Klik hier om het eerste deel van het verslag te lezen.

Dag 5: Oudejaarsdag in Moskou
Zaterdag 31 december 2011

Tjoek-tjoek! De trein heeft rustig richting Moskou gereden, waardoor het slapen zeker niet onprettig was. Tegen half acht werden we gewekt door de omroeper, waarna we een kopje koffie kregen en onze spullen konden pakken. Toen we naar buiten keken, zagen we een gedeeltelijk wit landschap voorbij trekken. Om 7.55 uur arriveerde onze rode trein in het station van Moskou. We stapten de trein uit, liepen het station uit en keken om ons heen naar het helaas niet-zo-witte landschap in de stad. Ja, er lag op diverse plekken ijs, langs de wegen af en toe wat hoopjes samengeperste sneeuw, maar het was niet zo wit als we gehoopt hadden. Sterker nog, op internet las ik dat december 2011 in Moskou de boeken in zou gaan als de warmste sinds metingen begonnen zijn en ze dinsdag met +3,3 graden de warmste 3 januari ooit zullen hebben. Bij het metrostation, dat er nu al mooier uitzag dan die in Sint-Petersburg, kochten we een 10-rittenkaart, aangezien de stad groot is, er veel metrolijnen zijn en we die vast nodig zullen hebben. We gingen naar de dichtstbijzijnde halte voor onze verblijfplaats voor de komende 3 nachten, en vonden deze na een stukje lopen. Het Godzillas Hostel zag er goed uit, maar helaas was onze kamer nog niet vrij. We hebben even in de lounge gezeten, alvorens een begin te maken aan een verkenning van de stad.

Ons hostel ligt redelijk noordelijk en zodoende liepen we zuidwaarts richting het overbekende Rode Plein. Onderweg hing er een apart sfeertje buiten: echt heel druk was het niet, maar wel waren op diverse plekken al agenten aanwezig. Kleine winkelstraatjes waren rustig, maar winkels waren wel open. Blijkbaar lagen de meesten nog op één oor om zich voor te bereiden op een lange avond en nacht. Na enige tijd bereikten we een plein waar het al drukker was. Hier bevond zich een fontein met daarachter het grote Bolshoi-theater, waar op dat moment een meute mensen naar binnen liep, waarschijnlijk voor een middagvoorstelling in de prachtige zaal, zoals ik deze op foto's heb gezien, maar niet in werkelijkheid zal gaan aanschouwen. Op het plein stond ook een podium, waar vanavond ongetwijfeld optredens gehouden zullen worden. We liepen een stukje verder en kwamen tussen veel meer mensen terecht; we waren beland bij de poort van het Rode Plein! Op het plein zagen we vele toeristen, een grote omheining met in het midden een schaatsbaan, maar bovenal de rode muren van het Kremlin en iets verderop het prachtige bouwwerk dat de Sint-Basiliuskathedraal heet, met zijn vele gekleurde koepeltjes. We kwamen echter nog niet voor beide bezienswaardigheden, aangezien we die morgen nog konden doen en vandaag niet teveel wilden doen. Wel wilden we Lenins Mausoleum bezoeken, omdat deze alleen vandaag tussen 11.00 en 13.00 uur open zou zijn. Het gebouw stond op het plein, maar we moesten helemaal omlopen om achterin de rij plaats te nemen voor een controle. Daarnaast kon ik nog in een andere rij gaan staan om m'n rugtas af te geven, want camera's en telefoons mochten absoluut niet naar binnen. Langs de muren van het Kremlin liepen we richting de meest heilige plek van Rusland. We passeerden norse bewakers en gedenkstenen van andere belangrijke Russen, alvorens het mausoleum in te lopen. Hier binnen was een donkere kamer met in het midden een glazen vitrine met het gebalsemde lichaam van Lenin, van een afstandje gezien nog in 'goede' conditie. Stilstaan en langzaam lopen werd door bewakers bestraft met een fluitje, waardoor het geheel binnen 20 seconden voorbij was. Buiten passeerden we meer graven, waar die van Stalin de bekendste was. We lieten het plein voor wat het was en liepen door een parkje naast het Kremlin waar een vlam brandde en twee soldaten stijfstil (van de kou?) in een hokje stonden. Hier kon ik tevens foto's maken van een parkje met enige sneeuw.

