zoals in Nederland. De brug was een prima plek om nog even te relaxen aan het eind van deze behoorlijk lange en actieve dag. Het was wel een erg mooie en leuke dag en we keken dan ook erg uit naar morgen, waarop we opnieuw genoeg plannen hebben!

Tip van de dag: er is een ontzettend groot aantal buslijnen te vinden in Singapore, waardoor je overal kunt komen. Maar heel snel zijn ze niet vanwege het drukke verkeer en de vele plekken waar ze stoppen. Als je haast hebt, kun je dan ook beter de MRT nemen.

Opvallend feitje: het Engels van de inwoners van Singapore wordt ook wel ‘Singlish' genoemd, aangezien het verweven is met enkele woorden van de moedertalen van de inwoners, de grammatica hier en daar verbasterd is en sommige woorden achterwege worden gelaten.

Dag 148: Op het randje
Zondag 5 augustus 2012

Het zou zonde zijn om op m'n laatste dag in Singapore kostbare tijd te verspillen, dus was het nog vroeg op de dag toen ik met Teann de overgebleven Indische rijst van gisteren als ontbijt opat. Ondanks dat we enigszins moe waren, zijn we met de bus naar Marina Bay Sands gegaan. Achter MBS bevindt zich Gardens by the Bay en beiden hadden we deze grote tuin nog niet gezien. We hadden de tuin wel zien liggen, maar hadden er allebei nog nooit doorheen gelopen, iets dat wel de moeite waard was. Er waren duidelijk pogingen ondernomen om opnieuw een landmark voor de stad te creëren. In het midden van de tuin stonden namelijk een stuk of tien enorme kunstmatige bomen. Het waren zeker geen gewone bomen, maar hadden een kokerachtige vorm met een grotere diameter aan de bovenkant, zoals een vaas met een rand. De bomen waren paars van kleur, maar er groeiden wel echte plantjes tussen het stalen frame door. Het leek erop alsof je enkele bomen kon betreden, een vermoeden dat bevestigd leek te worden toen we zagen dat er een brug was gemaakt tussen enkele bomen, waarover mensen konden lopen om te genieten van het uitzicht. Het had wel iets weg van een scène uit de film Avatar, zo apart zag het eruit. We betraden het park en liepen eerst langs een meer waar libellen rond zouden moeten vliegen, maar deze zagen we niet. Wel zagen we in de verte een groot koepelvormig gebouw waarin een bloementuin zat gevestigd. Deze sloegen we over, maar wel bekeken we de verschillende zones van de behoorlijk tuin. Nette paden waren aangelegd door een Maleise tuin, een Indische tuin en een Chinese tuin. In elke zone stonden borden die meer informatie verschaften over de bijbehorende bevolkingsgroep. Ook waren er enkele afbeeldingen te bekijken en kon je hier en daar ruiken aan bakken met kruiden, alhoewel er niet veel geurtjes op te snuiven vielen. Verder waren er diverse beelden in de tuin geplaatst, waaronder een paar abstracte beelden en sculpturen van beesten. Het was een erg warme dag en de zon brandde fel op onze gezichten. We konden best wel wat verkoeling gebruiken. Gelukkig had Teann hier een perfecte oplossing voor.

