Dag 77: Een lange weg naar de top
Zaterdag 26 mei 2012

Gisteren had ik een ticket gekocht voor de bus van 11 uur naar Seoul vandaag. Na een bij het hostel inbegrepen ontbijt liep ik naar de busterminal, waar de bus op tijd vertrok en na een rit van 2,5 uur aankwam in Seoul. De stad was me al bekend, dus het was gemakkelijk om m'n hostel te bereiken. Ik werd begroet door hond Jimmy, want verder was er niemand. Ik dumpte m'n bagage bij m'n aangewezen bed -er was een briefje voor me neergelegd- en bleef even hangen voordat ik verder ging met het bezichtigen van de stad. Ik had namelijk nog steeds niet alle bezienswaardigheden gezien. Sterker nog, de twee meest populaire plekken van Seoul stonden nog steeds op m'n lijstje.

Gyeongbokgung Palace was vroeger het belangrijkste paleis van de stad; degene die ik afgelopen week had bezocht was het tweede en alternatieve paleis. Omdat ik nog een ticket had, kon ik na aankomst direct naar binnen lopen. Het lag redelijk voor de hand dat het paleis veel overeenkomsten zou vertonen met het andere. De stijl was precies hetzelfde, dus ontzettend veel nieuws heb ik niet gezien. Desondanks was het een mooie plek om te bezoeken. Op het grote terrein, omringd door een muur met aan alle vier de zijden een grote poort, stonden veel verschillende gebouwen. Allemaal hadden ze een ander doeleinde, zoals een ontvangsthal, een bankethal, slaapvertrekken en rouwruimtes. Eén van de gebouwen was op palen in een meer gebouwd. Hier en daar stond een kleiner paviljoentje. Het museum met paleisschatten was vanwege renovatie gesloten, maar het gratis volksmuseum was wel geopend. Binnenin werd eerst beknopt het nationale museum samengevat. Nieuwe dingen zag ik in de volgende ruimtes, waar de levenswijze van het volk werd weergegeven (zoals het boerenleven), alsmede traditionele rituelen (bij geboorte, dood en huwelijk) en allerlei dagelijkse activiteiten (met onder andere muziekinstrumenten en spelletjes).

Na het museum was de middag al nagenoeg voorbij, waardoor ik naar onwijs drukke centrum liep. Duizenden mensen waren hier om te winkelen in de moderne winkels of bij de vele kraampjes. In een restaurantje met een korte wachttijd nam ik een smakelijke en relatief goedkope maaltijd (van zo'n 4 euro). Het was tegen zevenen toen ik aankwam aan de voet van de grote heuvel (of kleine berg) die zich in Seoul bevindt. Hier bovenop staat de Seoul Tower, een hoge toren waarvandaan je een prachtig uitzicht over de hele stad zou moeten hebben. Ik wist dat het vanaf achten donker begon te worden, dus dit leek me een ideaal tijdstip om naar boven te gaan, zodat ik zowel het daglicht als het avondlicht zou meemaken. Helaas was ik niet de enige die er zo over dacht. Bij de kabelbaan die je naar de voet van de toren zou brengen stond tot buiten een lange rij. Veel andere kansen zou ik niet krijgen, dus ik sloot aan. Langzaam schuifelde de rij naar binnen. Met maar twee wagons -grote weliswaar- die heen en weer pendelden vond ik het niet vreemd dat het zeker drie kwartier duurde voordat ik boven was. Bovenop Namsan was het aardig druk en mensen bezochten hier de restaurants of brachten nieuwe sloten aan op hekken die al helemaal volgehangen waren met sloten om de liefde te bezegelen. Ook kon je hier plaatsnemen in de volgende rij voor de ticketverkoop van de toren. Terwijl ik wachtte, bleek het 20 uur te zijn en begon er een multimediashow op de toren. Onder begeleiding van hippe muziek werden er beelden op de toren geprojecteerd, waarbij het onder andere leek alsof deze was opgebouwd uit blokjes en alsof deze tandwielen van binnen had. Ik kreeg een ticket met een nummer en liep naar de ingang van de toren om te kijken of ik al bijna aan de beurt zou zijn. Het oplopen van de nummers verliep echter zeer langzaam en het duurde zeker vijf kwartier voordat ik eindelijk in de rij kon plaatsnemen naar de liften. Begrijpelijkerwijs was het een redelijk saaie avond op deze manier, maar toen ik rond 21.30 uur eindelijk boven was, kon ik wel genieten van een uitzicht over de volledige stad. Het was uiteraard al donker en overal om me heen zag ik lichtjes van huizen en gebouwen. Het enige nadeel was dat je achter glas stond en er binnenin ook aardig wat lampen aanstonden van souvenirkraampjes en koffiebars, waardoor er veel reflecties waren in het glas. Desondanks probeerde ik mooie foto's te maken. Uiteindelijk ging ik weer in de rij staan voor de lift naar beneden, waarna ik in de nog langere rij ging staan voor de kabelbaan naar beneden. Nadat ik de metro had genomen, was het al tegen middernacht toen ik eindelijk weer het hostel bereikte. M'n avond duurde vele malen langer dan ik had gedacht en ik was blij dat ik eindelijk kon uitrusten na een lange, maar over het algemeen, prima dag.