We liepen naar het westen, onder andere langs een bordje die aangaf dat er een autodouche was, en kwamen uit bij Arbat, de meest toeristische straat van de stad. Ontzettend druk was het nu niet, maar toch waren alle souvenirwinkels open, stonden er (portret)schilders, liep er een Hare Krishna-groep rond en probeerde een enkeling geld te verdienen met muziek. We namen een lekkere lunch, kochten een souvenirtje, kochten, schreven en verstuurden ansichtkaarten en keken nog wat meer rond. Aan het einde van de straat namen we vanuit een mooi station, met onder meer communistische symbolen, de metro naar het hostel. Hier checkten we eindelijk in en kregen we een grote kamer waar we een hele tijd hebben uitgerust.

Tegen zevenen zijn we vertrokken, om eerst te eten bij een Chinees restaurant dat we in de ochtend waren tegengekomen. Tijdens het eten was het personeel druk bezig om een tv met speakers aan te sluiten, voor ons om onbekende redenen. Wel hoorden we zodoende een unieke mix van twee soorten muziek: zowel Chinese muziek van het restaurant, als Russische muziek van de (oudejaars?)shows op tv. Na achten verlieten we het restaurant, op zoek naar een mooie stek op het Rode Plein om oud en nieuw te vieren. Dit zou dè plek moeten zijn in de stad. Al vrij snel stuitten we tegen hekken op met veel politieagenten die vele straten blokkeerden. Het leek alsof mensen bepaalde kanten op werden geleid. Grote groepen mensen liepen heen en weer. We wisten niet precies waar een doorgang zou zijn, dus liepen we min of meer in de juiste richting. Grote bussen met agenten kwamen voorbij rijden, sneeuwschuivers stonden klaar om ofwel de voorspelde sneeuw vannacht op te ruimen, dan wel nu de wegen te blokkeren. Op een zeker moment bereikten we een groepje mensen voor hekken met politie, die sommige mensen doorlieten, maar anderen, waaronder een paar jongeren met alcohol, niet. Wij werden al snel aangezien voor onschuldige en onwetende toeristen en mochten doorlopen. Dit bleek pas de eerste fase te zijn. Iets verderop was een tweede controle, waarbij we onze paspoorten moesten tonen. Weer verderop was nog eens een bodyscanner en tassencontrole. Alle andere toegangswegen die we zagen waren helemaal gebarricadeerd met hekken en agenten. Maar uiteindelijk waren we wel op het Rode Plein beland! Hier keken we onze ogen uit, aangezien er hier een ontelbare hoeveelheid agenten in rijen stonden opgesteld en er nog veel en veel meer los verspreid stonden op het grote plein. Alle gebouwen waren prachtig verlicht en enkele felle lampen beschenen het plein. Langzaamaan werd het voller, maar niet stampvol. Schijnbaar wilden ze de drukte beperken. We liepen rond over het plein en maakten vele foto's. Ook bekeken we de kathedraal van dichtbij, die er met al dat licht schitterend uitzag. De sfeer op het plein was gezellig, maar tot onze teleurstelling was er bar weinig te doen. Op een klein beetje muziek bij de ijsbaan na, was er geen muziek. Er waren ook helemaal geen eet- en drinktenten en toiletten. Het was dus eigenlijk een beetje uitzitten. Toch voelde het bijzonder tussen al die mensen en agenten op deze plek en keken we uit naar het 7 minuten durende vuurwerk om 0.00 uur. Naarmate dit tijdstip naderde werd het drukker en de sfeer onder de mensen steeds gezelliger; sommigen begonnen te zingen, anderen te dansen, Kerstmannen liepen in het rond en een enkeling zwaaide met een Russische vlag. Af en toe ging er een lampion de lucht in. De laatste minuten keek iedereen met spanning naar de grote klok van het Kremlin, de laatste seconden van 2011 tikten voorbij. De eerste sneeuwvlokjes, alhoewel minuscuul klein, kwamen langzaamaan naar beneden dwarrelen. En toen luidde de klok het nieuwe jaar in.

