Dag 157: Van Bali naar Lombok
Dinsdag 14 augustus 2012

Het was tijd om verder te reizen. Daarvoor moest ik in de ochtend wel vroeg opstaan, want ik zou om 6.30 uur een pick-up hebben naar het boekingsbureautje van Perama, de meest populaire organisatie van Indonesië. Hier vertrok ik een half uur later samen met genoeg andere toeristen in een bus op weg naar het badplaatsje Padangbai. Omdat het maar een kort nachtje was geweest, was het een vermoeiende rit van zo'n anderhalf uur. Een bananenpannenkoek als ontbijt zat er vandaag niet in, maar wel kon ik in de bus m'n ontbijtje van de supermarkt opeten. Aangekomen in Padangbai moesten we een halfuurtje bij het kantoortje wachten, voordat we naar de haven konden lopen om de ferry te betreden. Het was een grote ferry voor zowel passagiers als auto's en trucks. Voordat de ferry vertrok, kwamen er vele mensen langs die je van alles probeerden te verkopen, zoals drinken en pakjes rijst. Ook zongen drie gasten een liedje onder begeleiding van een gitaar, waarbij ze hoopten wat geld te vangen. Een andere gozer probeerde ook geld te verdienen, maar dan op een wel heel vreemde manier. Hij ging voor iedereen staan en begon op een hele vage manier te krijsen en hoopte dat dat indruk zou maken op mensen. Hij wist daarom ook veel minder geld te vangen dan de anderen. Terwijl op de aanwezige televisieschermen een veiligheidsvideo werd afgespeeld met belabberde 3d-animaties, vertrok de ferry netjes om 9.30 uur.

De overtocht duurde een kleine vier uur, waarbij er op de schermen films werden afgespeeld. Ik had geen zin om hier naar te kijken en begon m'n reisverslag van Singapore enigszins in te halen en luisterde daarna op m'n telefoon naar een audioboek van een prequel van The Wheel of Time, waar ik geen boekversie van had. Het meegebrachte boek zou ik op andere momenten nog wel kunnen lezen. Toen de ferry eenmaal was aangekomen op Lombok, waren we in het plaatsje Lembar. Dit was echter niet de eindbestemming, maar gelukkig stond er een bus voor ons klaar om iedereen naar Senggigi te brengen, een populair badplaatsje in het westen van dit grote eiland. Opnieuw hebben we meer dan een uur in de bus gezeten, waarbij we door het landschap van Lombok reden. Dit zag er anders uit dan dat van Bali en leek iets minder ontwikkeld te zijn. Verder waren er geen rijstvelden meer te bekennen, maar was er wel veel boerenland met andere gewassen. Op de achtergrond bevonden zich continu bergen. Aangekomen in Senggigi was het gelukkig niet ver lopen naar de homestay die ik had geboekt. Deze bevond zich op een redelijk afgelegen zijstraat van de hoofdstraat. Ik bereikte de homestay door tussen enkele simpele huisjes te lopen, waartussen kinderen aan het spelen waren en kippen en hanen rondliepen. Bij de homestay werd ik verrast door de Nederlandse eigenaresse, die hier getrouwd was met een man uit Lombok. De homestay was totaal niet zoals in Ubud, maar was desondanks prima. Op het terrein had de familie hun eigen huis, waarnaast een ander gebouw stond met kamers voor de gasten. Het had wel iets weg van een motel met een grote voortuin met gras en kippen. De vrouw had al meteen door dat ik een vierdaagse trip naar Komodo zou maken, aangezien ik hier over enkele dagen ook een reservering heb staan. Op dat moment arriveerden ook andere gasten en het bleek dat zij, evenals de Vlaamse Ellen, ook morgen mee gaan op de trip. Met Ellen liep ik even langs bij Perama om meer informatie over de trip op te vragen en het bleek dat het volle bak zou zijn met maar liefst 40 toeristen. Dat zal vast gezellig gaan worden.

Vervolgens ben ik zelf nog even door Senggigi gelopen, maar heel veel valt er hier niet te beleven. Langs de hoofdweg bevonden zich enkele restaurants, bars en winkels, maar daar bleef het ook bij. Via een zijpad kon je uiteindelijk op het strand komen, dat er op zich aardig uitzag, maar niet heel spectaculair was. Toch waren er aardig wat mensen aanwezig om hier te genieten van het uitzicht op de ondergaande zon. Nadat ik enige zaken had afgehandeld wat betreft vervoer na m'n Komodo-trip, relaxte ik enigszins in m'n kamer. In de avond liep ik het centrumpje weer in, om bij een restaurantje te gaan eten. Ook Ellen zat hier om te eten, te luisteren naar de live muziek en tevens gebruik te maken van de aanwezige internetverbinding. De komende paar dagen zullen we namelijk helemaal afgesloten zijn van de buitenwereld! Oh nee! Maar ik weet zeker dat het een mooie trip gaat worden!

Tip van de dag: neem 's avonds in Senggigi een zaklamp mee, want er is niet overal verlichting.

Opvallend feitje: de kinderen rond de homestay vinden het leuk om vuurwerk af te steken in de avond.