Bovenop MBS bevond zich een SkyPark dat je tegen betaling kon bereiken, waarna je een mooi uitzicht over de stad en de baai van Singapore zou hebben. Hotelgasten hadden echter de mogelijkheid om ‘gratis' een ander deel van het dak te bezoeken. Naast het SkyPark bevond zich namelijk een zwembad, welke te bereiken was via de lift. De lift was echter alleen toegankelijk voor gasten die aan de bewakers hun gastenpasje konden tonen, waarna ze het pasje in de lift konden steken om de bovenste verdieping te bereiken. Nu waren wij geen gasten, maar Teann wist toch een manier om boven te komen. Ze had via-via namelijk een pasje gekregen en ze vertelde dat het haar al eerder was gelukt om in het zwembad te komen. Het was een kwestie van een klein leugentje vertellen en geluk hebben; het pasje was namelijk verlopen en zou niet werken in de lift. We verzonnen een kamernummer voor het geval een bewaker dat ons zou vragen, deden ons voor als hotelgasten en liepen op de lift af, waar we slechts even met ons pasje naar de bewaker hoefden te zwaaien. Omdat ons pasje niet zou werken in de lift, waren we afhankelijk van andere gasten die ook naar boven zouden gaan. Toen we aan kwamen lopen, stapten er tot onze vreugde gelukkig net twee andere gasten de lift in, waardoor we ons bij hen konden voegen en hen de lift lieten bedienen met hun pasje. We waren blij dat we zonder problemen boven konden komen en kleedden ons in de badkamer snel om. Het zwembad op het dak was er niet zo een als alle anderen, aangezien het hier een zogenaamde ‘infinity pool' betrof. Het zwembad was helemaal aan de rand van het dak gebouwd en het water reikte helemaal tot de rand. Dit leek vanaf de zijkant en in het water het effect te geven dat je zo van het dak af zou kunnen zwemmen. Op deze hoogte en met het prachtige uitzicht over de stad was dat een heel erg vreemd gezicht. In werkelijkheid zat er nog een opvangbak voor het water langs het zwembad, maar deze was lager geplaatst en alleen te zien als je daadwerkelijk over de rand naar beneden keek. We zwommen rond in het frisse water en genoten van verfrissend citroenwater dat gratis in te schenken was. We konden op ligbedjes met een grote handdoek zonnen en ons laten wegsmelten in een warme jacuzzi, met een uitzicht over de vreemde bomen van het park. Het was allemaal erg luxe en het stelde ons in staat om heerlijk te relaxen.

Later in de middag verlieten we het zwembad en liepen we naar het casino dat we gisteren niet konden betreden. Ditmaal had Teann wel haar werkpasje meegenomen, waardoor we ditmaal wel allebei werden toegelaten. We hebben geen enkele cent uitgegeven om te gokken, maar wel was het apart om rond te kijken in het casino. Het complex zag er erg netjes uit en was verspreid over drie verdiepingen. Overal stond het vol van gokkasten en tafels voor zekere spellen. Zo waren er analoge, maar ook saaiere, digitale fruitmachines, kon je roulette-‘rien ne va plus- of het dobbelspel ‘craps' spelen, of kon je je geluk beproeven bij enkele Chinese gokspellen. Bij veel tafels was personeel van het casino aanwezig, maar ook waren er vele bezoekers die hoopten hun verzameling munten te vergroten, dat uiteraard niet altijd lukte. We namen enkele gratis drankjes en keken vervolgens nog even rond in het winkelcentrum, waar zelfs een stuk gereserveerd was om te schaatsen. Ondanks dat men hier niet weet wat winter is, kan de lokale bevolking alsnog ijzers onderbinden om over het ijs te glijden. Wij zijn niet gaan schaatsen, maar liepen daar voor in de plaats naar buiten om een stuk verderop bij een straatje met eettentjes vroeg te dineren met rijst en krokant varkensvlees.

Nadat we een stukje hadden gelopen, namen we de bus naar de andere kant van de stad. Hier waren de Botanical Gardens te vinden. Zo goed als elke zondag spreekt Teann hier met een groepje mensen af om tot zonsondergang te frisbeeën op één van de vele grasveldjes. Zo ook vandaag, waardoor Teann zich midden in een potje frisbee stortte, en ik de gelegenheid om iets meer van het park te zien. Het park was behoorlijk groot en ik had geen zin om er helemaal doorheen te lopen. Wel heb ik een paar mooie plekjes aangedaan. Ik liep langs enkele watertjes, liet m'n oog vallen op enkele Romeinse standbeelden en een zonnewijzer, en bekeek een grote hoeveelheid kleine bonsaiboompjes. Er was ergens zelfs een kunstmatige waterval gemaakt en op een andere plek kon je tegen betaling een tuin met orchideeën bewonderen. Er was aardig wat volk aanwezig in het park, maar de meeste mensen trof ik aan op een grasveld bij een klein meertje. In dit meertje was een podium gebouwd, waar op dat moment een groot Chinees orkest aan het spelen was. Ze brachten enkele prachtige nummers ten gehore en ik bleef hier enige tijd zitten om hiervan te genieten. Jong en oud deden hetzelfde, alhoewel sommige hele jonge kinderen liever aan het rondrijden waren op hun fietsjes. Uiteindelijk liep ik terug naar het veldje waarop frisbee werd gespeeld om hier nog even te blijven kijken.