Dag 6: De eerste sneeuw van het jaar
Zondag 1 januari 2012

De hele menigte op het Rode Plein barstte in een luid gejuich en gejoel uit. Hier en daar werden partypoppers opengedraaid, maar bovenal begon achter en boven de kathedraal een vuurwerkshow. Gekleurde bollen verlichtten de lucht. Alhoewel deze show niet zo spectaculair was als ik had gehoopt (waarschijnlijk was ik gewend aan de vele shows in Scheveningen), was het een prachtig gezicht. Na een minuut of zeven was het voorbij, waarna iedereen aanstalten maakte om het plein te verlaten. Er was immers niets anders te doen hier. De politie zorgde er arm-in-arm voor dat niet iedereen tegelijk weg kon lopen, om zo de drukte in de paar straatjes rond het plein te verspreiden. We volgden de menigte naar de grote straten, waar het af en toe nogal dringen en proppen was vanwege afzettingen. Na enig gedoe stonden we echter vlakbij een podium waar artiesten moderne Russische liedjes zongen. Er kwamen leuke en vrolijke nummers voorbij en de menigte zong en danste gezellig mee. De kleine sneeuwvlokjes kwamen harder naar beneden vallen. Bij een ander podium keken we nog even naar muziek, en genoten we van de drukte om ons heen. Iedereen had het naar z'n zin. Uiteindelijk werden we erg moe en kwamen we niet veel nieuws meer tegen, zodat we rustig terug zijn gegaan naar het hostel. Daar kregen we mooi de gelegenheid om de mensen thuis nog even een gelukkig nieuwjaar te wensen, alvorens heerlijk in slaap te vallen na een lange, maar leuke oudejaarsdag.

De wekker ging vanochtend later dan de afgelopen dagen, maar nog steeds veel te vroeg. Nadat ik na negenen toch eindelijk opstond en naar buiten keek, verscheen er een glimlach op m'n gezicht. Het typische beeld van Rusland in de winter bevond zich achter het raam: een besneeuwd landschap (een straat met een huis, boompje en auto weliswaar) en sneeuwvlokjes die naar beneden dwarrelden! We waren vandaag van plan het Kremlin te bezoeken, dus een wandeling door de sneeuw zat er zeker in. We liepen naar buiten (waar het al licht was, aangezien we nu een stuk oostelijker in dezelfde tijdzone zitten) en merkten dat het op straat ontzettend rustig was. De enige personen die we tegenkwamen, waren alle mensen die waren opgetrommeld om de sneeuw van de wegen weg te vegen. En dat werd zeer actief gedaan met sneeuwscheppen en sneeuwschuivers die de straten en stoepen aan het boenen waren. Zeer efficiënt en effectief, en zeer nodig in dit land, ook al is de winter dit keer erg laat begonnen. We gingen op zoek naar een plek om te ontbijten, maar werkelijk alles was gesloten. We teerden daarom dan maar op de cakejes die we nog hadden. Toen we aankwamen bij het Rode Plein, merkten we dat we niet de enige waren. Alhoewel er nauwelijks Russen op de been waren, stikte het hier van de toeristen die ook van het winterse landschap wilden genieten en zoveel mogelijk uit hun dag probeerden te slepen. Het plein was helemaal wit (weliswaar al aangestampt en daardoor behoorlijk glibberig), net als alle gebouwen eromheen. De basiliek zag er hierdoor magisch uit, met een dun laagje sneeuw op de gekleurde bollen. We liepen naar het hek omdat we hoopten dat we erin zouden kunnen, maar helaas was ook deze gesloten.

Nadat we nog even hadden rondgekeken, liepen we door het parkje voor het Kremlin, uiteraard vol sneeuw, naar de kassa om kaartjes te kopen voor zowel de Armoury als de kathedralen. Hoewel ik m'n tas moest afgeven bij een loketje, mocht m'n fotocamera mee. Bij een ingang aan de zijkant konden we de Armoury betreden, het oudste museum van het land met de mooiste en duurste pronkstukken van de tsaarfamilies. In negen verschillende zalen bevonden zich vele vitrines met een ongelooflijke hoeveelheid aan kostbaarheden. Zo lagen er schalen, kopjes, borden, bestek, juwelen en vazen, allemaal in goud, allerlei zilveren en gouden geschenken van buitenlandse gasten, met mooie steentjes ingelegde paaseieren, vele harnassen en een legio aan wapens, zwaarden en pistolen (zelfs die schitterend versierd), meer koetsen dan onze koninklijke familie bezit en fluweelmooie mantels en jurken. Het was allemaal prachtig om te zien en maakte erg veel indruk. Buiten nuttigden we een snelle lunch, om vervolgens het Kremlin dan echt te betreden. Via een brug kwamen we bij één van de vele poorten, waarna we terechtkwamen op de straten van de meest belangrijke plek van het land, alhoewel deze vroeger belangrijker was dan nu. De straten waren ruim en hier en daar stonden gebouwen en bomen. Kanonnen sierden een zijkant. Het paleis stond helaas in de stijgers, in tegenstelling tot een viertal witte kerken met gouden bollen, allen opgesteld rond een pleintje met in het midden een grote kerstboom. We betraden ze één voor één en bekeken bij ieder de rijkelijk versierde wanden, plafonds, sarcofagen en andere attributen. Daarnaast bevonden zich op het Kremlin nog een enorm kanon en 's werelds grootste bel, die ironisch genoeg nog nooit geluid heeft en nu -gebroken, omdat hij te zwaar bleek om te blijven hangen- op de grond staat. Heel veel meer was er hier echter niet te zien. Ondanks dat het lijkt alsof we niet heel veel gedaan hebben, was het toch al het einde van de middag en waren we behoorlijk moe.