Tip van de dag: ga niet op een zaterdagavond -en tijdens een lang weekend vanwege Buddha's Birthday maandag- naar de Seoul Tower, tenzij je veel geduld kunt opbrengen.

Opvallend feitje: in steeds meer musea wordt gebruik gemaakt van iPads om informatie, foto's en video's op een interactieve wijze weer te geven.

Dag 78: Gras en Guus
Zondag 27 mei 2012

Na vele lange dagen tijdens mijn reis, een tweetal drukke weken in Zuid-Korea en met enkele weken Indonesië in het vooruitzicht had ik vandaag niet echt veel zin om iets te doen. M'n oorspronkelijke plan was om vandaag naar het plaatsje Suwon te gaan en het Korean Folk Village te bezoeken. Ik besloot Suwon voor morgen te bewaren en de Folk Village over te slaan, aangezien dit slechts een toeristische attractie zou zijn waarvan ik dacht niet veel nieuws meer te gaan zien na de diverse culturele monumenten, musea en optredens van de afgelopen tijd. Ik was moe en stond pas erg laat op. Ik bleef enige tijd in het hostel hangen en heb iets later met Justin een lunch in de buurt gehaald.

Halverwege de middag wilde ik toch nog iets doen; de hele dag binnen zitten leek me ook weer niets. Maar vanwege het druiligere weer wilde ik ook niet veel dingen buiten doen. Ik besloot met de metro naar een plek in de buurt te gaan, waar in 2002 iets bijzonders heeft plaatsgevonden. Nu in Europa het Eurovisiesongfestival voorbij is, kan men zich voorbereiden op de volgende grote Europese wedstrijd: het Europees Kampioenschap voetbal. Om een beetje met die trend mee te gaan, heb ik het World Cup Stadium bezocht, dat tien jaar geleden gebouwd is vanwege het WK 2012 in Korea en Japan. Ik ben helemaal geen voetbalfan en had daarom nooit eerder in m'n leven een stadion bezocht, dus was het eigenlijk best wel apart om er voor de verandering eens eentje te bezoeken. Heel veel schijnt het stadion tegenwoordig niet meer gebruikt te worden en een deel van het complex is daarom omgebouwd tot winkelcentrum, bioscoop en sportcentrum met fitnesszalen en een zwembad. Nadat ik in het metrostation al begroet werd door afbeeldingen van FC Seoul, bekeek ik deze plekken vanaf de buitenzijde van het grote stadion. Er was ook een klein museum dat je kon betreden voor een prijs die nog lager was dan een metroticket, dus bezocht ik deze. Er werd een klein overzicht gegeven van voetbal in Korea en de aanloop naar het WK in 2002. Diverse voetballen lagen hier, net als enkele voetbalschoenen, medailles, tickets en een replica van de World Cup, die ik er overigens niet bepaald mooi uit vond zien. Op vele foto's werden de successen van het Koreaanse voetbalelftal uitgebeeld, waarbij uiteraard onze Guus Hiddink niet ontbrak, de held die het team tijdens dat WK vanuit het niets naar de halve finale wist te loodsen. Daarnaast was het mogelijk om de binnenzijde van het stadion te betreden. Ik nam een kijkje tussen de tribune en keek naar het lege grasveld, aangezien zelfs de doelen ontbraken. Ondanks dat het stadion van een behoorlijk formaat was, was het veld kleiner dan ik had verwacht, maar misschien kwam dat juist vanwege de grootte van de tribunes. Het was in ieder geval leuk om eens gezien te hebben.