Toen het eenmaal te donker was, verlieten we met z'n allen het park en bezochten we een food court in de buurt. Teann en ik hadden al gegeten en verlieten de groep daarom al snel, waarna we met de bus door zijn gegaan naar Labrador Park. Er zou daar in de avond namelijk een of ander muziekevenement plaatsvinden. Nadat we door het donker over een weg hadden gelopen en het evenement opzochten door te luisteren naar waar de muziek vandaan kwam, troffen we een ‘beach club' aan. We hadden van tevoren gedacht dat er een of ander podium zou zijn waarop bandjes live muziek zouden spelen, maar dit bleek helaas niet zo te zijn. Bij de beach club, zo genoemd omdat het bijna aan het ‘strand' van Singapore lag, kwam er slechts middelmatige muziek uit de speakers. Vele expats (buitenlandse werkers in Singapore) hadden zich hier verzameld om met elkaar te socializen. Het was totaal anders dan we hadden gehoopt en verlieten het terrein dan ook al snel. Met de bus gingen we naar Vivocity om onze leuke dag af te sluiten. Het was tevens een afsluiting van mijn bezoek aan Singapore. Een paar dagen geleden had ik Teann opnieuw ontmoet in Vivocity en hier zou het ook weer eindigen. En wel met een ijsje van de McDonald's die we op het dak hebben opgepeuzeld.

Ik keek terug op een paar hele drukke, maar hele bijzondere dagen in Singapore. Het was een leuke en bruisende stad waarin veel meer te zien en te doen viel dan ik eigenlijk had gedacht. De verhalen van enkele andere toeristen, die me voor gek verklaarden dat ik maar liefst vijf volle dagen zou blijven, waren totaal niet van toepassing bij mij. Sterker nog, ik had nog wel langer willen blijven om enkele resterende bezoekjes te plegen, maar dat ging helaas niet lukken. Er wacht morgen namelijk een vliegtuig op me. Alhoewel de bezienswaardigheden interessant waren, waren het de mensen die ik ontmoet heb, hetgeen dat m'n bezoek onvergetelijk hebben gemaakt. Het was geweldig om meer familieleden te ontmoeten, maar het leukste was toch wel het weerzien met zowel Roy, maar voornamelijk Teann, die een perfecte gids bleek te zijn en me veel meer plekjes heeft laten zien dan ik zelf ooit gezien zou hebben. Singapore heeft in de laatste jaren een grote verandering ondergaan en ik ben er zeker van dat dat in de toekomst ook nog wel door zal blijven gaan. Het geeft me in ieder geval een goede reden om ooit nog eens terug te keren!

Tip van de dag: leer tijdens je reis zoveel mogelijk mensen kennen. Je weet maar nooit wat er uit voort kan komen!

Opvallend feitje: het is echt niet mogelijk om van uit een infinity pool naar beneden te vallen!

Reacties

Reacties

Mama

Whoooh, super om toch nog het vervolg van Singapore te lezen, het was weer een superverhaal, heb het weer met veel plezier gelezen vanuit Benidorm. Doei doei lieverd knuffel van mij en een groet van Opa

Grace

Het was de moeite waard om op Singapore deel 2 te wachten en te lezen.
Heel fijn dat je oude bekenden van je vele reizen weer tegen bent gekomen en een ´gratis´gidse is toch mooi meegenomen.
Jassin, bedankt.

Grace

Jouw gemaakte foto´s in een zin...... WOW.
Je ziet er goed uit en...inderdaad , zie ik een sikje??? Ook Teann ziet er leuk en goed op.
Wat infinity pool betreft, was onlangs bij Discovery te zien hoe het gebouwd-geplaatst werd in een prachtige hoge gebouw.
Heel interessant.

Tonja

Jassin all this is so nice,
everything is so tempting...
I love the photos :)
Best Wishes :)

papa

Hoi gozer, wat hebt jij je weer vermaak. Die attractiepark lijkt mij heel erg gaaf. En zo'n gids als Teann zul je nergens vinden, jij hebt het weer voorelkaar gekregen.
Ontzettend leuk verhaal (en heel informatief voor andere toeristen) en de bijbehorende foto's op Facebook waren fantastisch mooi, veel groetjes en liefs van mij

Teus

leuk om weer wat te lezen, is Singapore nog steeds zo schoon?

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!