Over enkele gladde paden, tussen door kinderen gemaakte sneeuwpoppen, liepen we terug naar het Rode Plein, waar het nu, net als gisteravond, stampvol stond. Hier dachten we nog een groot winkelcentrum in te kunnen, maar uiteraard was ook deze gesloten. We gingen daarom een restaurant binnen om eerst wat te drinken, om daarna lekker te eten. Uiteindelijk zijn we terug naar het hostel gelopen (en geglibberd), waar we op zich redelijk vroeg aankwamen. De rest van de avond hebben we niet veel bijzonders meer gedaan en zijn we op tijd gaan slapen. Die slaap hadden we immers wel nodig na twee korte nachten!

Dag 7: Kriskras door de stad
Maandag 2 januari 2012

Afgelopen nacht heeft het niet meer gesneeuwd, maar wel gevroren, waardoor de overgebleven sneeuw buiten nog steeds aanwezig was en de ongeveegde stoepen spekglad waren. Lopen ging op vele plekken daarom soms behoorlijk moeizaam, maar liep altijd goed af. Na een ontbijtje in een patisserie gleden we naar het Rode Plein, waar in een mooi rood gebouw zich het State History Museum bevond. We betraden dit oudste museum van het land, waar je in 39 zalen kennismaakte met alle geschiedenis van het land, van de steentijd tot de 20e eeuw. Het recente oorlogsverleden zat er dus niet bij, en zullen we ook niet meer te zien krijgen, omdat het Sovjetmuseum helaas dicht is vandaag. Dit museum was echter ook zeer de moeite waard en bevatte onder meer stenen, boeken, kostuums, sieraden, munten, zegels, iconen, gebruiksvoorwerpen, schilderijen, wapens en mooie muurschilderingen. Na het museum liepen we een rondje door GUM, een winkelcentrum met allemaal luxe en dure winkeltjes, gelegen aan het plein. Interessanter was echter de Sint-Basiliuskathedraal, welke we daarna een bezoekje brachten. Deze was van binnen echter totaal anders dan we verwacht hadden. In tegenstelling tot één grote versierde ruimte binnenin, liepen we door smalle stenen gangetjes die hier en daar naar kleine ruimtes leidden. Hierin waren achter glas iconen te zien en enkele andere kerkelijke attributen. Via een verstopte wenteltrap kon je een verdieping hoger komen, waar zich centraal een niet al te grote, maar wel erg hoge, stenen ruimte bevond: de centrale toren van de kathedraal. In de ruimte stond slechts een altaar. Om de toren waren slingerend andere gangen en nisjes te vinden, met kleine ruimtes die vele iconen bevatten. Deze ruimtes waren tevens de binnenkanten van de overige torens met de bollen; de meeste hiervan waren echter ontzettend kaal (wit), een schril contrast met de gekleurde buitenkant. Desondanks was het een unieke ervaring.

We verlieten het Rode Plein en liepen een stuk langs de rivier die door Moskou loopt. Ook lopend langs de muren van het Kremlin en een drukke weg gingen we westwaarts, waar we uitkwamen bij de laatste kerk die we zouden bezoeken: de grote Church of Christ the Saviour. Het was een grote witte kerk met gouden bollen, had een lange rij om naar binnen te mogen, maar was voor de verandering wel gratis, omdat deze nog in gebruik was. Van binnen merkten we dit direct: in deze enorme ruimte, opnieuw versierd met allerlei afbeeldingen, krioelde het van de mensen. Dit waren zowel nieuwsgierige toeristen als gelovigen, die waren gekomen om kaarsjes aan te steken (welke als ze al half afgebrand waren door een zuster werden verwijderd), kruisjes te slaan en afbeeldingen te kussen. Onder de kerk bevonden zich ook nog enkele ruimtes. Na dit bezoek liepen we een brug over naar een niet heel bijzonder eilandje in de rivier, waarna een andere brug ons naar de andere kant van de stad bracht. Hier liepen we verder langs het water en passeerden we een immens groot beeld van Peter de Grote op een zeilschip op een sokkel. Bij een klein parkje bekeken we vervolgens enkele sculpturen.