Terug bij het hostel heb ik opnieuw niet bijster veel gedaan. Ik heb enige tijd met mensen in het hostel zitten kletsen en ben in de avond de wijk ingegaan om op zoek te gaan naar eten. Hierbij kwam ik er achter dat Hongdae groter was dan ik had gedacht. Alhoewel ik er al een week zit, heb ik eigenlijk nooit veel meer gezien dan de weg tussen het hostel en het metrostation, maar er zijn veel meer straatjes met winkeltjes, bars en clubs. De rest van de avond heb ik besteed aan m'n reisverslag en het uitzoeken van de vele foto's die ik hier in Korea heb gemaakt. Ik heb alleen morgen nog te gaan in dit land en ik wilde graag alles uitgezocht hebben voordat ik het zou verlaten. Maar verlaten zal ik het pas morgen na middernacht, dus ik heb nog een heel etmaal te gaan!

Tip van de dag: wil je op een aparte plek trouwen? Het kan in het World Cup Stadium in Seoul.

Opvallend feitje: grote brillen zijn populairder dan kleine.

Dag 79: Een lange wachtdag
Maandag 28 mei 2012

Het was vandaag m'n allerlaatste dag in Zuid-Korea. Nou ja, officieel is morgen mijn laatste dag, aangezien ik pas om 00.20 uur een vlucht heb naar m'n volgende bestemming. Maar die 20 minuten kunnen we best negeren. Vanochtend nam ik alle tijd om op te staan, waarna ik langzaam m'n spullen pakte. Uitchecktijd was pas 12 uur, dus haast was niet geboden. Vandaag was het Buddha's Birthday, een dag waarop in boeddhistische tempels speciale rituelen gehouden zouden worden. Voor mij had het echter geen zin om hierbij aanwezig te zijn, omdat het besloten rituelen zijn voor boeddhisten. Wel betekende het dat Justin vandaag een vrije dag had, dus in de morgen nam hij al afscheid van me, waarbij hij hoopte dat ik op internet een goede recensie zou schrijven over het hostel. Daarnaast kwam hij verrassend genoeg met een klein cadeautje, wat ik thuis aan de deurpost zal kunnen hangen. Zijn plaats werd vandaag ingenomen door eigenaar Jimmy. Het was vandaag mijn bedoeling om naar het plaatsje Suwon te gaan, ten zuidwesten van de stad, met een lange muur van een fort dat op de Werelderfgoedlijst staat. Uiteindelijk besloot ik vanwege de tijd niet meer te gaan, en omdat ik eigenlijk niet zoveel zin had om helemaal daarnaartoe af te reizen.