Verderop kwamen we terecht bij het grote en populaire Gorky Park, een stadspark dat op een dag als vandaag, in de kerstvakantie met sneeuw, ontzettend in trek was bij het volk. Een andere reden waren de diverse winterse activiteiten, die honderden mensen in warme kleding hadden getrokken. Op de gladde padden was het ideaal om te sleeën, kerstmuziek klonk overal, kraampjes verkochten hotdogs en warme dranken, sneeuwballen werden over en weer gegooid en een poppenkast was aanwezig. Daarnaast was er een vrij groot schaatsparcours uitgezet en stond een enorme rij van mensen te wachten om dit ijs met hun schaatsen te betreden. Alhoewel het park ook (standaard) een spaceshuttle bevatte, was een veld met sneeuwpoppen een absoluut hoogtepunt. In een rond gebied met een doorsnede van zo'n 30 meter stonden op z'n minst 150 levensgrote sneeuwpoppen, bijna allemaal voorzien van ogen, neus en mond. Het was een veld waar je doorheen kon lopen, waarna je omringd was door deze prachtige creaties, overduidelijk gemaakt door kunstenaars. Na het park liepen we een voetgangersbrug over, waarna we in een buitenwijkje van de stad terechtkwamen. Bij een theater met de Russische versie van de musical The Sound of Music namen we de metro terug naar het Rode Plein, om op zoek te gaan naar een plek om te eten. We kwamen uiteindelijk terecht in een restaurant waar we voor weinig geld voortreffelijk gegeten hebben. De bediening was echter niet zo oplettend, waardoor een stel zonder te betalen wegliep en tot vier keer toe mensen waren gaan zitten, geen kaart kregen en daardoor weer vertrokken!

Na dit diner hebben we nog een grote ronde door de stad gemaakt, en wel via het uitgebreide metronetwerk. De metro van Moskou is misschien wel het meest uitgespreide museum ter wereld en de mooiste metro ter wereld. Elk station ziet er prachtig uit. Ze zijn allemaal anders, maar toch allemaal ontzettend artistiek en vol met kunst. De Lonely Planet had een negental stations genoemd, welke we allemaal aandeden. We hoefden slechts één keer de metro te betreden, waarna we gewoon treinen in- en uit- konden stappen en de hallen konden bekijken. De ene hal had legerafbeeldingen van mozaïek op het plafond, de andere standbeelden van mensen met diverse beroepen, weer een andere prachtige schilderingen van het dagelijkse leven en nog een ander reliëfs. Zelfs glas-in-lood kwam voorbij. Het was een indrukwekkende trip kriskras onder de stad. Laat op de avond kwamen we na een lange en vermoeiende dag terug bij het hostel. Onze laatste dag zat erop. Morgen zullen we helaas alweer in het vliegtuig stappen op weg naar huis.

Dag 8: From Russia with Love
Dinsdag 3 januari 2012

Het was vandaag alweer de laatste dag van onze stedentrip. De tijd is ontzettend snel voorbij gegaan, maar we hebben toch een hele hoop gedaan. We liepen vanochtend na het uitchecken met alle bagage naar een tentje om te ontbijten, waarna we de metro namen naar het treinstation. Met de Aeroport Express trein reden we in 45 minuten naar het Domededovo vliegveld. Het was een luxe ritje, waarbij we door typisch Russische besneeuwde landschappen reden, en bomen, huizen en fabrieken aan ons voorbij zagen trekken. Na het inchecken hebben we een tijdje op het grote vliegveld rondgekeken (en ons verbaasd over de vele mensen die hun tassen volledig in plastic lieten wikkelen), alvorens door een zeer uitgebreide controle te stappen. Hier zaten we al om 13.00 uur, terwijl het vliegtuig pas om 15.15 uur zou vertrekken. Na een wachttijd bij de gate stapten we op het vliegtuig om in een kleine 3,5 naar Frankfurt te vliegen, waar we vanwege de stevige wind een schommelende landing maakten. Om 17.35 uur steeg het vliegtuig op naar Amsterdam en een uur later waren we weer terug in ons landje.

Onze stedentrip in Rusland zat erop. Het waren zes mooie dagen in Sint-Petersburg en Moskou. Beide waren leuke steden met prachtige bezienswaardigheden. Alhoewel we niet alles hebben kunnen doen hier, met name het aanschouwen van de meest recente geschiedenis, hebben we een zeer goed beeld gekregen van de steden. Een volledige indruk van Rusland hebben we uiteraard vanwege de grootte niet kunnen krijgen, maar tot dusver is het goed bevallen. Een goede reden om ooit wellicht nog eens terug te keren naar Moeder Rusland! Tot de volgende keer!