Ik begon m'n dag daarom met het kijken van de spannende finale van Peking Express, een programma dat ik de afgelopen twee maanden via internet heb gevolgd. Het leuke van deze reeks waren de locaties die de deelnemers aandeden: Zuid-Korea en de Filippijnen! Het was echt leuk om stukken van de omgeving en de cultuur hier terug te zien! Later in de middag wilde ik toch nog iets doen, maar ik wist niet zo goed wat. Er bleek een enorme markt te zijn die ik in de afgelopen week nog niet bezocht had, de Dongdaemun Market. Met de metro ging ik hierop af, waarbij ik erachter kwam dat de hele wijk uit winkels bestond. Zo had je vele straatjes met kraampjes, alhoewel sommige kraampjes waren gesloten. In één straatje stikte het van de schoenen; als je schoenen nodig hebt, vindt je ze ongetwijfeld tussen alle duizenden schoenen die hier verspreid lagen. Langs een drukke weg bevond zich ook een historische grote poort. Verder had je grote warenhuizen met allemaal moderne zaken, maar ook grote gebouwen met een wirwar van gangetjes met kleding en stoffen. Op een gegeven moment hoorde ik veel geschreeuw van meiden. Er bleek hier een grote kermisattractie te staan die ik nooit eerder had gezien. In een ronde bak zaten op een bank allemaal meiden in een grote kring. De bak draaide rond en schokte zo nu en dan omhoog, waardoor iedereen zich goed moest vasthouden om niet de lucht in te worden gelanceerd en van de bank af te vallen. Het was een lollig gezicht. Uiteindelijk keerde ik terug naar de metro en ging ik terug naar het hostel. In het hostel was het vervolgens nog een tijd wachten. Op het moment van schrijven zit ik dus ook nog te wachten. Pakweg 20.30 uur wil ik de trein pakken naar Incheon International Airport, welke zeer handig van het metrostation hier in de buurt vertrekt. Met AirAsia zal ik om 00.20 uur dan eerst naar Kuala Lumpur vliegen, waarna ik morgenochtend een tweede vlucht heb naar Jakarta op het eiland Java in Indonesië. En als het goed is, zal er hier iemand op me staan wachten! Maar dat voor de volgende keer vanaf het zuidelijke halfrond!

Als ik terugkijk op de afgelopen 2,5 week kan ik me nauwelijks voorstellen dat ik hier slechts 16 dagen ben geweest. Ik heb immers zo ontzettend veel gezien en gedaan in die korte tijd. Maar daarbij heb ik het wel enorm naar m'n zin gehad. Zuid-Korea is toch verrassender dan je in eerste instantie zou verwachten. Alhoewel ik niet heel veel plekken heb bezocht, waren de plekken waar ik wel ben geweest, zeker de moeite waard. Ik heb prachtige tempels gezien, net als grootste paleizen. En alhoewel ik het eten niet heel erg zal missen, heb ik toch elke dag prima kunnen eten. Het bezoeken van de Expo was een unicum en zeker voor herhaling vatbaar. De bevolking was in het begin even wennen, maar bleek uiteindelijk toch vriendelijker dan de eerste indruk deed wekken; alhoewel het me nog steeds verbaast dat oude vrouwtjes hier vervelender zijn dan puberende tieners. M'n bezoek aan het nationale park was niet eenvoudig, maar uiteindelijk toch adembenemend. De DMZ en de blik in Noord-Korea was een aparte ervaring en het zal me benieuwen of ik tijdens m'n leven nog een hereniging van beide landen mee zal maken. En de metropool Seoul, waar ik bijna de helft van de tijd heb gezeten, doet zeker niet onder voor Tokio. In de stad is zoveel te zien en te doen, waardoor je je prima dagen kunt vermaken. En vanwege het Lotus Lantern Festival werd mijn verblijf hier nog net iets specialer. Ten slotte ben ik erg blij dat ik Katie opnieuw heb kunnen ontmoeten en ben ik haar erg dankbaar voor een paar geweldige dagen en avonden! Al met al heb ik hier in Zuid-Korea een toptijd gehad!

Tip van de dag: kijk niet alleen maar boven de grond als je op zoek bent koopjes, want ook onder de grond bevinden zich vaak gangen vol met winkels.

Opvallend feitje: in de metro's worden oneindige filmpjes afgespeeld over alle mogelijke rampscenario's en hoe je daarop moet reageren.